Dit nieuwe blogg schrijf ik op dinsdag 15 september 04.00 uur. Frans is al erg vroeg om half 3 richting Skellefteå luchthaven vertrokken met onze Duitse gasten Helmut en Hary en om half 6 rijd ik dezelfde kant op met een groep van 6 Belgische gasten. En daarmee zit het visseizoen 2015 erop en daar past maar een woord bij….. Dankbaar. Dankbaar dat we weer zoveel vissers een onvergetelijke week hebben mogen bezorgen en dat alles goed is gegaan. Dankbaar ook dat we met zijn viertjes zo gelukkig zijn hierboven in het Hoge Noorden. Vanmiddag komen de zus van Frans en haar vriend Wout op skellefteå luchthaven aan. Ze komen, zoals elk jaar, een weekje op bezoek. Erg gezellig. De eerste wintergasten komen 27 december en tot die tijd hebben we dus tijd om de accu weer volledig op te laden en allerlei klussen in en om de accommodaties uit te voeren.

Eindelijk was het de afgelopen weken dan toch zomer in Lapland. Ten opzichte van vorige jaren kwam de zomer echt langzaam op gang dit jaar. Gevolg was dat door de vele regen het water in zowel Juktån als Vindelälv lange tijd te hoog heeft gestaan om van een goed viswater te kunnen spreken. We hadden 6 weken geleden 2 Belgische en 4 Zwitserse vliegvisgasten op bezoek en nog niet eerder werd er zo slecht gevangen. Ik vond het erg sneu voor hen, maar je kunt van alles regelen maar niet het weer en de stand van het water in de rivieren. Gelukkig genoten de gasten wel steeds erg van de door mij bereide maaltijden, dus dat maakte hun verblijf toch geslaagd. Ze gaven in elk geval aan dat ze genoten hebben van de week vakantie.

Het spinnen, pilates en yoga, en de vergaderingen van de hembygdsförening staan in de zomerperiode op een laag pitje. Mensen zijn veel buiten of op vakantie en overigens ontbreekt me ook zelf de tijd de spinninglessen en pilates en yoga te geven en voor te bereiden.  Half oktober beginnen de spinninglessen dan weer en volgende week zondag heb ik een vergadering van het bestuur van onze gemeenschapsvereniging gepland. In november is namelijk het jaarlijkse halloweenfeest gepland en daarvoor moeten wel een aantal besluiten worden genomen. Verder hebben we afgelopen zaterdag het jaarlijke elandenfeest gehad en samen met onze gasten hebben we een gezellige avond gehad. Naast vleessoep waren er natuurlijk ook weer de vele taarten die door de vrouwen in het dorp gebakken worden.

IN MEMORIAM: GEERT VAN CAENEGHEM

The sun is up
the sky is blue
it’s beautiful and
so are you

Vorig jaar was een fijne Belgische groep vissers hier op bezoek. Vader Geert en zoon Levi,  en vrienden Martin en Ben. We hebben een erg gezellige week met elkaar beleefd en ze zouden zeker een keer terugkomen. Op de facebookpagina van zoon Levi prijkte op 31 juli jl een mooie visfoto van Geert met daarbij de tekst “vaarwel held”.  Geert is op 51 jarige leeftijd verdronken in Oostenrijk tijdens het vliegvissen. Hij was met zijn vrouw en vriend Martin in Oostenrijk. Zijn vriend Martin was erbij toen het gebeurde. Zeer tragisch en dit gebeuren heeft ons aangegrepen. Nogmaals veel sterkte voor zijn vrouw Luce, kinderen, en familie en vrienden.

Het noodloot komt als een dief in de nacht en kondigt zich niet vooraf aan. Het leven kan onverbiddelijk zijn en bergt allerlei gevaren in zich, sommigen zo wrang dat niemand kan bevroeden dat ze überhaupt iemand kunnen treffen. Tot nog toe leven we ons leven hierboven in Zweeds Lapland op een manier waarvan we alleen maar kunnen dromen. Terwijl ons geluk door mij geprezen wordt, zoek ik als automatisch de poot van onze eikenhouten tafel en klop drie keer af. Klop klop klop. Volksgeloof of niet… Baat het niet dan schaadt het niet.

We hebben veel visvrienden – die jaar op jaar hier te gast zijn – zien komen en gaan. Elke keer is het weerzien warm en bij het afscheid nemen zit er altijd weer een brok in de keel. Ook met Olliver, Joerg, Christian en Rene hebben we een erg leuke week gehad.

Frans en ik wensen jullie allemaal het allerbeste toe, maar vooral een goede gezondheid. Enne….. ook de groeten van Bartje en Prins. Hieronder Prins met Sarah en Per, onze buren. En natuurlijk met zijn vriend voor het leven, Bartje.

Tot een volgend blogg

Paula