Op 11 november s morgens vroeg om 8.00 uur was ik weer in Sorsele voor de bloedafname voor mijn gezondheidscheck i.v.m. mijn 60 jaar. De vorige check was mislukt omdat ik toen volop bezig was met de citroensapkuur en de bloedwaardes onbetrouwbaar waren. Op 25 november had ik een afspraak bij de diabetes sköterska, de diabetes verpleegster, voor het bespreken van de resultaten. Ik was tevreden met het resultaat. Voldoende beweging, gezond eten, goede bloedsuiker, geluksgevoel, niet roken, cholesterol. Op 12 december zijn we naar Ammarnäs gereden, een bergdorpje op zo n 150 km bij ons vandaan. Daar woont Urban en Urban heeft een viskamp met hutjes en hij doet ook mee in het project van Catch & Release waarin Frans en ik coach zijn. Na een aantal jaren van problemen in de familie wil Urban er nu weer vol tegenaan en zich concentreren op de buitenlandse markt. Frans helpt hem met het uitbreiden van zijn website en we gaan ook teksten vertalen voor de Nederlandse markt. Leuk om mensen te kunnen helpen met de ervaring die wij de afgelopen jaren hebben opgedaan.

Op 13 december was ons jaarlijks kerstetentje met onze buren Sarah en Per en voor deze gelegenheid hadden we Jens, de man die voorheen de eigenaar was van de huskyfarm in ons dorp, en zijn nieuwe vriendin, ook een Sarah, uitgenodigd. We hadden de steengril nog eens uitgehaald en het was een gezellige avond. Om 1.00 uur ging iedereen moe maar voldaan huiswaarts. De maandag erna kwamen de eerste gasten van het winterseizoen. Een Belgisch echtpaar, die de roots in Italië hadden. Masimiliano, we mochten hem Massimo noemen, en zijn vrouw Ida. We hebben een erg gezellige week met zijn viertjes gehad. Ook onze Bart heeft erg genoten van het gezelschap van vooral Massimo. Hij week niet van zijn zijde. Ze kwamen als gasten en gingen naar huis als vrienden. Omdat we maar met zijn viertjes waren hebben we het winterseizoen rustig opgestart.

Daarna was het tijd voor een familie van zes, vader en moeder, die onze vrienden zijn, en hun twee zoons en aanhang. De omstandigheden in die week waren optimaal. De bomen hingen vol met sneeuw en de takken bogen diep door onder het gewicht. De scooterpaden waren goed te berijden. We hebben een erg gezellige tijd gehad en veel gelachen. We zijn gaan sneeuwscooteren met zijn allen en ook zijn ze een dag met de geweldige huskies op pad geweest en ze hebben een Same en zijn rendieren bezocht. Kerstavond hebben we samen gevierd, eerst een lekker etentje en daarna met zijn allen aan de grilplaats. Bedankt voor een fijne week! En wie weet. Tot ziens in ons mooie Lapland!

Frans is via een app bezig met oefeningen voor de artrose in zijn heup. Hij krijgt iedere dag oefeningen die hij moet doen en ook neemt een fysiotherapeute contact met hem op om te bespreken hoe het gaat en hoe hij de kracht en souplesse in zijn been verder kan verbeteren, enerzijds om minder pijn te hebben o.a. bij het sneeuwscooteren, en anderzijds om de stijfheid in zijn been tegen te gaan. Elke 2 weken krijgt hij een testje om te beoordelen of hij vooruitgaat. En de eerste test ging hem goed af. Hopelijk gaat het steeds beter en kunnen we zo, in elk geval voorlopig, een heupoperatie voorkomen.

Daarna kwam er een echtpaar. 2 Jonge mensen van rond de 30 jaar die in het huis Tores verbleven. Ze hebben oud op nieuw samen in de Lapse badtunna gevierd. Eigenlijk zou er nog een echtpaar komen. Zij hadden geboekt op de vakantiebeurs in Utrecht vorig jaar. Helaas moesten zijn afzeggen i.v.m. gezondheidsproblemen. Zij waren geattendeerd op ons door een vriend, die in 2016 hier was geweest. De mond op mond reclame heeft zijn werk weer gedaan! Met Lotte en Armando hebben we een super leuke tijd gehad. Twee positieve rustige mensen, met wie we leuke gesprekken hebben kunnen voeren. Maybe we will meet again!

Met Irma, de vrouw in het dorp van 94 jaar, gaat het helaas niet zo goed. Ze is al een aantal keren opgenomen in het ziekenhuisje in Sorsele omdat ze niet goed eet. Ze is vergeetachtig aan het worden en kan eigenlijk niet meer alleen wonen en voor zichzelf zorgen. Zo n 4 x per dag komt de zgn. hemtjänst, de thuiszorg, om haar te douchen en eten brengen. Ze blijven steeds maar eventjes, zegt Irma, en daarna is ze weer erg eenzaam. Ze vindt het altijd fijn als ik kom en ze zegt, dat ik de enige in het dorp ben die om haar geeft. Dat is natuurlijk niet zo, want Karin en Roland, onze buren, lopen ook dagelijks bij haar binnen. Eigenlijk zou ze niet meer alleen kunnen wonen.  Er is echter een wachtlijst dus ze kan niet zo 1,2,3 geplaatst worden. Ja, ook dat is Lapland.

Vanavond laat komt een groep van 5 vrienden met de auto en zij hebben morgen een sneeuwscootertocht. Maandagochtend vliegen ze dan nog een paar dagen naar Stockholm. Volgende week dinsdag 14 januari vlieg ik ’s ochtends om 9.50 uur van Skellefteå naar Stockholm en van daaruit naar Amsterdam waar ik om 18.15 uur aankom. Dan met de trein naar Utrecht en daar blijf ik dan een volle week om voor de zesde keer op rij op de vakantiebeurs te staan in de stand van Gold of Lapland. Dit jaar heeft Gold of Lapland een eigen stand en we hoeven deze dus niet te delen met andere bestemmingen in Lapland. Verder heeft Gold of Lapland tijd gekocht in het zgn. Theater. Ik zal daar elke dag namens alle bedrijven een presentatie houden van zo n 30 minuten over onze regio en over alles wat mensen hier kunnen ondernemen. Leuk om te doen! De stand van Gold of Lapland is in hal 10. Leuk om elkaar daar te treffen. Ik ben benieuwd of de vaste bezoekers aan de stand dit jaar ook weer van de partij zijn? Ik verheug me erop om mijn vriendin Vanessa weer te zien. 

Vanaf 22 januari gaat het dan echt loos, zoals we dat in Limburg zeggen. Vanaf dan hebben we continue gasten tot en met de eerste week van april. We starten nu dus rustig op en dan geven we vol gas. Net zoals met sneeuwscooteren eigenlijk! 🙂

Blijf gezond en tot een volgend blog.

Paula