Dinsdagmorgen 4.30 uur. Midzomer in Lapland. De zon scheen al vanaf 2.00 uur vanmorgen in onze slaapkamer en de vogeltjes hebben de hele nacht gefloten alsof het midden op de dag is. Ik heb tot nu liggen draaien en besloten om dan maar vroeg op te staan. Gisteren was, net als in Nederland trouwens, een erg warme dag. Het kwik raakte de 31 graden aan en, omdat we de hele dag de deuren dicht hebben gehad, was het binnen met 24 graden uit te houden. ’s Nachts koelt het hier heerlijk af tot een graad of 12, dus nu staan de deuren lekker open en waait het ff goed door. Bart en Prins genieten ook van de verkoeling, want ze zitten met zijn tweetjes voor de open deur, natuurlijk beschermd met muggennet, niet de katten wel te verstaan, maar de deur 🙂

Vandaag staat een rit naar Skellefteå op het programma waar we wat boodschappen gaan doen. 200 km enkele reis, dus we zijn de hele dag op pad.

Vorig jaar was een groep van 4 Belgische vliegvissers uit Antwerpen bij ons te  gast en dit jaar hadden ze weer geboekt. Danny, Marc, Tony en Tom. Men zegt wel eens dat Antwerpers een bijzonder slag mensen zijn en dat zijn ze ook. Wat een leuke groep bij elkaar 🙂 Tijdens hun verblijf hier hebben de Belgen 2 keer moeten voetballen en beide keren werd gewonnen. Dat maakte de sfeer extra leuk! Frans en ik hebben zelf overigens ook wel naar het voetbal gekeken, hoewel het natuurlijk anders is als je eigen land niet meedoet. Daarna was het de beurt aan Peter en Eric, respectievelijk uit Monnikendam en Volendam. Ze zouden oorspronkelijk met zijn drietjes komen, maar de derde man Rudy kon helaas door ziekte niet mee komen 🙁  Toch hebben de beide heren kunnen afschakelen. We hebben genoten van de verhalen van Eric, die in een typisch Volendams dialect o.a. vertelde over een popgroep, waar hij jaren deel van uitmaakte. Die popgroep heette het stikkend lampje, hoe verzin je het. Het voert te ver om in dit blog verder uitleg te geven over de herkomst van die naam.

Gisteren hebben we afscheid genomen van onze vaste visvriend Mario, die dit jaar al voor de zesde keer op rij onze gast was. Dit jaar vormde hij met de Duitsers Klaus en Peter een gezellig groepje. Klaus, die zichzelf Forellenklaus noemt, is een fanatieke 60 jarige vliegvisser, die wel van een grapje houdt. Als we ’s avonds gingen eten begonnen we op zijn initiatief steeds met een liedje. We hielden elkaar vast en zongen dan “Piep piep piep, wir haben uns alle lieb, guten Apetit”. Mario kreeg van Klaus dit jaar de naam “Äschen-Mario”, vrij vertaald vlagzalm-Mario.  Verder maakte de Zwitser Ueli, 74 jaar, en de jonge Duitser Markus voor een week deel uit van het groepje. Vrijdag jl. heb ik hen naar de luchthaven Umeå gebracht vanwaar ze de thuisreis maakten.

We hebben nu ff 2 dagen geen gasten. Morgenavond komt de Duitser Asley met 2 vrienden. Asley is ook al de 5e keer op rij onze gast.

Vorig blog vertelde ik jullie al over het project Catch en Release, een project waarbij we als coach gaan optreden voor bedrijven in de toeristische sector. Frans zit in het bestuur van Leader Vindelälven en ik in het bestuur van Gold of Lapland. De beide voorzitters van de verenigingen hebben ons gevraagd om toeristische bedrijven te gaan coachen. Dit omdat het ons wel lukt om een boterham te verdienen aan het toerisme hier in Lapland, iets dat de meeste Zweedse bedrijven niet lukt. We concentreren ons met name op de buitenlandse markt, zoals Nederland en Duitsland. We helpen de bedrijfjes o.a. met het opzetten van een goede website in het Nederlands en Duits. De projectaanvraag is nu ingediend en wordt behandeld in het bestuur van Leader Vindelälven. De coaching start dan begin 2019. Wordt vervolgd.

Op 25 juni jl. was bestuursvergadering van Gold of Lapland. De adviescommissie voor de voordrachten had mij voorgedragen als vice-voorzitter en de benoeming heb ik aanvaard. Ach ja, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan 🙂 Binnen Gold of Lapland ben ik, samen met de manager van Gold of Lapland Karin Fällman, trekker van het strategieproces De gemeenten in de regio zijn voor ons belangrijke strategische partners en we starten het proces met een workshop op 30 oktober a.s. Wordt vervolgd.  Ook zijn we alweer bezig met de voorbereiding van de vakantiebeurs in Utrecht volgend jaar. Karin heeft daarvoor een subsidieverzoek ingediend bij Jordbruksverket . De eerste aanvraag is op formele gronden geweigerd, maar nu komt een nieuw verzoek op 19 september in de vergadering van de subsidieverlener. Als de aanvraag wordt toegekend hebben we voldoende middelen om op de vakantiebeurs met Gold of Lapland uit te pakken met een eigen stand. De beurs afgelopen januari was een regelrecht drama omdat we onze stand met nog 10 anderen moesten delen. Wordt vervolgd.

En zo staat alles in het teken van het verwennen van onze visgasten. Mijn dagen zijn gevuld met voorbereiden van het eten, ontbijtje klaarmaken, lunchpaketten maken, poetsen, bedden opmaken en weer afhalen, wassen, tuin bijhouden, gras maaien, en gemiddeld 3 keer per week sporten met Anna. We hebben vanaf 24 mei jl. gasten en zijn nu al aan aan de 9e visweek bezig. Nog 9 te gaan. Mooi op de helft dus!

Vanaf deze plek wens ik de familieleden en vrienden die met een ziekte te kampen hebben heel veel succes en sterkte bij het herstel.

Het is inmiddels 5.30 uur en ik hoor gestommel vanaf onze slaapkamer. Zo meteen krijgen Bart en Prins hun halsbandje om voor hun dagelijkse ochtendwandeling rondom het huis samen met Frans die onder het genot van zijn eerste kopje koffie in zijn schommelstoel buiten zit en geniet van het begin van  weer een prachtige nieuwe dag. Elke dag dat we mee mogen doen is een geschenk 🙂

Tot een volgend blog.

Paula