Vrijdag 22 januari 8.00 uur. Het sneeuwt heel lichtjes buiten en het is 15 graden, natuurlijk onder nul, maar omdat dat zo logisch is in deze tijd van het jaar, laten we hier in het dorp de min altijd weg. 2 Weken geleden en afgelopen week was het met temperaturen van rond de 35 erg koud. Gelukkig zijn de vooruitzichten voor komende week gunstig. Ook fijn voor onze 4 gasten die vanavond arriveren.

Op 15 januari begroetten we Vanessa hierboven in ons paradijsje en we hebben met zijn drietjes een super warme en fijne week gehad met allerlei uitstapjes op de sneeuwscooter en met de huskies, maar ook met rustige momenten, zoals het ongedwongen genieten van een koffietje bij de kachel in de woonkamer. Koning winter was ons goed gezind met genoeg sneeuw en acceptabele temperaturen. De eerste 2 dagen zijn we lekker gaan sneeuwscooteren. Vanes had het scooteren snel onder de knie en we hebben een aantal dagen heerlijk gezoefd door de Lapse bossen en over bevroren meren. Onderweg was er koffie met een grillworstje.

En natuurlijk werd er ook volop gespind in die week…. allereerst door onze katten Bartje en Prinske 🙂 maar ook door Vanes en mij op de spinningfietsen. Maar het leukste in die week waren de badtunna-avonden. Vanes en ik samen in de Lapse Jacuzzi, met een biertje en een wijntje erbij. We raakten niet uitverteld en enigszins gerimpeld stapten we rond middernacht uit het nog steeds warme water van de Jacuzzi. Om te voorkomen dat de temperatuur van het water te hoog opliep schepten we regelmatig met een grote schop sneeuw in het warme water van de Jacuzzi. Ook liet het noorderlicht zich de laatste avond van haar verblijf nog zien. Na die week viel het afscheid zwaar.

Ook met onze gasten Desiree en Wim hebben we een gezellige week gehad. Beiden waren collega’s in de tijd dat ik bij de gemeente Heerlen werkte en het was een warm weerzien. Veel verhalen van vroeger passeerden in die week de revue. Het sneeuwscooteren ging ook hen erg goed af. Samen met 2 Zweedse vrienden Annika en Anders en onze buren en vrienden Karin en Roland vierden we samen met Desiree en Wim oud op nieuw. Oudjaarsdag hadden we nog een bezoek gebracht aan Underjordkyrkan St Anna in Kristineberg. Het verhaal wil dat in 1946 in een mijn in Kristineberg plots een Christus gestalte van 2 meter hoog in een rots was uitgehouwen. Op diezelfde plaats is op een diepte van 90 meter een kerk gebouwd die je kunt bezoeken. Jammer dat Desiree op 1 januari ziek werd en de laatste 2 scooterdagen niet kon meemaken.  De laatste dagen heeft ze het met rendier- en elandenbouillon met rijst moeten doen en het sneeuwscooteravontuur was voor haar helaas te vroeg voorbij. Erg jammer. Dus nog maar een keer overdoen toch? Deesje en Wimmie…. Jullie zijn in elk geval van harte welkom.

Met Vanessa waren we zondag 27 januari naar een kunstenares in de buurt geweest. Lotta Holmgren maakt kunstwerken van drijfhout. Het was een heel bijzonder bezoek en we hebben genoten van de prachtige kunstwerken. Frans en ik hebben ons getrakteerd op een van haar mooiste en dierbaarste werken. Farfarsgårdens vackra gäst (de knappe gast van de boerderij van opa) prijkt nu in de woonkamer boven de haard. Het kunstwerk heeft een soort 3D effect.. Het lijkt net alsof de valk je volgt in het voorbij lopen. Zijn kop en ogen draaien met je mee. Erg fascinerend.

En afgelopen maandagavond is Frans me komen ophalen van Skellefteå luchthaven. De trouwe volgers van mijn facebooksite hebben gezien dat ik een hele week op de vakantiebeurs in Utrecht heb gestaan voor de organisatie Gold of Lapland. Samen met mijn Zweedse collega’s  Karin Fällman en Monica Holmgren trokken we een week eerder bepakt en bezakt met brochures, visitekaartjes, en presentatiemateriaal naar Amsterdam en van daaruit met de trein naar Utrecht. Voor die week hebben we onze intrek genomen in het luxe NH hotel. En wat hebben veel bekenden de stand bezocht! Of het nu collega’s van vroeger waren, of Mannes onze trouwe visvriend, of buren of vrienden van vroeger.  Elke keer was het wel heel bijzonder om elkaar na zo lange tijd weer te zien. Gelukkig heb ik een goed geheugen voor gezichten en namen en dus was het geen enkele keer dat ik ook maar een moment moest nadenken “Wie is dat nou ook al weer”. Naast collega’s van de gemeente Maasbracht, Heerlen, en zelfs een collega met wie ik op een advocatenkantoor heb gewerkt toen ik 18 jaar was, lieten ook veel vrienden van vroeger zich aan de stand van Gold of Lapland zien. Verder waren er vrienden en bekenden van mijn ouders uit Maasbracht, bijvoorbeeld van het voetbal of van het uitgaan. heel bijzonder was het weerzien met vrienden Danielle en Jan uit Limburg. Ze waren speciaal voor mij naar Utrecht gekomen en we hebben een erg gezellige avond gehad in de bar van NH hotel.

Het voelde in elk geval erg warm aan dat mensen de moeite namen ff voorbij te komen. Voor de regio Gold of Lapland was het een geslaagde week en we hebben onze netwerken met reisorganisaties en klanten verder kunnen versterken.

En dan staan we nu echt aan de start van een nieuw winterseizoen. Anita, een lieve vriendin van vroeger, haar man Wil, zijn zus en haar man Harald komen vanavond om 21.00 met het vliegtuig aan in Lycksele. Frans haalt hen op en ze blijven dan een week hierboven bij ons in Lapland.

Regelmatig vragen onze gasten: Wat is er nou zo leuk aan een bedrijfje in het toerisme? Is het niet erg belastend de hele week mensen in huis en hebben jullie dan nog wel privacy? En kost het niet veel energie?

Dat doet me denken aan een liedje dat ik vaak bij mijn spinninglessen gebruik. Het liedje Dirty Bit van de Black Eyed Peace. Het is een remix van een bekend liedje van Jennifer  Wanes en Bill Medley. I’ve had the time of my live and I never felt like this before. Zo voelen we ons zelf hierboven in Lapland, en dat gevoel willen we ook geven aan onze gasten en vrienden die ons hierboven bezoeken. The time of their live!

Paula