En dat is goed nieuws! Het betekent dat het gevoel dat ik alleen maar op vakantie ben – en binnenkort zoals steevast stoel 17C in het vliegtuig zou boeken voor de vlucht terug naar Nederland (ik ben bijgelovig en 17 is mijn geluksgetal) – overgaat in een thuisgevoel, hier in Tväråträsk in Zweeds Lapland, 2374 kilometer van Bladel. We zijn inmiddels 7 weken in Lapland en ik heb me nog geen dag verveeld. De dagen zijn goed gevuld met het actualiseren van onze websites van laplandtime en chagazwam. Ook zoeken we bijna elke dag de sauna achter ons huis op. Heerlijk om na 15 minuten in 90 graden buiten in de sneeuw af te koelen. Ook het spinnen en het voorbereiden van de lessen neemt nogal wat tijd in beslag, maar het is wel leuk en ontspannend.

Op 11 januari jl. hadden we het jaarlijks Företagsfest in het River Hotel in Sorsele. Dit is een feest voor alle ondernemers (företagere) in de regio Sorsele. Het was, voor Laplandse begrippen, met zo’n 300 gasten een erg drukke avond. Onder de gasten taxibedrijven, loodgieters, bouwbedrijven, bedrijfjes in recreatie en toerisme, zoals wij, enz. enz. De woordvoerster van de gemeente Sorsele, vergelijkbaar met de functie van burgemeester in Nederland, reikte prijzen uit voor de beste ondernemer van het jaar. Verder was er lekker eten en, het hoogtepunt van de avond, een optreden van “ komikerin” Belinda Bengtsson. Wat hebben we gelachen! Ze stak vooral de draak met zichzelf en de omvang van haar eigen lichaam. Zo vergeleek ze de (toch forse) omtrek van haar buik met de evenaar en het gebied daarboven met de alpen. En ik hoef niet uit te leggen waar de Azië-China-driehoek zat. En het viel me op dat ik haar grappen, uiteraard in het Zweeds en dan ook nog Zweeds dialect uit de regio Piteå (aan de Botnische golf zo’n 300 km bij ons vandaan) weer prima kon volgen. Verder werd door veel bezoekers hartstochtelijk tot in de late uurtjes gedanst op Golden Oldies (Roy Orbison, Clearance Clearwater, Elvis enz.) waarbij Frans en ik niet achterbleven. Wat opviel was dat iedereen met iedereen danste en dan vrij intiem. Het was voor ons erg verwarrend om een en dezelfde vrouw met wel 10 verschillende mannen in een hartstochtelijke omhelzing te zien rondspringen, waarbij ik dan elke keer dacht “Dat moet dan toch wel haar echte man zijn”. Rond 1.00 uur werden we en nog veel andere mensen uit de regio netjes met de bus door de buurman naar huis gebracht. Geslaagd uitstapje!

Het artikeltje over onze emigratie in het Eindhovens Dagblad d.d. 6 februari jl. met de titel “In ongerept Lapland terug naar de basis” van Twan Linders heeft veel reacties losgemaakt. We kregen van veel medewerkers van de gemeenten en van inwoners van Bladel, Oirschot en ook daarbuiten reacties. Twan nogmaals bedankt!

Verder zijn we nog druk doende met de inrichting van ons tweede huisje. In Lycksele hebben we allerlei spulletjes gekocht. Van handdoeken tot beddegoed en van pannen tot matten. Tores (zo heet het huisje) wordt steeds mooier. De komende weken gaan we het gereed maken, omdat op 4 maart de eerste gasten van het seizoen arriveren. Verder adverteren we via uitgeverij Publishing House in de Roofvis en in de vakantiespecial Trips & Reizen met Laplandtime, met name om aan het snoekvissen meer bekendheid te geven. De special komt nu uit en we hopen dat dit boekingen voor ons gaat opleveren! Spannend!

En nu is het zaterdagmorgen 8 februari jl. 6 uur. Ik werd om 5 uur lekker uitgerust wakker en besloot om op te staan. Buiten is het nu nog donker, maar rond 7 uur kondigt de dag zich al aan. De dagen beginnen merkbaar langer te worden. Het is met rond de 0 graden opmerkelijk mild voor de tijd van het jaar en dat is gunstig voor de nog resterende houtstapel buiten in het houthok. Deze slonk in de weken dat het kwik tot onder de -25 graden kwam snel. In de koude dagen moet de kachel toch zeker 2 x per dag opgestookt worden om het water in de radiatoren voldoende warm te houden. De zon laat zich nu steeds vaker zien en dat zorgt voor heel mooie plaatjes. De sneeuw glinstert als miljoenen kleine diamantjes in de warme zonnestralen. Dat is echt genieten. Ik verheug me op onze komende tochten met de sneeuwscooter. Maar dit moet nog ff wachten omdat er nog niet genoeg sneeuw ligt. Maar dat is – net zoals de meeste problemen – een probleem van voorbijgaande aard. Vannacht heeft het al flink gesneeuwd en ook de komende dagen wordt er meer, veel meer  sneeuw verwacht.

Vandaag is er van alles te doen. Allereerst zo meteen heerlijk samen ontbijten. Als je 4 jaar lang toch voor een groot deel van het jaar alleen hebt geleefd, voelt dat nu iedere morgen als een klein feestje. Daarna om 10.00 uur spinnen met buurvrouw Karin en 2 jongere meiden uit het dorp Sofia (17) en Emilia (18). Leuk dat het spinnen bij zo’n brede groep goed valt. Åke is met 68 jaar het oudste spinlid en het is leuk dat het spinnen dus ook bij de jonge generatie in het dorp aanslaat. Daarna gaan we naar een activiteit in het dorp genoemd Kul på Hjul, vrij vertaald Vet op Wielen. Op het meer tegenover ons huis is een ijsbaan gemaakt en daar gaan mensen uit het dorp met oude Volvo’s op rijden waarbij de maximumsnelheid van 50 ruimschoots wordt overschreden.

Je kunt als passagier meerijden of als je wil zelf een rondje rijden. Het bijzondere is dat deze activiteit, die op zich niet veel voorstelt, toch behoorlijk wat volk uit het dorp trekt. Zo zijn er vandaag zo’n 12 mensen aanwezig, jong en oud. We staan allemaal rondom een kampvuur en praten met elkaar. Het is eenvoudig en ongedwongen en daarom ontspannen en leuk. Je wordt er rustig van. Op het kampvuur staat een koffiepot voor degene die wil, en er staat ook een groot blik met worstjes en die gaat helemaal op. De kinderen spelen in de sneeuw. Amusement hoeft niet veel te kosten.

Verder volg ik de ontwikkelingen in Bladel na het nieuws over het aftreden van wethouder V.d. Hout. Ik merk dat het me nog steeds boeit te zien wat de gevolgen hievan zijn. Het is op zich jammer dat met de haven in zicht (volgende verkiezingen) deze coalitie toch nog uit elkaar valt. Benieuwd wat dit electoraal gezien voor gevolgen heeft.

We zijn uitgenodigd door buurvrouw Karin om vanavond te komen eten. “Enkelt” zei ze erbij dat zoveel betekent als eenvoudig eten en meestal na het eten een spelletje dobbelen of kaarten. En, net zoals de Kul på Hjul, zit het fijne juist in de eenvoud, de dagelijkse dingen van alledag. Een bijzondere avond staat dus voor de deur!

Paula