LAPLAND!

En zo voelt het echt! Ik ben erg dankbaar, dat ik deze droom hier samen met mijn lieve Frans mag leven! Dat realiseer ik me elke ochtend als we samen opstaan. Het leven is hier totaal anders dan in Nederland, met andere dingen die hier belangrijk zijn en in Nederland niet en omgekeerd. Er is elke dag zoveel te doen en we genieten van de rust en eenvoud van het leven hier. De rode draad in alles wat we doen is rust, genieten van de eenvoudige dingen van alledag en van elkaar. We zijn samen veel aan het klussen, ofwel buiten in de natuur, ofwel binnen bijvoorbeeld bij het gereedmaken van de accommodaties voor de gasten. Tores is bijna klaar en er moeten nog wat ondergeschikte dingetjes geregeld worden (gordijnen ophangen, eethoek, kozijnen en deuren lakken etc.).Het leven hier is in geen enkel opzicht te vergelijken met het leven in Nederland, waar ik de meeste tijd bezig was met lezen, denken en praten, veel praten. Ik merk dat ik het heerlijk vind om ‘s-avonds lichamelijk moe te zijn, maar geestelijk nog zo fit als een hoentje. Zo hebben we vanochtend vroeg de nieuwe grilplaats voor ‘Tores’ opgebouwd. Op het internet hadden we afgelopen weken allerlei mooie grillplaatsen de revue zien passeren, maar toen we deze hadden gespot waren we verkocht. Een ruige in typische Laplandse stijl gebouwde grillplaats met een grote vuurplaats met 2 grote banken en 2 losse “fauteuils”.  Wat van ver komt is meestal goed en dat gold ook nu. We moesten hem namelijk zelf ophalen in Haparanda, een stad op de grens tussen Zweden en Finland,  helemaal in de kop van de Botnische golf. Afgelopen donderdag dus met Tiguan en aanhanger in alle vroegte om half 6 de baan op. Als je bedenkt dat de afstand van ons huis naar Haparanda circa 400 km is, dan is het niet zo vreemd dat we pas tegen half 9 in de avond thuis waren. Het was een mooie proef voor de nieuwe motor van de Tiguan die net 1500 km had gedraaid. Alles ging goed! Onderweg hebben we veel rendieren aan de kant van de weg gezien die al weer volop eten konden vinden op de deels sneeuwvrije bodem van het bos. En natuurlijk ontbrak een bezoek aan Ikea Haparanda niet. Gisteren hebben we onze nieuwe aanwinst in de beits gezet en volgend weekend wijden we de grillplaats in met vrienden Karin en Roland, en een jong stel dat aan de andere kant van de weg woont, Sarah en Per. We hopen dat straks onze gasten het ook zo heerlijk vinden bij het vuur, onder het genot van een worstje en een biertje, de visbelevenissen van de dag te evalueren.

De afgelopen weken zijn we veel buiten bezig geweest. Zo hebben we vriend Åke geholpen, die een oude vrouw uit het dorp, Märta (85 jaar) geheten, een dienst deed, door een deel van haar bos uit te dunnen. Als dank voor onze hulp mochten wij het berkenhout hebben. Åke zaagde de bomen om en Frans trok ze met de sneeuwscooter uit het bos om ze op een plek te verzamelen van waaruit ze met een vrachtwagen naar ons huis werden gebracht. Ik heb ook zo goed en kwaad als het kan meegeholpen. Het is zwaar werk voor een ambtenaar,maar ik heb me – als ik Frans mag geloven en dat doe ik altijd – goed geweerd. Na een week buiten te hebben gewerkt ligt er nu een flinke stapel hout, die Frans en ik vanaf volgende week moeten zagen en kloven in kleine stukken waarmee we onze panna (de grote huiskachel met accumulatortanks) en braskamin (de houtkachel in de woonkamer) kunnen stoken. Dit is de houtvoorraad voor de volgende winter, dus die is geregeld. Apropos houtvoorraad: we hebben ons voorgenomen dinsdag 22 april a.s. naar Skellefteå te rijden om al het materiaal te halen om een nieuw houthok te bouwen om de houtvoorraad in op te slaan. Frans heeft gisterenavond exact uitgeteld wat we nodig hebben aan balken, dakplaten enz. Het houthok bouwen we vast aan ons woonhuis en het oude houthok, enkele jaren geleden provisorisch uit de grond gestampt, gaat tegen de vlakte. Daarna vragen we aan de plaatselijke grinthandelaar (Mats Halvardsonn) om nieuw grind te storten op de oprijlaan en achter ons eigen huis. Dan is alles weer netjes voordat de gasten komen. Mooi projectje dus en ik heb de algehele leiding

Natuurlijk hebben we in Lapland ook zo de zorgen van alle dag. Zo heeft onze Bart sinds een aantal weken last van jeuken, krabben en likken, waardoor er op zijn rug een flinke wond is ontstaan.Hij zit dus letterlijk en figuurlijk in de lappenmand! Er komen steeds korstjes op, maar die bijt hij er weer vanaf en zo wordt de wond steeds groter. Op zo’n momenten mis je Nederland wel: de kattenpraktijk van Frits Lamberts (Dennenoord in Hapert) ligt op een kwartiertje rijden bij ons vandaan. Hier is dat lastiger. Via mail hebben we van Frits een advies gekregen voor een medicijn tegen de allergie/schimmel, en dat hebben we besteld, ook weer via het internet, bij een Amerikaans bedrijf. Hopen dat het daarna snel verholpen is.

Frans was vorige week met vriend Åke wezen vissen in de Zweedse bergen, fläll genoemd. Ze vertrokken op 6 april voor een volle week. Niet zo vreemd dat Frans er wat verwilderd uitzag bij thuiskomst. Ik was blij dat hij weer veilig bij me was en hij ook, toen hij zich  na een week eindelijk weer warm kon douchen. Meer info over zijn avontuur is te lezen op de site onder ‘laatste nieuws’.

In de tussentijd hebben we ook nog onze oude CMR – zo noemen we onze oude Volvo omdat die CMR in het kenteken heeft staan – verkocht. Op Blocket, eigenlijk de Zweedse marktplaats, hadden we hem aangeboden voor een schappelijk prijsje. Op zondagmiddag 6 april belde een man uit Arvidsjaur, een grotere plaats in Lapland op zo’n 150 km afstand. Na een paar vragen van hem te hebben beantwoord, gaf hij aan in zijn auto te stappen en naar Tväråträask toe te komen om de CMR op te halen. Hier in Lapland gaat men echt uit van vertrouwen. Als ik zeg dat de auto in prima staat is, dan is dat zo en daaraan hoeft dan niet getwijfeld te worden. 2 uurtjes later arriveerde hij samen met zijn dochter, voor wie de auto bedoeld was. Nadat ze eerst onder het genot van een kopje koffie 1,5 uur over allerlei dingen gesproken hadden (het weer, het vissen, de stad Arvidsjaur, de politiek in Zweden) werd de formaliteit (betalen en invullen van het formulier om het eigenaarschap van de auto over te laten gaan) in 5 minuutjes afgedaan. Typisch Laps!

Vorige week zaterdag 12 april was de spinningmarathon met mijn Tväråträsk Spinning Club. In de ochtend rond 9 uur vertrokken we met zijn allen richting Blattnicksele (een klein dorp verderop) voor de marathon van 2 uur. In een spinninglokaaltje stonden voldoende fietsen om allemaal samen te spinnen. Het was een reuze gezellige activiteit, en alle spinners hebben de 2 uur (met voor spinners bekende liedjes van David Guitta, Seal, Guns and Roses, en als klap op de vuurpijl de Griekse Zirtaki!) vol inzet en enthousiasme volledig uitgefietst. Na het spinnen hadden we als bestuur van de gemeenschapsvereniging een lunch laten verzorgen door Helen (ook iemand uit het dorp die als hobby koken heeft) en na de heerlijke lunch was het tijd voor een gezamenlijke sauna in de kelder van het gemeenschapshuis. Als dank voor mijn inzet had ik van de spinners een persoonlijk cadeau gekregen. Mooie en lekker warme scooterhandschoenen voor volgende winter! Rond 6 uur kwamen Frans en ik moe maar voldaan thuis. Een dag met een gouden randje!

En vandaag is het Pasen. Net zoals in Nederland wordt in Zweden ook veel tijd gestoken in het paasdiner.Tijdens ontbijt en lunch ontbreken ook hier de eieren niet. Op het menu voor het avondeten staat hier meestal lamsvlees en zalm. Het Zweedse en Nederlandse Paasfeest verschillen echter op een aantal punten van elkaar. Waar we in Nederland wilgentakken vol hangen met paaseitjes, worden hier takken en bomen versierd met veertjes in allerlei kleuren. Ook is hier een  vrouwtje op een bezem, die Påskkäring (uit te spreken als posksjeering) wordt genoemd, een figuur die absoluut bij het Zweedse paasfeest hoort. Karin bijvoorbeeld heeft de hele woonkamer volhangen met dit figuurtje op een bezem en was verbaasd dat de sjeering onbekend was bij ons. De Påskkäring is een oud maar vriendelijk heksje dat, net als al de andere heksjes, naar een plaatsje, genaamd Blåkulla, vliegt. Ook mensen verkleden zich als påskkäring. Verder is het Pasen een groot feest dat in het teken staat van de lentewinter. De kou is voorbij en de zomer staat voor de deur. Tijdens het pimpelfiske, het ijsvissen, wordt dit gevierd. Ook in ons dorp is er vandaag een viswedstrijd georganiseerd. Er zijn allerlei prijsjes te winnen, ook voor de kinderen, en er worden hamburgers geserveerd. Het belooft erg druk en gezellig te worden.

Deze visdag wordt georganiseerd door de gemeenschapsvereniging hier in het dorp. Omdat ik ook in het bestuur zit heb ik inmiddels zo’n 4 vergaderingen bijgewoond. De vergaderingen verlopen nogal rommelig, ook al neemt de secretaris de tijd voor een keurige agenda met bespreekpunten, maar het loopt dan toch altijd weer anders. De voorzitter is een vriendelijke man, die maar moeilijk de orde in de vergaderingen weet te houden. Misschien hangt het ook wel samen met de Jantelagen (zie een vorig blog) waardoor niemand echt de leiding neemt. Mijn inhoudelijke inbreng tijdens de vergaderingen is nog minimaal omdat ik mijn handen vol heb aan het ook maar enigszins kunnen volgen van de gesprekken tussen de bestuursleden. We zetten ons als bestuur allemaal voor de volle 100% in om de leefbaarheid in het dorp op pijl te houden. Ook vandaag tijdens de visdag zal ik zeker weer mijn inbreng hebben met het maken van koffie en hamburgers, en het verkopen van de loten.

Zo raak ik hier dus steeds meer thuis en voel ik me echt als God in Lapland……!

Paula