Ook al is het voor de tijd van het jaar mild buiten, je merkt wel dat de winter voor de deur staat. De nachten worden al kouder en de zon laat zich steeds minder zien. Het waren hectische tijden de laatste maand. Eerst het overlijden van onze huisgenoot Prins op 31 augustus jl. waarover ik in mijn vorige blog schreef. We missen hem nog elke dag en hebben nog steeds een kaarsje branden bij zijn foto. Net zoals al onze vierbenige vriendjes hebben we ook Prins laten cremeren. Over een paar weekjes kunnen we de urn gaan halen. Vrij snel na het overlijden van Prins hebben we besloten om een nieuw maatje voor Bart en onszelf te halen. Na lang zoeken stal de Balinees Fredrika Bremer direct ons hart. Donderdag 4 september is Frans haar in de buurt van Stockholm gaan ophalen. We noemen haar Freja en het is echt een schatje. Bart en Freja zijn al echte vriendjes en zo is er na het overlijden van Prins toch weer wat vreugde in huis teruggekeerd.

Veel van jullie weten dat Frans in 2012 een operatie aan zijn heup heeft gehad, omdat hij toen gevallen is met langlaufen. De dijbeenhals van zijn rechter heup was gebroken. In het ziekenhuis in Lycksele hebben ze de heup met pinnen gestabiliseerd en tijdens die ingreep is een bacterie mee naar binnen gekomen. Daar is Frans heel erg ziek van geweest. De antibioticakuur heeft maanden geduurd en uiteindelijk is hij er gelukkig weer bovenop gekomen. De jaren erna herstelde Frans steeds beter en kon hij zich, ook tijdens het gidsen van de gasten aan de rivieren, goed redden. Met name het laatste jaar werd het lopen steeds moeilijker, onder andere ook omdat het rechter been zeker 3 cm. korter was geworden dan het linker. De laatste maanden kon Frans alleen nog maar lopen met krukken en had hij constant erg veel pijn. Conclusie was dat het zo niet langer kon en wat we eigenlijk nog een paar jaar wilden uitstellen kwam nu sneller dan verwacht. Afgelopen maandag is Frans in Luleå geopereerd en sindsdien gaat hij met een reserve-onderdeel door het leven, een volledige prothese in de rechter heup. De ingreep is erg meegevallen en het herstel verloopt zeer voorspoedig. Hij doet trouw elke dag zijn oefeningen en het lopen in huis gaat zelfs al met één kruk. En het allerbelangrijkste, de pijn is weg 🙂 Wel heeft Frans nog antibiotica, om te voorkomen dat de bacterie uit 2012 weer de kop opsteekt. 20 oktober gaan we naar de kliniek om de hechtingen eruit te laten halen. De chirurg heeft net gebeld om te vragen of alles goed ging en hij zei “Nästa vecka kör vi för fyllt”, hetgeen vrij vertaald betekent dat Frans vanaf volgende week er vol tegenaan kan gaan met revalideren. De crosstrainer die we een paar maanden geleden hebben gekocht komt dan zeker goed van pas.

Door corona hebben we veel vrije tijd gehad. Het zomerseizoen was ronduit teleurstellend. Van de 65 gasten die geboekt hadden, zijn er uiteindelijk slechts 14 hier geweest. Op 7 augustus kwam een groepje Duitse vissers die vorig jaar ook al hier waren. We hebben een super gezellige week gehad. De laatste visgast was de Duitser Kurt, die trouw elk jaar op zalm komt vissen. Hij heeft nog een mooie zalm gevangen en aan zijn lach te zien was hij gelukkig. Daarna is onze vriend Mario met vriend Peter nog hier geweest en toen was het seizoen definitief ten einde.

Op dit moment wordt het warmtesysteem van ons huis vervangen. We hebben nu een houtkachel en dit is toch vrij bewerkelijk en niet goed voor het milieu. We hebben besloten een diepe greep in de buidel te doen en zgn. bergvärme, vertaald rotswarmte, te laten installeren. Vorige week is de eerste fase van het proces geweest. Een grote machine heeft een gat geboord van 220 meter, dwars door de rotsen heen. Deze week wordt een leiding door het gat naar beneden geplaatst. Een pompinstallatie haalt de warmte diep uit de rotsen en verwarmt de radiotoren in het hele huis. Het is een duurzame investering in groene energie. Wat zal dit een gemak zijn 🙂

Gisterenmiddag hebben we een overlegje gehad met een groepje mensen uit het dorp, die zich allen zorgen maken over de zwerfkatten in onze dorp. De zwerfkatten hebben door de extreme kou in de winter een zeer zwaar leven. Het lot van dieren gaat me zeer na aan het hart. Zo’n maand geleden hebben Frans en ik 2 zwerfkittens die achter ons huis liepen eten gegeven en ze met veel moeite gevangen. Ze vonden bij een gezin in het dorp een gouden mandje. Helaas lukt zo’n aanpak niet met alle kittens die hier geboren worden, simpelweg ook omdat je niet weet waar moeder kat de kittens verstopt heeft. We gaan nu in overleg met de provincie om te bezien welke mogelijkheden er zijn. Sterilisatie/castratie en daarna terugplaatsen is een mooie oplossing, maar de katten hebben daarna nog steeds een zeer zwaar leven hier in Lapland. Vraag is dus of dit vanuit dierenwelzijn een goede oplossing is. In feite zijn zwerfdieren in zijn algemeenheid, en zeker hier in het koude Noorden, niet voorbestemd om buiten te leven. Wordt vervolgd.

We hopen nu zo, dat het winterseizoen van start kan gaan. We verheugen ons in elk geval erg om weer gasten in ons mooie Lapland te mogen begroeten en duimen dat alles volgens plan verloopt! 🙂

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn blog te lezen. Tot een volgend blog met hopelijk goed nieuws over het herstel van Frans. Blijf blij en gezond.

Lieve groet,

Paula