Wat vliegen de weken voorbij. Begin januari, alweer meer dan een maand geleden, ben ik naar de vakantiebeurs in Utrecht geweest en wat was het weer een succes! Dit keer was ik met collega’s uit de buurt, die ook goede zaken hebben gedaan op de beurs. Wij hebben de mensen van de bedrijven afgelopen jaar gecoacht in hoe ze hun winter arrangementen kunnen verkopen. Zo hebben we pakketten voor hen gemaakt en deze vertaald in het Nederlands. Maar het belangrijkste is dat we hen geleerd hebben hoe ze mensen enthousiast kunnen maken hun winter- vakantie in Lapland bij hen door te brengen. Op de vakantiebeurs heb ik ook elke dag een presentatie gehouden over Lapland en al de mooie dingen die je hier kunt doen en wat het verschil is tussen Fins en Zweeds Lapland. Het belangrijkste punt van verschil is dat Fins Lapland veel drukker is als Zweeds Lapland. Hier ben je nog hele dagen alleen in de overweldigende Laplandse wildernis. In Fins Lapland loop je het risico dat je opgaat in een grotere groep. Ook was ik representant van de gemeente Sorsele, de gemeente waar we wonen. Ik had een brochure vertaald van het Zweeds naar het Nederlands en deze uitgedeeld aan mensen. Onze eigen brochure over ons winter-pakket had ik 500 x laten drukken en alle exemplaren gingen als zoete broodjes weg. Het seizoen 2024 is bij ons bedrijfje op een enkel weekje na helemaal volgeboekt, dankzij de beurs maar nog belangrijker dankzij de mond op mond reclame door mensen die al hier zijn geweest. Familie of vrienden worden door hen enthousiast gemaakt ook naar Paula en Frans te komen. Ook 2025 begint al aardig vol te lopen. Ongelooflijk! Frans en ik zijn een goed team samen. Ik ben dankbaar en geniet van iedere dag dat ik hier samen met Frans ons avontuur mag leven 🙂

Er kwamen weer veel bekenden en vrienden naar de stand in Utrecht en dat is altijd erg leuk! Maar na een hele week ben ik zo blij weer naar mijn lieve Frans en onze twee schatten Bart en Freja en naar mijn geliefde Lapland terug te gaan.

En zo zitten we midden in het winterseizoen. De omstandigheden zijn super goed. We hebben veel sneeuw en de temperaturen werken ook prima mee. De ene week is het knisperend koud met temperaturen tot wel -30 en de andere week is het ook mooi met temperaturen van rond het vriespunt. Elke week heeft zo zijn charme.

Het Noorderlicht laat zich ook de laatste tijd vaak zien wat natuurlijk ontzettend leuk is voor onze gasten. Wij hebben het uiteraard al heel vaak gezien, maar de keren dat ik ook vol verwondering buiten heb gestaan de afgelopen weken zijn niet meer te tellen op de vingers van een hand. Maar er is nog een zeldzamer fenomeen dat zich de afgelopen weken een aantal keren heeft laten zien. We noemen het PSC, Polar Stratospheric Clouds op zijn Engels. Een parelmoerwolk of polaire stratosferische wolk is een soort wolk die op zeer grote hoogte voorkomt. De wolken zijn een prachtig kleurenspel van oranje, roze, geel, groen, paars en blauw. Prachtig!

Tijdens mijn verblijf in Utrecht had Frans 2 Brabantse mensen op bezoek, een oud-politie-collega van mijn vriendin Vanessa, die hier samen met zijn vrouw was. En de weken daarna was het Limburg wat de klok slaat. Toen ik terugkwam van de beurs kwam er een erg gezellig gezelschap, Limburgers, 2 broers met aanhang. De omstandigheden waren in één woord Geweldig. De bomen waren bedekt met een super dik pak sneeuw en overdag was het rond de -10 tot -15 graden met een stralende zon. Zooooo mooi! Het viertal had het zo naar hun zin, dat ze al weer geboekt hebben voor 2025 🙂 Waar heb ik dit eerder gehoord? 🙂

Het Limburgse gezelschap van vier de week erna viel ook weer met de neus in de boter. Ik hoopte steeds dat de sneeuw op de bomen zou blijven liggen voor onze goede vrienden uit Maasbracht, Anita en Wil, die de week erna zouden komen. Ze waren dit keer voor de vijfde keer hier 🙂 voor de vierde keer in de winter en een keer in april 2019 toen wij hier in het Hoge Noorden ons 25 jarig huwelijksfeest vierden. De avond dat ze aankwamen reed Frans met het gezelschap van 6 in een winterwonder-landschap naar hier toe. Een dochter zei “mam het is net een film hier” 🙂 Het was erg leuk hun kinderen en aanhang in levende lijve mee te maken, want normaal moet ik het doen met de verhalen van Anita. We hebben een erg gezellige week samen gehad.

De trouwe bloglezer weet dat ik een beetje sukkel met mijn maag. Op 1 maart a.s. heb ik een afspraak in het ziekenhuis in Lycksele voor een maagonderzoek. Ben benieuwd wat eruit komt. Het gaat eigenlijk heel erg goed de laatste tijd, dus ik ben benieuwd waardoor de klachten in het verleden werden veroorzaakt. Altijd goed om af en toe te laten checken, maar natuurlijk niet echt iets waarop ik me verheug.

Vorige week hadden we een samengestelde groep. Een echtpaar dat in het huisje Tores woonde en een oom met zijn nicht die op de bovenverdieping hun intrek namen. Het was een leuke week ook weer met een paar keer noorderlicht.

Deze week hadden we eigenlijk vier mensen op bezoek moeten krijgen, 2 echtparen, die elkaar niet kenden en die dus elk hun eigen accommodatie hadden. Maar 2 mensen hebben op het laatste moment moeten annuleren, omdat de vader van de man plots en onverwacht overleden was. Ze hadden zich zo verheugd op hun Laplandavontuur. 🙁

En zo zijn we deze week alleen met onze gasten uit Hoorn. Ze zijn beiden spiritueel en thuis in edelstenen en hun heilzame werking. Gisterenavond hadden ze diverse stenen bij zich en hebben ze uitgelegd welke werking en energie bepaalde stenen hebben. Nooit gedacht dat er zoveel te vertellen was over stenen, zoals de K2 steen en de labradoriet. Ik dacht dat het familie was van de Labradoedel 🙂 Alle gekheid terzijde: erg interessant. Hieronder een foto van hen onder het magische Noorderlicht. Ze waren betoverd en zelfs emotioneel.

Met onze 2 katten gaat het erg goed. Bart is wel verkouden, maar Frans stoomt elke morgen trouw met hem boven warm water met zout, onder een deken. En voor Frans zijn luchtwegen is het ook goed 🙂 Bart vindt het super gezellig dat er elke week nieuwe mensen over de vloer komen en hij bedelt bij alle gasten om aandacht. Hij heeft het feilloos door als mensen wel of geen dierenvriend zijn. Hij test mensen tot het punt dat hij languit gestrekt in de hal op de vloer gaat liggen. Dat is dan een laatste roep om aandacht. Als ook dit niet tot resultaat leidt laat hij zich de hele week niet meer zien.

In memoriam Lennart Bantema. Ik sluit af met een droevig bericht. In 2019 hadden we 2 heel lieve gasten op bezoek, Janny en haar vriend Lennart uit Friesland, en ze zijn een aantal jaren later nog een keer geweest. Lennart, militair in hart en nieren, hebben we leren kennen als een heel positieve, gevoelige man, met veel aandacht voor de mensen om zich heen. De afgelopen jaren heb ik altijd contact met Lennart onderhouden en ze kwamen met zijn tweetjes elk jaar naar de vakantiebeurs in Utrecht. Dit jaar heb ik hen helaas moeten missen. Janny stuurde mij op 20 januari jl. de rouwbrief van Lennart. Ik ben er nog van onder de indruk. We wensen Janny, hun zoon Damian, en verdere familie veel sterkte.

Blijf gezond en blij en geniet van elke dag zolang het kan.

Vandaag is de dag
hij komt maar één keer
morgen dan is het
vandaag al niet meer
Niet zeuren, geniet
van het leven, het mag
maar doe het vandaag
want vandaag is de dag Toon Hermans

Tot een volgend blog.

Veel liefs

Paula