Ja, het is echt zomer in Lapland. Ook vandaag is het met temperaturen van rond de 30 graden, gewoonweg heerlijk genieten van de Lapse zomer. Na een warme dag koelt het hier ‘s-nachts heerlijk af tot temperaturen van rond de 10 graden. Anders dan in Nederland is het ‘s-ochtends dan weer lekker fris en blijft de benauwdheid dus niet zo in huis hangen. Heerlijk dus! De grasmat is fris groen en overal in de tuin bloeien de bloemen. Plantjes, die we zelf in maart hebben geplant en waar je dus maar een jaar van kunt genieten, en planten die ieder jaar weer terugkomen. Bij onze accommodatie Tores is naast het huis een heus bloemenschilderij ontstaan met allerlei wilde bloemen. Het is een echte kleurenpracht! Verder zijn om ons huis veel, heel veel vogels te spotten. Het is een traktatie om het kraanvogelpaar op het meer tegenover ons huis te mogen aanschouwen bij – zo lijkt het althans – hun tedere omhelzingen. Ze blijven hun hele leven samen. Ook zie je nu regelmatig moeder elanden met hun pas geboren kalf aan de kant van de weg knabbelen aan de frisse blaadjes van de bomen. En niet te vergeten al die andere vogels die, zoals elk jaar, naar hier komen om te broeden en van de warme Laplandzomer te genieten. Zoals de svartvit flugsnappere, die elk jaar bij Tores in hetzelfde vogelhuisje zijn eieren legt. En ze beschermen hun kroost met hun leven: Als Bartje te dicht in de buurt van het vogelhuisje komt, manen ze hem afstand te houden door rakelings langs en over zijn kopje te vliegen. De nötskrika, vlaamse gaai. De Lavskrika, die zo tam is dat hij zo naast je komt zitten. De råka en de kråka, die zich net als in Nederland laten gelden met hun harde gekreis. En niet te vergeten de vele soorten mezen. Het is altijd weer interessant als gasten thuis komen van het vissen en de vogels beschrijven die ze gezien hebben in de natuur. We hebben een boekje Fåglar en daarin zoeken we dan samen de foto en naam van het beestje op. Zo was er ook pas een gast die tijdens het vissen een grote visarend boven de bossen had zien zweven en hadden andere gasten tijdens een moeraswandeling achter ons huis sperweruilen met jongen gespot. Je ziet hier vogels en dieren die in Nederland nooit geleefd hebben of daar jaren geleden uitgestorven zijn.

En, ondanks het warme weer, zijn de vangsten van de visgasten goed tot zeer goed. Zowel de snoek en baars in het meer tegenover ons huis, als de vlagzalm en forel op de Juktån en Vindelälv zijn hügvillig zoals men dat hier boven zegt, wat zoveel betekent als ze laten zich goed vangen. De 2 nieuwe aluminium boten met electromotor en bellyboten zijn al goed gebruikt. Het komt regelmatig voor dat gasten na een lange dag vissen op de rivieren  – Frans vertrekt direct ‘s-morgens na het ontbijt rond 9.30 uur met de vliegvisgasten en ze komen rond half 7 huiswaarts – na het avondeten nog tot middernacht op snoek en baars vissen op het mooie meer tegenover ons huis, het Tväråträsket. Frans en ik zeggen altijd dat het totaalplaatje maakt dat Lapland zo bijzonder is. Het vissen met de goede vangsten, de overweldigende natuur, het lekkere eten, en de mooie accommodaties maken dat veel gasten het zo naar de zin hebben dat ze direct voor volgend jaar boeken. Dat is de kroon op onze inzet.

Mijn dagen zijn goed gevuld met het voorbereiden van de avondmaaltijden en lunches en allerlei werkzaamheden in en om de accommodaties (gras maaien, tuinen bijhouden, wassen, strijken, afwassen, poetsen). We serveren hier geen spagetthi of macaroni, maar heuse Zweedse gerechten die je zo in een restaurent kunt serveren als we onze gasten mogen geloven. En omdat alle gasten, zonder uitzondering, zeer te spreken zijn over het eten doen we dat ook. Zo maken we bijvoorbeeld Lapwok, een typische Lapse maaltijd met rendiervlees, blauwschimmelkaas, crème fraiche, en allerlei soorten lekkere groenten, en daar serveren we dan gegrilde aardappelen uit de oven bij. En wat te denken van een lunch van wittekoolsalade, met frisse cittoenmayonaise en gerookte zalm, in een wrap van Laps brood, gemaakt door een vrouw uit het dorp. Ook de laxsida, wilde zalm op een bedje van grov zeezout (om het vocht eruit te halen) met potatisgratäng, doet het altijd erg goed. Een andere lunchtopper is de zelf, van elandenvlees, gemaakte hamburger. Daar likken de gasten echt hun vingers bij af. En na de avondmaaltijd is er altijd een heerlijk dessert, van door mij zelfgemaakte appel- of rabarberpaj, of limoenpanacotta, tot pannekoek met ijs en slagroom. Ik zeg er altijd bij dat het is om de gaatjes te vullen. Om te voorkomen dat Frans en ik na de zomer een nieuwe garderobe moeten aanschaffen, eten we zelf de toetjes slechts heel af en toe mee.

Verder neemt de organisatie van het eten nogal wat tijd in beslag. Elke zaterdag stel ik een menu samen voor de gasten die de week erna arriveren en daarop maak ik de matlistan, letterlijk de eetlijst. Die mail ik op zondag naar Janne en Ing Marie Johnson toe, de eigenaren van het plaatselijke supermarktje in Gargnäs, zo’n 25 kilometer verderop. Janne komt  vervolgens iedere vrijdag de spullen brengen. Naast chef de cuisine ben ik ook hoofd van de afdeling Schoonmaak, hetgeen zoveel betekent dat ik de eindverantwoordelijke ben voor het schoonhouden van de accommodaties, met dien verstande dat ik enig personeelslid ben :).  En soms help ik bij het ophalen en wegbrengen van onze visgasten naar de luchthavens. Ook houd ik me bezig met het beantwoorden van vragen die we via de mails of telefoon krijgen.

Onlangs werd ik verrast door Frans met een presentje. We komen regelmatig met visgasten bij Mats From, een houtbewerker uit het dorp Gärgnäs, tegenover het supermarktje van Janne en Ing Marie. Daar was mijn oog gevallen op een prachtig houtsnijwerk van een elandenfamilie, vader en moeder met tussen hen in een kalf. Frans had me hiermee verrast en het heeft inmiddels een mooi plekje gekregen in onze gezellige eetkeuken.

Het is niet alleen de zomer die maakt dat de zon extra gaat schijnen. Op 28 juli a.s. gaan we onze nieuwe kitten, Prins Lear, halen. Een chocolate point siamees net als Elton. Het wordt het nieuwe vriendje van Bartje en we hopen dat ze het goed samen kunnen vinden. Anders dan in Nederland is het Siamese ras hier in Zweden, en in het bijzonder in Lapland, nogal bijzonder en zijn er weinig siamees-catteries. We moeten dan ook ver rijden om onze nieuwe kameraad te halen, namelijk naar Leksand, in de provincie Dalarna. 800 kilometer heen en 800 kilometer terug. Ja, je moet er wat voor over hebben. We hebben besloten er maar een dag uit van te maken en twijfelen nog of we  Bartje op de reis meenemen, zodat hij niet alleen thuis is de hele dag. Na het vertrek van Elton is hij stil en zoekt nog regelmatig naar zijn vriendje. We hopen dat we hem blij maken met Prins Lear.

En zo zitten we volop in het visseizoen en komen donderdag a.s. alweer de volgende gasten en zaterdag nog een keer 2 nieuwe gasten. Het draait hier in Lapland op volle toeren en we hebben het goed naar onze zin. Tot snel.

Paula