Laplandtime Bastards….Zo hebben we het drietal genoemd, dat de afgelopen week te gast was. Marijke, 63 jaar, en het echtpaar Jilles en Annemarie, beiden 67 jaar. Marijke’s partner Menno – een oud collega-gemeentesecretaris – kon helaas niet meekomen, omdat hij, zoals zo velen in Nederland, met een flinke griep het bed moest houden. Jammer! Toch hebben de 3 een leuke week achter de rug. We hebben ze, liefkozend, de Laplandtime Bastards genoemd, naar hun evenknie uit Benidorm. Dit omdat ze, toch niet meer de jongsten, het scooteravontuur met verve doorstaan hebben. Goed gedaan Bastards 🙂 Omdat Menno het avontuur toch wil beleven, komen hij en Marijke in 2019 een weekje naar hier.
Sinds mijn vorige blog van eind februari staat alles nog steeds in het teken van het winterseizoen en de gasten die we hier in ons mooie Lapland mogen ontvangen.
Jullie hebben nog een paar foto’s tegoed van de groep Mannes. Mannes en Vincent – beide trouwe visvrienden die al jaren bij ons hun visvakantie vieren – wilden Lapland een keer tijdens de winter beleven en 2 weken geleden waren ze hier. Vincent met zijn vrouw Olivia en Mannes met zijn vader Ad. De scooterpaden en het weer waren perfect en ze hebben een mooie week beleefd. Ze waren alle vier erg bedreven op de sneeuwscooter en Frans heeft een aantal lange tochten met ze gemaakt. Vincent moest helaas een paar dagen met buikgriep in de buurt van het toilet blijven, maar de laatste paar dagen heeft hij een aantal mooie scooterdagen mee kunnen maken. Gelukkig! Mannes en Frans zijn ook een keer gaan ijsvissen. Het was heerlijk weer, stralende zon en milde temperaturen. Maar helaas hebben ze niets gevangen. .
Gisteren hebben we de groep Marijke, Annemarie en Jilles naar de luchthaven Lycksele gebracht en direct een nieuwe groep van 5 meegenomen. Het zijn 2 echtparen, Mia en Ed en Sylvia en Erik, en een vrijgezel, Michiel. De echtparen verblijven in het huisje Tores en Michiel heeft de bovenverdieping van ons huis voor zich alleen. Frans maakt vandaag de eerste scooterronde met ze.
Voor het overige is het rustig aan het front. Op 4 maart heb ik afscheid genomen als voorzitter van de gemeenschapsvereniging. Ik kreeg als dank een mooie bos bloemen en een eetbon. Inge, een vrouw uit het dorp, had een mooie kaart voor me geschreven. De rest van de vrije tijd gaat op aan sporten. Spinning is zo’n keer of 3 in de week en de krachttraining met Anna ook zo’n 3 keer in de week. Ik ben dus lekker bezig.
Het winterseizoen duurt nu nog 5 weken en daarna hebben we ff tijd om uit te blazen. We hebben gepland om rond 15 april met de camper richting Noorwegen te gaan en, samen met onze trouwe viervoeters Prins en Bartje, een weekje rond te trekken. We verheugen ons er erg op.
Lieve groetjes en tot een volgend blog
Paula
Hoi Paula,
Wat leuk om jouw blog te lezen en op deze manier ook weer even bij jullie terug te zijn. ‘I want to break free’ blijft in ons hoofd rondzingen, met de bijbehorende beelden. We hebben genoten van jullie gastvrijheid, gezelschap, de prachtige tochten die we gemaakt hebben, het heerlijke, door jullie gemaakte Zweedse eten en de prachtige omgeving!
Het was een feestje! Dank, dank, dank.