de eerste sneeuw van dit jaar

samen naar het river hotel sorsele

Tijdens de managementopleidingen en mijn rechtenstudie heb ik dat woord vele malen gehoord. Gemeenschapszin: Het besef van verbondenheid met de medemens, het besef tot een gemeenschap te behoren. Dat woord krijgt hier in het Hoge Noorden van Lapland pas echt kleur. Zoals jullie weten wonen Frans en ik in het gehucht Tväråträsk waar ongeveer 50 mensen wonen. Iedereen in het dorp heeft een bepaalde taak bij het leefbaar maken en houden van ons kleine dorp. De een zorgt ervoor dat het vlees van de rendieren en elanden wordt uitgebeend en bij de mensen in de diepvries belandt vóór de lange winter die komen gaat. De ander is loodgieter en voorziet het gemeenschapshuis in het dorp van een nieuwe verwarming. Een andere inwoner, die handig is, heeft bijgedragen aan de bouw van een nieuwe doucheruimte in het gemeenschapshuis. Weer een ander is buschauffeur en vervoert met zijn bus, gratis, de mensen uit het dorp naar het River Hotel in Sorsele, voor een gezamenlijk etentje.

natuurgeweld. steen gespleten

En dit alles op ideële basis. Er staat geen vergoeding tegenover en dat maakt het zo bijzonder. Met mijn 10 spinninglessen in de week en sinds deze week ook nog pilates/yoga (maar daarover zo meer) mag ik mezelf aan het rijtje toevoegen. Mijn Frans noemde me onlangs een vrijwilliger en toen dacht ik “dat is de eerste keer in mijn leven dat ik vrijwilligerswerk doe”. In Nederland heb ik hiervoor nooit tijd gehad of in elk geval waren toen andere dingen belangrijker dan vrijwilligerswerk. Je krijgt er veel waardering en respect voor terug, juist omdat mensen weten dat je het “voor niets” doet.

Waar het de spinninglessen en yoga/pilates betreft snijdt het mes ook nog eens aan 2 kanten. Het gemeenschapshuis krijgt voor elke lesweek spinnen rond de € 100,– van de Vuxenskolan (vrij vertaald  volwassenschool), een organisatie, die allerlei vrijwilligersactiviteiten in Lapland subsidieert, dus dat levert na zo`n 7 maanden sporten toch een mooie spaarpot voor het dorp op.

spinningbijeenkomst op 12 oktober

met lekkere gezonde drankjes

Het spinnen is dus weer volop bezig. Op 12 oktober jl. had ik een bijeenkomst georganiseerd in het gemeenschapshuis en had ik,  natuurlijk in het Zweeds, eindelijk weer eens een kleine powerpoint-presentatie kunnen houden en dit keer over het spinnen. Wat was goed gegaan vorig jaar, wat kan anders, en zijn er nog tips. Nog veel meer dan Nederland is Zweden een land waar veel gevraagd en geluisterd wordt naar de mening van mensen. Polderen kunnen ze hier nog beter. Het was een, voor Lapse begrippen, druk bezochte bijeenkomst. Alle leden van vorig jaar waren present en er hebben zich ook nieuwe spinningleden aangemeld, ook uit andere dorpen. We zijn van 13 leden naar 20 leden gegaan. Het spinnen slaat dus echt aan. Leuk voor mij.

Tijdens de presentatie serveerden Frans en ik 2 gezonde drankjes die we met de slowjuicer hadden bereid, het cadeau dat ik bij mijn afscheid van de gemeente Bladel had ontvangen. Een oranje sapje met wortelen, grapefruit, sinasappels en gember en een groen sapje met spinazie, komkommer en granny smith appels.

We zijn dan ook toe aan uitbreiding van het aantal fietsen. Met het aantal van 4 fietsen dat we nu beschikbaar hebben zou ik namelijk zo`n 13 lessen in de week moeten geven en zo af en toe een vrije avond is toch wel lekker. Er moet dan ook minimaal 1 fiets bijkomen en Frans informeert op dit moment waar we voor een betaalbare prijs een goede spinningfiets kunnen kopen. Daarna moet het bestuur van de gemeenschapsvereniging, waar ik zelf ook deel van uitmaak, beslissen.

service voor de fietsen

poetsbeurt van de gymzaal

Frans heeft de fietsen een servicebeurt gegeven en ik heb de gymruimte en fietsen gepoetst. Het spinningseizoen kan dus weer van start.

Verder heb ik zondagavond 19 oktober de eerste pilates/yoga les gegeven. Naar aanleiding van reacties van mensen uit het dorp ben ik hiermee gestart. Een aantal vrouwen had me al gemeld dat ze graag ook iets aan sport wilden doen, maar het spinnen te extreem vonden. En zo waren we zondag met een groepje van 13 vrouwen. Ook weer veel interesse dus. Uit de reacties na afloop van de les maakte ik op dat men enthousiast is en spieren voelde waarvan men niet eens wist dat men ze had. Goed dus! A.s. zondag is de volgende les. Ik hoop weer op een goede opkomst.

bijeenkomst over vistoerisme

De herfst en winter is ook de tijd voor allerlei bijeenkomsten die door gemeenten, provincie of visverenigingen worden georganiseerd. Doel van alle bijeenkomsten is steevast het netwerken en het zoeken van samenwerkingsvormen. Op 12 oktober zijn we naar Storuman geweest en hebben we de cursus tot Tyllsynsman gevolgd, een soort toezichthouder op het naleven van de visregels. Na een cursusdag die werd afgesloten met een moeilijke vragenlijst die we moesten zien op te lossen, kregen we beiden het certificaat. We kunnen nu door visverenigingen in de buurt worden aangewezen als toezichthouder. Verder zijn we op 16 oktober naar een bijeenkomst in Lycksele geweest die door de provincie Västerbotten georganiseerd werd. Doel van de bijeenkomst was om het vistoerisme in Lapland verder te promoten. Er is (veel) Europees geld beschikbaar voor dit doel en de Zweden zijn er goed in ervoor te zorgen dat dit geld vooral ook op de plaats van bestemming komt. Er worden plannen ontwikkeld met projecten, zodat alle ondernemers ook een graantje kunnen meepikken uit die Europese ruif. Hierbij wordt aan iedereen iets gegund. Slim wel. Ook hier zie je het begrip gemeenschapszin terugkomen. Tijdens de bijeenkomst was er een groepje van 5 bedrijven in het vistoerisme in Lapland en na de bijeenkomst hebben ze Frans aangewezen als vertegenwoordiger namens de groep. Frans zit ook in een provinciale commissie die straks projectaanvragen gaat toetsen en zo beslist hij mee over het geld dat verdeeld gaat worden. Erg leuk dat de groep hem spontaan naar voren schoven! Een bewijs volgens mij dat onze integratie in Zweeds Lapland wel gelukt is.

A.s. zaterdag 25 oktober is er een hele dag ingepland voor alle bedrijven in de regio, de zgn. Företagsdag (bedrijvendag). Samen met de buren Karin en Roland vertrekken we rond 8 uur in de ochtend naar Sorsele River Hotel. Doel van de dag is elkaar te treffen en te bezien of we op punten de samenwerking verder kunnen versterken. De dag wordt afgesloten met een diner. We zullen dus pas laat op de avond weer thuis zijn.

jachtseizoen in lapland

En dan hebben we op 4 november a.s. nog een bijeenkomst van Gold of Lapland, waar ik in een vorig blog over geschreven heb. Op die dag komen de bedrijven bij elkaar die meedoen met de zgn. Exportsatsningen naar Nederland en er zijn ook bedrijven uit het toerisme uit Nederland aanwezig. Bedoeling is dat Gold of Lapland zich de komende 3 jaren gaat inspannen om Lapland bij Nederlandse gezinnen meer bekendheid te geven zodat ze vaker hun zomer- en wintervakantie hier doorbrengen.  De bijeenkomst vindt plaats in Hotel Lappland in Lycksele en lunch en avondeten nemen zeker weer een belangrijke plaats in.

Wat steeds opvalt is het karakter van alle bijeenkomsten waar we ons gezicht laten zien. Het is altijd gemoedelijk met voldoende tijd voor ieders inbreng. Je ziet geen haantjesgedrag en iedereen, ook de kleinere ondernemer, heeft een belangrijke bijdrage. En iedere bijeenkomst zijn de momenten van koffie en eten het belangrijkst. Bij de eerste bijeenkomsten die ik bijwoonde had ik nog het idee dat je na afloop van zo’n bijeenkomst met een boel resultaten huiswaarts moest keren, maar ik begin ook steeds meer het samenzijn en de gemoedelijke sfeer te waarderen.  Het gevoel van verbondenheid en het gezamenlijk delen van doelen wordt steeds belangrijker. Juist ja, ook weer gemeenschapszin.

Verder is het op dit moment heerlijk genieten van de eerste sneeuw. Er ligt nu al een pak van zo`n 10 centimeter, maar de weersverwachtingen volgend, zou het vanaf volgende week weer boven nul worden en zal de sneeuw, voor even, maar niet lang, verdwijnen.

gemeenschapszin

En over gemeenschapszin gesproken. Er is in elk geval nog een plek waar dat woord ook nog invulling krijgt en dat is thuis…… maar dan op een andere manier 🙂

Paula