Het was wel ff schrikken: Mijn laatste blog is van 17 augustus en dat betekent dat ik voor het eerst in 5 jaar in gebreke ben geleven om elke maand een blog te schrijven 🙁 Laat ik het erop houden dat we het sinds mijn laatste blog nogal druk hebben gehad met van alles en nog wat. Zo is op 3 september onze nieuwe keuken met apparatuur geleverd. Naast luiken en lades, een ijskast en diepvries, vaatwasser,  magnetron, een hele lading dus. We hebben alles zolang opgeslagen in de garage, want we hadden toen nog gasten in huis, 2 gezellige mensen uit Oostenrijk en een Duitser. Maar het opbouwen van de keuken moest nog ff wachten. Frans is met onze visvriend Freddy op 5 september naar het bedrijf Open Lappland in Ajaur gegaan, een plaatsje op zo’n 100 km bij ons vandaan. Jullie weten dat Frans en ik zijn aangewezen als coach voor bedrijfjes die iets willen opzetten met vistoerisme en een van de bedrijfjes die we gaan helpen is Open Lappland in Ajaur. Dit bedrijfje wordt gerund door 2 jonge Franse mensen, die naar hier geëmigreerd zijn, samen met hun 4 kinderen. Met de boot en de dieptemeter hebben Frans en Freddy het meer in kaart gebracht, waar Open Lappland hun vistoeristen wil laten vissen.

Op 7 september ben ik om 8.00 uur met het vliegtuig van Umeå naar Stockholm gevlogen waar de jaarlijke Zweedse Animal Rights March werd gehouden. Omdat ik al om 7.00 uur die zaterdag aanwezig moest zijn op de luchthaven Umeå heb ik de avond tevoren overnacht in een hotel In Umeå. Ik was om 9.00 in Stockholm en tijdens de mars van 12.00 uur tot 15.00 uur in het centrum van Stockholm heb ik in de stromende regen, met nog 600 andere mensen, gestreden voor de rechten van dieren. Om 18.00 uur had ik de vlucht terug naar Umeå en na een autorit van dik 3 uur – want het was erg mistig – kwam ik om 24.00 uur moe maar voldaan weer thuis aan, waar Frans op me wachtte 🙂 De laatste gasten van het visseizoen – traditiegetrouw 2 Duitsers Kurt en Asley – zijn op 14 september naar huis vertrokken.  Frans werd 15 september om 4.00 uur wakker en vond het tijd de huidige keuken te gaan slopen. De dagen erna heeft Frans de stopcontacten voor de nieuwe keuken aangelegd en alvast een deel van de nieuwe keuken opgebouwd. De oude keuken hebben we in de garage opgebouwd en daar kunnen we een boel spullen in opbergen. Opgeruimd staat netjes! Na een paar laatste verplichtingen op 17, 18 en 19 september zijn we op 20 september vroeg met onze camper vertrokken richting Nederland voor ons jaarlijkse familiebezoek.

We hadden op 25 september s ochtends 7.00 uur de boot van Varberg (Zweden) naar Grenå (Denemarken) geboekt, maar zoals altijd waren we weer veel te vroeg – dit keer op 23 september –  op de camping in Varberg, waar we steevast staan voordat we de overtocht met de boot maken. We besloten de boot om te boeken naar 24 september en zo was het dat we op 24 september om 11.30 uur met de camper van de boot in Denemarken afreden. Het stuk autoweg in Denemarken was al aardig druk, maar toen we in Duitsland kwamen werd ons vakantiegevoel direct de kop ingedrukt.  Wat een ongelooflijke drukte en een enorme hoeveelheid vrachtwagens. Overal waar je keek, op de weg, maar ook op de parkeerplaatsen. Er was nauwelijks ruimte om onze camper te parkeren. Dit is het gevolg van onze consumptiemaatschappij. Bestellen achter de computer gaat simpel en snel, maar het moet natuurlijk ook allemaal geleverd worden. Duitsland is verder natuurlijk een land dat heel centraal ligt tussen al de andere Europese landen en zodoende ook een doorgangsroute is naar andere landen en delen van de wereld.

Op 25 september in de late namiddag waren we op de camping in Ransdaal, waar we ook vorig jaar gestaan hadden. We namen hetzelfde plekje als vorig jaar in en installeerden onze stoelen en tafel onder de luifel. s Avonds werd gezellig bijgepraat met de ouders, zus en vriend van Frans. Natuurlijk waren er lekkere frietjes met braadharing. Kan niet missen.

De dag erna gingen we met de camper op bezoek bij vrienden die ons in 2021 in de winter voor de derde keer komen bezoeken. Na een nacht bij hen op de oprit  geslapen te hebben – natuurlijk in de camper 🙂 –  kochten we de morgen erna eerste een bloemetje in Maasbracht voor bij de urnenmuur van mijn ouders. Ook hebben we een kaarsje aangestoken en ff gebeden. Toen ging het naar mijn tante Tinie in St. Odilienberg. Ze had voor een echte verrassing gezorgd, want tegen 11.00 uur ging bij haar de bel en stonden twee lieve nichten voor de deur, Odi en Paula, die ik, ik schat zo n 20 jaar, niet meer had gezien. We hebben verhalen van vroeger opgehaald en het was een warm weerzien. Tante Tinie had heerlijke aspergesoep en spagetthi gemaakt. Met het buikje vol gingen we rond 14.00 uur weer richting de camping in Ransdaal. De weken erna stonden in het teken van omgang met familie. Met de ouders van Frans, de zus en vriend, en de broer met zijn vrouw, hebben we een aantal keren lekker uit gegeten. Het was erg gezellig. Op mijn verjaardag op 11 oktober zijn we, net als vorig jaar, gaan eten bij de Chinees in Voerendaal, waar Frans en ik een tijd gewoond hebben. Verder hebben we nog 4 nieuwe banden op de camper laten zetten, omdat Frans het niet helemaal vertrouwde met de banden die er nog maar een jaar oplagen en waar we pas 17.000 km. mee gereden hadden. Verder hebben we nog een echtpaar bezocht dat volgend jaar voor de derde keer een winter in Lapland doorbrengt en hebben we een bliksembezoek gebracht aan onze buurtjes van vroeger in Voerendaal.

Op 12 oktober zijn we in alle vroegte om 3.00 uur begonnen met de lange rit huiswaarts. We hebben die zaterdag de hele dag doorgereden en om 15.00 uur waren we in Frederikshaven (Denemarken) waar s avonds om 22.00 uur de boot terug naar Göteborg zou vertrekken. Na een rustige overtocht waren we rond 1.30 uur middernacht in Göteborg en voelden we ons direct al weer thuis. Wat ons direct opviel was dat er in verhouding tot Duitsland en Nederland, zeer weinig verkeer op de weg was. Op de parkeerplek waar we om 4.00 uur stopten om een paar uurtjes te slapen, stonden we helemaal alleen, waarbij de overvolle parkeerplaatsen in Duitsland in schril contrast stonden. De 2 dagen erna 13 en 14 oktober heeft Frans flink doorgereden en  14 oktober rond de middag passeerden we het bordje “Lapland”. Er was nauwelijks verkeer op de weg en het voelde alsof we op vakantie waren 🙂 We voelen ons gezegend in een gebied te mogen wonen waar je zo n gevoel van vrijheid en rust ervaart.

Vandaag hebben we de winterbanden op de kleine Tiguan gelegd, omdat ik morgen met de auto de weg op moet. Ook heeft Frans het aanrecht van de oude keuken in de garageruimte opgebouwd. Daar kunnen we straks als de nieuwe keuken is geplaatst klusjes doen die zich niet lenen voor in de nieuwe keuken. Frans heeft er ook een kraan geplaatst. Naast visgids en sneeuwscootergids, is Frans ook loodgieter, electricien, en timmerman. Handige man! Ik ben trots op hem.
Morgenvroeg ga ik richting Åmliden, waar een vergadering plaatsvindt van Gold of Lapland. We praten dan o.a. over de vakantiebeurs in Nederland in januari 2020. En voor het overige staan de komende weken in het teken van het opbouwen van de nieuwe keuken. We zien er naar uit om die klus met zijn tweetjes te mogen doen. Vrijdag a.s. hebben we nog een etentje met onze buren Sarah en Per. Maandag brengen we de camper naar Umeå naar de winterstalling. Hopelijk hebben we voordien nog mogelijkheid om hem van buiten schoon te maken. Het vriest nu namelijk al continue. Vanaf dinsdag is het dan voorlopig gedaan met eten. Onze jaarlijkse reinigingskuur staat op het programma waar we 10 dagen lang zoet mee zijn. Die dinsdag heb ik s ochtens om 8.00 uur een afspraak in het ziekenhuis in Sorsele voor de gezondheidscheck. Omdat ik 60 jaar ben geworden ben ik nu aan de beurt. Ben benieuwd hoe ik ervoor sta.

De uitslag volgt in een volgend blog. Blijf gezond en blij.

Paula