Wat is het mooi buiten. De zon is al weer volop terug en met temperaturen van rond de -10 tot -15 is het echt heerlijk om buiten te zijn. Corona lijkt achter ons te liggen en we hebben tot nu toe de hele winter gasten gehad. Heerlijk!

Gisteren heeft Frans 4 gasten uit Raalte teruggebracht naar luchthaven Lycksele en direct 4 nieuwe gasten meegenomen, ook Nederlanders uit Papendrecht en Voorschoten. Jonas maakt nu een eerste sneeuwscooter-tocht met ze en ze zijn al een tijdje op de oefenweide. Hier leren ze de geheimen van het sneeuwscooterrijden en dat kan daar goed en veilig, omdat er geen bomen zijn 🙂 Maar er loopt wel een flinke helling naar beneden waar in de zomer een beekje stroomt. En een van de gasten is nu in die helling gereden en zit muurvast. De anderen zijn nu hard aan het werk met sneeuwschoppen om hun kameraad en scooter te bevrijden 🙂 Gisteren hebben ze een sneeuwschoenwandeling gemaakt. Het is een gezellig viertal 🙂

De afgelopen periode is het Limburg geweest wat de klok slaat hier in het Hoge Noorden. We hebben alleen Limburgse gasten gehad. Zo was in week 2 van dit jaar Leon er met zijn vriend Jos. Leon was al voor de 2e keer hier op winteravontuur en hij is ook een keer tijdens de zomer komen vissen. Het echtpaar Paul en Dineke maakten het team voor die week compleet. Uit gesprekken bleek dat Paul de broer was van een wethouder met wie ik in het college van Heerlen heb gezeten. De wereld is klein:) De week erna waren er 4 gasten uit Elsloo die in het huisje Tores verbleven. De bovenverdieping van ons huis werd bewoond door Maria, die ik kende van vroeger. Maria was fysiotherapeute in Maasbracht en in mijn handbaltijd bij Swift en Vlug en Lenig heb ik regelmatig bij haar op de behandeltafel gelegen. Onze visvriend Georg, die dit keer Lapland een keer in de winter wilde beleven, maakte ook deel uit van het Laplandteam voor die week.

Daarna kwam een groep bekenden van Frans uit zijn geboorteplaats Voerendaal. De groep werd getrakteerd op prachtig Noorderlicht, en dat 2 avonden/nachten op een rij.

En toen was het eindelijk tijd dat we onze vrienden Anita, Wil, Max en Ellen weer mochten verwelkomen. Anita en Wil horen bij het meubilair en waren er inmiddels voor de vierde keer, 3 keer in de winter, en één keer in het voorjaar. Max en Ellen waren 4 jaar geleden al een keer bij ons op wintersafari geweest. Ze hadden nóg 2 vrienden meegenomen, Inge en Cor. De week was in twee woorden Eine Druim 🙂 De eerste avond was het direct feest. Ze hadden een hoop kadootjes meegenomen. Wat hebben we gelachen en plezier gemaakt. Wil is een echte dichter en is volgens mij familie van Jules de Korte. Anita ken ik al van de lagere school en onze diepe bijzondere vriendschap werd treffend geïllustreerd in met een mooie afbeelding. De week voelde als een prachtige droom 🙂

De week voelde alsof we zelf vakantie hadden en we zijn de hele week heerlijk samen opgetrokken. Lekker gegeten, heerlijk gescooterd, veel gelachen, hier en daar een traantje van emotie, en heerlijk verteld. Met Inge en Cor hebben we er twee vrienden bijgekregen. Cor had nog een heel mooi filmpje gemaakt van hun Laplandavontuur. Erg leuk!

Frans bracht de groep Anita op maandag 31 januari in alle vroegte terug naar luchthaven Ume¨å. De bedoeling was dat de nieuwe groep om 15.30 uur zou aankomen in Umeå waarna ze rond 19.00 uur hier in Tväråträsk zouden aankomen. Maar het ging toch heel anders. Hun vlucht vanuit Amsterdam had een flinke vertraging waardoor de aansluitende vlucht in Stockholm werd verplaatst naar 22.00 uur s’avonds. Ze waren dus pas om 23.00 uur in Umeå en dan nog zo’n 3 uur rijden. De groep had een klein kindje bij zich, Miloutje, en zij was nog maar 9 maanden oud. De groep had namelijk al geboekt in 2019 en in de tussentijd vinden wonderbaarlijke gebeurtenissen plaats waar je op dat moment nog niet aan denkt 🙂 Milou was onze jongste gast ooit en wat hebben we van haar genoten. Naast de vertraging was er nóg een flinke tegenvaller voor de groep. De bagage was niet meegekomen en werd pas na 3 dagen bij ons bezorgd. En dit terwijl het eten van Milou en alle winterkleding van de mensen in die koffers zaten. Maar ze hielden de goede moed erin. Respect! 🙂 Wij hebben ze zoveel mogelijk geholpen met reserve kleren, zoals thermo-ondergoed, truien, mutsen, wanten en noem maar op. Wonderlijk hoeveel je hebt als je echt gaat zoeken 🙂

Daarna is er nog een groep van 4 vrienden geweest. Zij bleven slechts 4 dagen en werden ook 2 avonden getrakteerd op Noorderlicht. Geluk moet je hebben in het leven.

Het is dus een komen en gaan van wintergasten 🙂 Er blijft weinig tijd over voor andere dingen, maar we zijn dankbaar en gelukkig dat we na corona weer een winterseizoen mogen draaien. De trouwe bloglezer weet dat ik flink geïnvesteerd heb in het in orde laten maken van het gebit en nu zit Frans in de molen bij de tandarts. 10 Februari was de eerste afspraak en de volgende 3 vinden plaats in april. Verder heeft buurvrouw Karin een flinke val gemaakt en haar heup gebroken. Ze is geopereerd en heeft nu een heupprothese. Samen met haar man Roland en haar rollator is ze al flink aan het oefenen buiten, in de sneeuw, dus goed opletten!

Rondom ons huis en dat van Tores lopen al een aantal weken 6 grote rendieren met heel grote geweien. Ze zijn waarschijnlijk achtergebleven en niet meegereisd met de Same naar de kust. De gasten vinden het geweldig de wilde dieren van zo dichtbij te mogen bewonderen.

Onze kat Bart is als kitten heel erg ziek geweest. Hij heeft toen, samen met onze Elton die inmiddels in 2014 overleden is 🙁 niesziekte gehad. Sindsdien is hij chronisch verkouden. Waarschijnlijk heeft hij Freja aangestoken want zij moest de afgelopen dagen veel hoesten en kon moeilijk slikken 🙁 Gisteren ben ik met haar naar de dierenarts geweest. De dierenarts heeft haar verdoofd en in de keel gekeken of er een vreemd voorwerp in zat, maar kon niets ontdekken. Ik heb pijnstillers meegekregen. Op 4 maart mag ik nóg een keer naar de dierenarts Lycksele rijden. Dan worden de tanden van onze Bart gereinigd. Dus net zoals baasje Frans zit Bartje in de tandartsmolen.

We kijken uit naar de komst van de zus van Frans, Caroline, en haar vriend Wout. Ze komen a.s. zondag en blijven een hele week. Fabian, een Duitser die al een aantal keren in de zomer hier was, voegt zich samen met zijn vrouw bij hen en we trekken er met zijn zessen met de sneeuwscooters op uit. Super!

We zijn nog steeds erg gelukkig om hier ons leven te mogen leven. We leven onze droom. “Ooze prachtige druim”

Tot een volgend blog. Blijf gezond en blij.

Paula