Wat hebben we een heerlijke vroege winter dit jaar. Het begon 24 oktober te sneeuwen en dit gebeurt elk jaar. Maar elk jaar verdwijnt die eerste sneeuw ook weer en is het vervolgens wachten op de eerste echte sneeuwbuien half tot eind november. Maar nu bleef de sneeuw vanaf het begin liggen en in de dagen en weken erna kwam er alleen maar sneeuw bij. Nu ligt er dus al een pak van zo n 60 cm en zitten we direct volop in de winter 🙂  Op 16 december a.s. komen onze eerste gasten, 2 Italiaanse mensen. We verheugen ons super op de familie van 6 die daarna komt. Vader en moeder waren al twee jaar geleden hier, en dit jaar brengen ze de kerst in Lapland door, samen met hun kinderen en aanhang. We gaan ons stinkende best doen iedereen een supertijd te laten beleven. Verder verheugen we ons op Thei en Hilde, die dit jaar voor het derde jaar op rij de reis naar Lapland maken. En op Lizette, met wie ik op de lagere school in Maasbracht heb gezeten, en Helie en haar man. Met Helie heb ik in mijn jonge jaren gehandbald in Grathem. En op een oud-gemeentesecretaris die al vorig jaar had willen komen, maar toen door een zeer heftige griep het bed moest houden. Maar natuurlijk verheugen we ons ook op alle nieuwe gasten.

Eerst wil ik jullie bijpraten over mijn gezondheidscheck. op 21 oktober s ochtends om 8.00 uur was ik aanwezig in het ziekenhuisje in Sorsele voor mijn gezondheidscheck omdat ik in oktober 60 jaar was geworden. De bedoeling is dat je nuchter bent omdat er bloed geprikt wordt. Ik dacht dat dat geen probleem kon zijn, omdat Frans en ik, zoals we dat jaarlijks doen, vanaf vrijdag 18 oktober bezig waren met onze jaarlijkse citroensapkuur waarbij je 10 dagen niet mag eten, en alleen ahornsiroop en citroensap met water drinkt. Het was daarom wel een verrassing voor me dat allereerst de bloeddruk veel en veel hoger lag dan normaal en ten tweede had ik een veel te hoge glucose waarde. De verpleegster vroeg namelijk of ik diabetes had. Toen pas viel het kwartje dat de citroensapkuur alles toch behoorlijk in de war had gebracht. De bloedtest op de andere waarden (o.a. bloedvet) zou dus ook wel heel afwijkend zijn van normaal. Met de verpleegster sprak ik af, dat ik 11 november zou terugkomen om de gezondheidscheck helemaal over te doen. Zo gezegd zo gedaan en zo zat ik maandag 11 november weer in alle vroegte in Sorsele in de wachtkamer. Dit keer was de glucose in elk geval normaal, maar de bloeddruk was nog steeds een stuk hoger dan thuis. Ik verklaar het omdat het toch spannend is in het ziekenhuis t.o.v. thuis. Op maandag 25 november a.s. krijg ik de uitslag van alle onderzoeken. Ben benieuwd. Wordt vervolgd.

De bouw van de keuken ging goed. Frans heeft er echt gevoel voor en ik ben goed in het opruimen van rommel, karton, plastic enz. We hadden van vriend Per een ijzeren ton geleend en vuurtje stoken is altijd al een hobby van me geweest. Als we ooit een boek schrijven over onze leven in Zweden met allerlei annecdotes, dan komt het verhaal van de keuken er ook in. Het zit namelijk zo: We hadden in april een oven besteld van 90 cm breed en daarbij hoorde een afzuigkap en een glazen plaat bij. Alles in de kleur zwart. Het hele pakket hadden we zolang in de buitengarage gestald. Net voordat we op vakantie gingen haalden we eind september het ovenpakket naar binnen zodat we na de vakantie direct zouden kunnen starten. Wat bleek? De glazen plaat voor achter de oven was niet 90 maar 100 cm en was dus te breed omdat de andere glazen plaat boven het aanrecht precies was gemaakt op de 90 cm ovenplaat en die zouden dus op elkaar moeten aansluiten. Wij dus gebeld met het bedrijf en ze zouden een nieuwe sturen. Met een gerust gevoel gingen we op vakantie. We boden nog aan de plaat van 100 cm persoonlijk met de camper langs te brengen in Götenborg, want daar kwamen we toch dicht in de buurt en dan de plaat van 90 cm mee te nemen, maar het bedrijf gaf aan dat dit niet nodig was. Ze zouden een nieuwe opsturen. Toen we op 14 oktober terugkwamen van vakantie was er geen nieuwe plaat. Frans dus gebeld naar het bedrijf en zij zouden het uitzoeken. Een week ging voorbij en nog steeds geen glazen plaat. Inmiddels waren we zover gevorderd met het opbouwen van de keuken, dat we toch wel graag het gat achter de oven wilden vullen met de zwarte plaat. Volgens de expediteur moest de plaat toch ergens voor uitlevering bij een expediteur liggen. Ik dus naar Sorsele en daar persoonlijk bij Busgoods, het bedrijf dat normaal uitlevert, of de plaat daar lag. Nee. Ook de Ica-winkels in Sorsele, Blattnicksele en Gargnäs hadden geen glazen plaat gekregen. Na weer een paar dagen van bellen en vragen nog steeds geen plaat, tot Frans de chauffeur aan de telefoon had die de plaat bij ons bezorgd had. Hij wist exact te beschrijven waar hij was geweest en hij gaf aan dat hij de plaat rechts naast de oprit op een pellet had achtergelaten. Frans, terwijl hij de chauffeur aan de telefoon had, naar buiten en jawel daar lag inderdaad een kleine pellet. De zwarte glazen plaat lag aan de onderkant van de pellet en door de sneeuw die inmiddels was gevallen hadden we die pellet niet gezien. Wij dus zo blij als een kind. Frans met de plaat naar binnen en eerst de plaat laten ontdooien en drogen, want die lag dus al een week of 3 buiten in de kou en sneeuw. Vol verwachting had Frans de lijm op de achterkant van de plaat gedaan en wilde de plaat achter de oven plaatsen. Wat dacht je wat? De plaat was weer 100 cm 🙂  Het werkte wel op onze lachtspieren, maar leuk is anders. Frans weer gebeld. Het bedrijf zou weer, nu dus voor de derde keer, een goede plaat opsturen. Wij weer een paar weken gewacht en weer blij toen uiteindelijk het bericht kwam, dat de plaat bij de Ica winkel in Gargnäs was afgeleverd. Frans op zaterdag 9 november naar de winkel en vol verwachting naar huis. Nu was het goed gegaan, want op het karton stond immers 90 cm. We konden onze ogen niet geloven dat de plaat weer 100 cm breed was. Wat bleek nu? In Engeland waar de oven en paketten worden geproduceerd, hadden ze bij het omrekenen van inch naar cm op elk karton de fout gemaakt door op 100 cm brede platen een karton van 90 cm te doen. De firma gaf aan, dat ze nu de firma in Engeland aansprakelijk stelden voor het fout leveren van de platen en dat het wel ff kon duren voordat er een goede plaat zou komen. Inmiddels is onze keuken dus al een dikke maand klaar en we willen niet meer wachten. We hebben de firma die de andere glasplaat boven het aanrecht heeft geleverd de opdracht gegeven een glazen plaat van 90 cm te sturen en die gaan we zelf zwart verven. Jullie moeten dus nog ff wachten op foto s van de keuken. Wordt vervolgd.

In elk geval heeft het bouwen van een nieuwe keuken nog een groot voordeel gehad. We hebben de oude keuken opgebouwd in onze garage en dan ben je genoodzaakt om flink op te ruimen en dat hebben we gedaan. Mijn God, wat een rommel verzamelt een mens toch.

Op 9 november hadden we een etentje georganiseerd voor onze buren Sarah en Per aan de ene kant en Karin en Roland aan de andere kant. En we hadden de vrouw die de huskyfarm heeft in het dorp, Daniella, uitgenodigd met haar nieuwe vriend. We hadden een vis- en een vleesgerecht geserveerd en samen met een lekker wijntje en biertje was het een gezellige avond, waarbij we ook onze nieuwe oven goed hebben kunnen testen.

Ook ga ik regelmatig op bezoek bij Irma. Irma woont al haar hele leven in ons dorp en ze is 94 jaar. Ze woont nog steeds in het huis waar ze geboren is en de laatste tijd sukkelt ze erg met haar gezondheid, wat gelet op haar leeftijd niet zo gek is natuurlijk. Ze voelt zich erg eenzaam en is altijd erg blij met mijn bezoekjes. Ik loop gemiddeld elke 2 weken bij haar binnen en vertel een uurtje over waar we zo al mee bezig zijn en Irma vertelt over vroeger. Ik neem ook altijd een eenvoudig kadootje voor haar mee. We hebben een fijne band samen en ik ben blij dat ik haar een beetje blij kan maken met mijn bezoekjes.

We zijn veel bezig met het project Catch & Release waarbij we mensen coachen in het opzetten van een bedrijf in vistoerisme. Frans is voor een echtpaar uit het dorp die een camping willen starten langs de rivier Vindelälven de website aan het bouwen. Onze Belgische vriend Jonas wil ook een bedrijfje starten en hem helpen we met de gehele organisatie van het in laten schrijven van zijn bedrijf en het aanmelden bij Skatteverket (de Zweedse belastingdienst). Weer een ander bedrijf in Ammarnäs heeft hulp nodig bij het maken van paketten voor de buitenlandse markt, zoals o.a. Nederland. Heel erg leuk om onze kennis en ervaring zo op andere mensen over te brengen.

Zoals jullie weten ga ik nu al voor het zesde jaar op rij naar de vakantiebeurs in Utrecht. Voor Gold of Lapland heb net als andere jaren de paketten van de Zweedse bedrijven vertaald in het Nederlands. Op 15 januari a.s. vlieg ik naar Nederland en kom 20 januari terug.Hopelijk komen weer veel vrienden en bekenden naar de stand. In elk geval spreken mijn vriendin Vanessa en ik weer met elkaar af. Lekker bijkletsen en lachen.

Ook heb ik nog een aantal bestuursvergaderingen van Gold of Lapland gehad. We zijn nog volop bezig met het strategisch proces en ik ben binnen het bestuur de trekker. Apropos trekker: afgelopen woensdag zijn we met de aanhanger 🙂 naar de milieustraat in Gargnäs geweest en hebben alle rommel die we de afgelopen jaren bij elkaar hebben verzameld weggebracht. De milieustraat is 1x per week open en omdat het afgelopen week flink gesneeuwd heeft kostte het wel even moeite om de stalen deur van de milieustraat open te krijgen. Er lag een pak van 60 cm sneeuw.

Morgenvroeg om 6.00 uur vertrekken we naar Skellefteå voor de laatste grote inkopen voor het winterseizoen. We gaan de keuken en kamer opnieuw behangen en naast de ramen en deuren willen we nieuwe lijsten maken en verder de vensterbanken vervangen. Ook hebben we nieuwe gordijnen voor in de keuken besteld. We maken het dus lekker fris.

Een van de leukste dingen heb ik tot het laatst van dit blog bewaard. Jullie weten dat dieren ons na aan het hart liggen. De winters zijn hier hard en veel dieren kunnen dan wat extra steun gebruiken. Zo voeren we natuurlijk de vogels en eekhoorns bij ons eigen huis en het huis Tores. Verder plaatsen we elke dag voer buiten voor de zwerfkatten. En we hebben een heuse shelter gebouwd voor de reetjes. We hebben de shelter gevuld met stro en hooi en we plaatsen twee keer per dag, ’s ochtends en voor de avond een bak wildvoer. En die wordt goed bezocht zeg! We hebben namelijk een åtelkamera geplaats, een buitencamera dus, die elke beweging registreert en op een digitale kaartje vastlegt. Elke ochtend kijken Frans en ik naar alle reetjes die de shelter bezoeken en er komen eten en we schatten dat het inmiddels zo’n 10 dieren zijn die zich wel thuis voelen in de shelter. Wat ontzettend leuk om iets terug te kunnen doen voor de dieren. You cant help all the animals in the world, but help the once you can.:)

En zo zijn veel dingen in het leven glashelder: De dieren voeren om hen te helpen de koude lange winter door te komen, aandacht te hebben voor een oude vrouw die zich eenzaam voelt, mee te doen met de mogelijheden die je krijgt in Zweden om je gezondheid te laten checken, en om gasten en vrienden hier een onvergetelijk Laplandavontuur te laten beleven. Het leven is helder, glashelder, net zoals de glasplaat waar we nu al maanden op wachten 🙂

Het ga jullie goed. Blijf blij en gezond. Tot een volgend blog.

Paula