Vorige keer schreef ik over de afspraak op 26 februari in Lycksele (100 km bij ons vandaan) bij de Bilprovning. Daar zouden we een Zweeds kenteken krijgen voor onze Volkswagen Tiguan die we op 24 december 2013 bij de Rdw hebben uitgevoerd uit Nederland.  Om 6.00 uur stonden we bepakt en bezakt klaar, met broodjes, en koffie voor onderweg. We wilden extra vroeg vertrekken omdat het gedooid had en de weg spekglad was. Echter…………de auto startte niet. Nadat we eerst om 9.00 uur onze afspraak bij Bilprovning afgezegd en weer direct een nieuwe afspraak hadden gemaakt voor 13 maart, belden we de dichtsbijzijnde volkswagengarage in Malå (zo’n 60 kilometer bij ons vandaan, dus dat viel mee) en daar werd de auto via een bergingsbedrijf, ook weer uit Malå, naar toegebracht. In de middag belde de garage-eigenaar (Anders) ons op met de mededeling dat de auto binnen was en dat ze morgen (27 februari dus) zouden kijken wat er aan de hand was. Het telefoontje dat we op 27 februari in de middag kregen stemde ons niet gerust. Er scheen iets goed mis te zijn met de motor. Anders had het over een constructiefout in de TSI-motor en distributieketting van de Tiguan. Het zou zelfs zo kunnen zijn, aldus Anders, dat er een geheel nieuwe motor in de auto moest. De schrik sloeg ons om het hart! Al na 2 maanden Lapland zou een flinke hap uit de taart van onze spaarcenten verdwijnen.  Op 28 februari hadden we een afspraak met Anders in Malå en hij stelde ons wel wat gerust. Hij had contact gehad met de Volkswagendealer en hij gaf aan dat het, waar het de kosten betreft, “väldigt positivt” (geweldig positief) uitzag. Op 28 februari belden we ook met Wealer Heerlen, de garage waar we de auto hebben gekocht. Ook Wealer was bekend met de problematiek van de constructiefout en gaf ons ook een rustig gevoel. Op 3 maart is vervolgens de “top” van de motor gehaald om in de motor te kijken en dan de juiste diagnose te stellen. Het was het worst case scenario: de motor moet dus vervangen worden. De garage had inmiddels contact gehad met Volkswagen in Duitsland en een nieuwe motor was onderweg uit Duitsland. Als alles volgens plan verloopt arriveert de motor a.s. vrijdag 7 maart en wordt hij op 11 maart a.s. ingebouwd, waarna we op 13 maart eindelijk met de auto naar Bilprovning kunnen.

Duimen dus dat het deze keer goed gaat en dat de kosten voor ons dus echt meevallen! In elk geval een probleem van voorbijgaande aard dat spoedig opgelost wordt.

Waar je in Nederland op elke hoek van de straat wel een kapper kunt spotten is dat hier in Lapland wat lastiger. De dichtsbijzijnde kapsalons liggen in Lycksele en daar liggen er dan ook wel zo’n 20, erg veel voor een stad naar Lapse begrippen( met 8000 inwoners). Buurvrouw Karin en ik hadden daar wel een dikke maand geleden onze haren laten knippen,maar het verven nog ff uitgesteld, ook omdat dit bij een professionele kapsalon wel echt duur is. Voor alleen knippen betaal je hier zo rond de 50 euro maar voor verven moet je toch echt de beurs trekken! Ik vind het net als in Nederland belangrijk dat ik er verzorgd uitzie, maar het kan wel een tandje minder. Een van “mijn” spinners hier in het dorp heet Sofia en zij studeert in Umeå voor frisör (kapster).  Op mijn vraag of zij mijn haren wilde verven reageerde ze enthousiast en zo was het dat ik afgelopen vrijdag een nieuwe haarkleur kreeg (een – te – donkere bodemkleur) terwijl ze op maandag terug zou komen om de slinger te maken, zoals ze hier highlights noemen. Zo gezegd zo gedaan. Ze had echter niet de goede verf meegenomen, dus die slinger die moeten nog, maar ook dit is een probleem van voorbijgaande aard. Ik hoop niet dat ze het laat “slingeren”!

Frans is vorige week een paar dagen druk in de weer geweest met het roken van rendier- en elandenvlees in onze buitenrookhut. Het vlees wordt eerst in stukken gesneden en drie nachten in zout water gelegd. Daarna hangt Frans het vlees een hele dag in de rookhut om koud te roken. Bij dat koud roken mag de temperatuur niet boven de 30 graden komen, omdat anders de samenstelling van het vlees verandert. Het roken wordt gedaan om bacteriën te doden. Ook krijgt het vlees dan een lekker rooksmaakje en dat is mooi meegenomen. Daarna wordt het gedurende 4 tot 5 weken in de buitenlucht, onder een afdakje en met een gaas ervoor, gedroogd. Het roken en drogen van vlees is een oud gebruik van de Samen, de oorspronkelijke bewoners van Lapland.  Het vlees is zeer lang, vrijwel onbeperkt, houdbaar omdat er geen vocht meer in zit, vergelijk het met het drogen van kabeljauw. De Samen hadden en hebben het gedroogde rendiervlees altijd bij zich tijdens de lange tochten met de rendieren van de bergen naar de bossen en vice versa. Het vlees dient als volwaardige maaltijd, en bevat veel voedingstoffen, vitaminen en mineralen. In het seizoen tracteren wij onze gasten op een bordje elanden- of rendiervlees dat heerlijk smaakt bij een biertje of wijntje.

De afgelopen week hebben we het carnavalsfeest vanaf de zijlijn gevolgd. Via de Limburgse TV L1 hebben we de optochten van Sittard, Beek, Heerlen en Maastricht voorbij zien trekken en onder het genot van een biertje de liedjes van Beppie Kraft uit volle borst meegezongen. “Ich hub gedruimd vannach ich woar ein prinses” en  “mit de hendjes de loch in” en “Miene vogel is gevloge”.  We hebben ook gelachen om het optreden tijdens een carnavalsavond in het Limburgse Beek, waar een zekere Dieter Koblenz optrad, een Duitse schlagerzanger, die het over een “affentieten-geiles” publiek had. Na een optreden van een uur ging Dieter dan toch ook eindelijk naar huis, gelukkig dus een probleem van voorbijgaande aard.

De inrichting in Tores verloopt voorspoedig. Afgelopen week hebben we de gordijnen opgehangen en de slaapkamerkasten in elkaar gezet. Frans heeft de deuren ingehangen en het beslag erop gezet. Ook is de keuken ingericht en hebben we de laatste spulletjes die we nodig hadden (pannen, bestek, serveer- en ovenschalen, eierdopjes etc. ) besteld, natuurlijk bij Ikea. De spullen worden op 18 maart a.s geleverd in Sorsele. Apropos post in Lapland. Iedere doordeweekse dag  rond een uur of 14.00 uur rijdt er een geel postwagentje richting het dorp. Dat is de postvrouw, die op één plek in het dorp, waar alle brievenbussen van de bewoners hangen, de post bezorgt. Waar het pakketjes of grotere postpakketten betreft is het hier altijd afwachten waar en hoe het afgeleverd wordt. Soms neemt de postvrouw het in de auto mee en komt ze het aan huis brengen, zoals met 4 nieuwe banden voor onze Volvo, toch geen kleine levering zou je zeggen, en soms moet je naar Blattnicksele (35 km verderop), waar bij de Ica (een soort Jumbo, maar dan natuurlijk veel kleiner) een klein postkantoortje is, zoals een keer met een klein doosje met visspullen van 10 euro. En soms moet je zelfs naar Sorsele (zo’m 60 km verderop) waar door de vervoerder Schlenker volgende week gordijnen voor ons eigen huis worden geleverd. Ook kan het zijn dat de buschauffeur de zending meeneemt. Er zal zeker een logica in het postsysteem zitten, maar dat hebben wij (nog) niet ontdekt, maar dat zal zeker nog gebeuren, dus ook dat probleem wordt opgelost.

Verder is deze week onze eerste gast van het seizoen 2014 gearriveerd. Het is altijd weer leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. In de week dat je samen woont en leeft bouw je vrij snel een band op. Interessant om levensverhalen van mensen te horen. iedereen heeft wel iets meegemaakt of een bijzondere hobby. Je leert er steeds weer iets van.  Ik vind het leuk om het de gasten naar de zin te maken en ervoor te zorgen dat ze de tijd van hun leven hebben en lekker uitgerust en met een volle accu (om in de geest van de start van dit blogg te blijven) weer huiswaarts kunnen keren. Wat dat betreft verschilt het werk hier niet zoveel van mijn werk als gemeentesecretaris in Bladel. Ook daar was ik de hele dag in de weer om het iedereen zoveel mogelijk naar de zin te maken. Ik realiseer me dat niet iedereen dat zo ervaren zal hebben. De eerste gast van dit seizoen liet weten dat hij een trouwe volger van mijn blogg is! leuk om te horen en een extra motivatie om mijn blogg actueel te houden.

En zo heeft alles in het leven zijn relativiteit.Een goede gezondheid is het allerbelangrijkste en alle andere beslommeringen zijn problemen van voorbijgaande aard.

Paula