De laatste jaren was Ken vaak te gast bij ons in Zweeds Lapland. met de groep Guido, genoemd naar de leider van de groep. Samen met zijn vader Guido en zijn vismaten verheugde hij zich al maanden van tevoren op het visavontuur.

Ken was een goede visser. Hij had het vermogen om het water te lezen. Hij zou het liefst dag en nacht op het water zitten, maar er moest natuurlijk ook af en toe gegeten worden. Alhoewel Ken was geen grote eter en de nagerechtjes sloeg hij altijd over. Een cigaretje smaakte hem veel beter. Hoewel hij op vakantie was sloeg hij geen dag over zonder skype-contact met zijn vrouw en dochter. Zij waren, naast hun poezen, alles voor hem.

Zijn favoriete plek in de rivier Vindelälven was een steen die alleen Ken, al klauterend en met de nodige inzet, bereiken kon. We doopten de steen om tot Kens Rock. Vanaf Kens Rock wist hij menige vlagzalm en forel te vangen. Staande op zijn Rock in de wilde rivier omgeven door de overweldigende natuur voelde hij zich in zijn element.

De trol in het huisje Tores moest het keer op keer als Ken er was ontgelden. Insiders weten wat ik bedoel 🙂 Ook dát was Ken: Speels ondeugend en soms op het randje.

Ken, elke keer dat we nu naar de rivier Vindelälven gaan zullen we je in gedachten zien staan op jouw Rock.

De vissershemel is een gepassioneerde visser rijker. Skit fiske!

Wij wensen familie en vrienden heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Paula en Frans

Het visseizoen is nog in volle gang. De groep Guido bezoekt ons volgende week. Het zal i.v.m. het overlijden van Ken een heel andere week worden dan normaal.

De afgelopen week hadden we een groep van 3 jonge Oostenrijkse vissers op bezoek. Robert was vorig jaar al hier geweest en dit jaar had hij zijn vismaten Christoph en Andreas meegenomen. Ze komen volgend jaar weer terug.

 Daarvoor was een jong Frans echtpaar bij ons op bezoek. Arnaud en Megan. Normaalgesproken zijn het alleen de mannen die vissen, maar dit keer ook een vrouw die fanatiek vist. Ze stapten ’s morgens na het ontbijt in het bootje en kwamen er rond 18.00 uur weer uit. Ze hebben goed gevangen en vonden het een fijne relaxte week. Thuis in Frankrijk wacht een drukke baan en een verhuizing op hen, dus goed dat de accu weer volgeladen is. De voertaal voor die week was Engels. Frans praat wel Frans 🙂 logisch toch 🙂  Ik ken wel Frans 🙂  maar Frans praten is toch iets anders. Mijn Franse woordenschat is toch te mager om een leuk gesprek te kunnen voeren. Verder hebben we nog 2 andere Oostenrijkers en 1 Duitse gast op bezoek gehad. De Duitse gast kwam met de motor vanuit Duitsland. Zij bleven 10 dagen en namen hun intrek op de bovenverdieping van ons huis.

En zo loopt het visseizoen op zijn einde. Zoals gezegd komende week komt de groep Guido. Daarna is het de beurt aan onze vaste visvrienden Jens, Frank en Freddy.We verheugen ons erop iedereen weer te zien.

De Duitsers Kurt en Asley sluiten traditiegetrouw het visseizoen af.

Blijf gezond en tot een volgend blog.

Paula