Wat vliegt de tijd. Mijn laatste blog is alweer van september. Daarna zijn we op vakantie naar Nederland geweest, nou ja, vakantie is het eigenlijk niet, meer familiebezoek. Eerlijk is eerlijk, we waren blij toen we op 10 oktober na een reis van 2500 km. weer thuis in Tväråträsk waren. We hadden wel een heel leuk huisje gehuurd in Klimmen met uitzicht op de Limburgse heuvels. Maar in Nederland is het zo druk 🙁 Nergens ben je alleen en dat was wel weer ff wennen voor ons Laplanders. Veel verkeer en veel drukte in de winkels. We waren dit keer met de auto naar Nederland gereisd, omdat we de camper vorig jaar i.v.m. corona hadden verkocht. Ach ja, een mens kan niet alles. 🙂 We hebben wel een aantal keren heerlijk gewandeld in Vijlen en bij het Hijgend Hert een lekkere uiensoep gegeten. Dat waren eigenlijk de hoogtepunten van onze reis.

Een ander hoogtepunt was een super leuke dag met onze vrienden. Ze hadden een leuke dag voor ons georganiseerd. We waren gaan boeren golven en klompjes schilderen in Cottessen. En als afsluiting zijn we lekker gaan chinezen in Voerendaal, ons vertrouwde adres toen we daar nog woonden. Heerlijk!!

Ook was ik een dag naar mijn vriendin Vanessa gereden in Bladel. We hebben lekker bijgekletst. Het geplande bezoek aan mijn tante Tinie in St. Odiliënberg kon niet doorgaan, omdat ze de week tevoren een ernstige val had gemaakt en in het ziekenhuis lag met een gebroken heup 🙁 Gelukkig is ze inmiddels weer thuis.

In oktober hebben we een samenwerking opgezet met een Zweeds gezin, Janne en Tina. Frans en ik zoeken al een tijd naar een bedrijfje hier in Lapland waar we mee samen kunnen werken en dat we met een gerust hart kunnen aanbevelen bij mensen die bij ons niet terecht kunnen omdat we volgeboekt zijn. We hebben inmiddels al 4 boekingen naar hen door kunnen zetten en de eerste gasten hebben al laten weten dat ze het reuze naar de zin hebben gehad bij hen 🙂

De maanden oktober en november stonden verder in het teken van tandartsbezoeken. De tandarts in Arvidsjaur heeft een nieuwe brug geplaatst links en vanaf het begin voelt deze niet goed. Hij zit los en ik kan er nauwelijks mee kauwen. Wat heb je dan aan tanden als je er niet mee kunt eten? 🙂 Ik heb volgende week weer een afspraak en als het aan mij ligt haalt ze de brug eruit en zetten we kronen op de 2 tanden. Komt goed!

De maand november en december hebben we voorbereidingen getroffen voor de gasten die komen. Deze winter hebben we vaker grotere groepen vrienden van 6 en 8 en dan verblijven mensen, naast het huisje Tores, ook op de bovenverdieping van ons huis, die we hebben ingericht voor onze gasten. Deze bovenverdieping hebben we helemaal opgeknapt. Nieuwe vloerbedekking, behang, nieuw badkamermeubel, nieuwe meubels. Het ziet er erg leuk en fris uit. We zijn er echt trots op!

20 December was een echte feestdag! Toen hebben we onze eerste gasten voor dit winterseizoen opgehaald. Deze familie had in februari 2019 al geboekt en ze konden nu pas komen. Het was een ex-collega van de gemeente Oirschot met haar gezin, man en twee kinderen. De beide kinderen had is voor het laatst zo’n 8 jaar geleden gezien. Leuk om elkaar na zoveel tijd weer te zien. We hebben een erg fijne week samen gehad en veel herinneringen van vroeger opgehaald. In de week waren er zeer koude dagen bij, tot wel -36 graden. Dat is voor ons wel een grens om niet te gaan sneeuwscooteren. Het risico is dan te groot dat er iets gebeurt met neus, handen of voeten. En veiligheid is het allerbelangrijkste.

De week later, 27 december, kwamen 2 groepjes, beiden uit mijn geboortedorp Maasbracht. Ze kenden elkaar wel oppervlakkig, maar vanaf het begin was het een heel hechte kliek. Wat hebben we een super gezellige week gehad. We hebben heel veel gelachen. Hieronder de foto net voordat ze weer in het vliegtuig naar Nederland stappen 🙁

En zo zijn we dus los! Het winterseizoen draait en wat zijn we blij dat we dit weer mogen doen en dat we mensen weer Lapland mogen laten beleven.

Aan de laatste groep heb ik beloofd dat ik een recept van een gerecht dat ik wekelijks maak in mijn blog zou zetten. Dit keer Gryta, uit te spreken als Gruta. Gryta is een typisch Zweeds gerecht dat wordt gemaakt in een Gryta, een gietijzeren pan. Het wordt gemaakt van eland- of rendiervlees. Je kunt er ook prima rundvlees voor gebruiken. Dit gerecht gaat uit van 1 kg vlees. Je snijdt het vlees in stukken en kruidt het met peper, zout (matig) en tijm (rijkelijk). Laat het vlees in de gryta aanbruinen en voeg er dan een grote ui in grove stukken aan toe. Even samen bakken. Ondertussen doe je in een maatbeker ongeveer 5 dl rode wijn en daarbij voeg je kalf-fond en wild-fond (beiden 1 dl) en gedroogde kantarellen. Dit voeg je bij het vlees en de ui en dit laat je zolang pruttelen totdat het vlees lekker mals is. Snijdt wortelen, pastinaak en koolrabi in blokjes en kook ze beetgaar. De groenten voeg je straks als alles gaar is bij de gryta en verwarm alles goed en roer alles goed door. Als laatste voeg je er kookroom bij. Erbij komen gekookte aardappelen die je lekker kunt prakken en dan de vleessaus erover heen. Smakelijk!

Als laatste nog een foto van het groepje dat nu hier is. 2 vrienden en een echtpaar. Vandaag hebben ze een sneeuwschoenwandeling gemaakt en ze hebben echt genoten. Wordt vervolgd.

We verheugen ons erg op alle mensen die de komende periode naar ons bedrijfje komen. Ook Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout komen binnenkort lekker sneeuwscooteren. Heerlijk vooruitzicht.

Blijf gezond en blij en tot een volgende keer

Paula

Indian Summer in Lapand. Op een enkele week na is het heerlijk zomerweer geweest en op dit moment genieten we van zonnige dagen met temperaturen van rond de 15 graden. Je voelt wel dat de winter er stilletjes aankomt, want s nachts kruipt het kwik naar de 0 graden. En op de met licht overgoten dagen en nachten moeten we nu weer even wachten. S nachts is het nu al echt weer een aantal uren donker.

En voordat je het in de gaten hebt is het zomerseizoen alweer voorbij. Onze Duitse gast Kurt sluit traditiegetrouw het seizoen af. Hij komt elk jaar en vist alleen op zalm. Hij blijft dit jaar 10 dagen en de afgelopen 3 dagen zijn super succesvol geweest. Het is een heel lieve attente man en met zijn drietjes hebben we het echt leuk.

De afgelopen maanden stonden in het teken van het weerzien van oude visvrienden, die allen al vaker hier te gast waren. Hoewel we natuurlijk wel moeten werken, voelt het voor ons toch ook als een soort vakantie. Vorige week was de groep Guido hier, dit keer mét Guido. De trouwe bloglezer weet zich te herinneren dat de zoon van Guido en Ingrid, Ken, 2 jaar geleden op jonge leeftijd is overleden en sindsdien is Guido niet meer naar hier kunnen komen. De groep was met zijn zessen. Het weer was heerlijk en ze hebben het goed naar de zin gehad. Guido had vorig jaar en ook dit jaar met Ingrid en naaste familie naar hier willen komen om de as van Ken uit te strooien bij Kens Rock, de steen waar Ken vaak op stond als hij viste. Door corona is dat al 2 jaar in het water gevallen. Guido had dit jaar een plaquette bij zich met een foto van Ken erop en die heeft Guido, vergezeld van Peter – goede vriend van Ken – en Frans, bevestigd aan een boom aan de oever van de rivier Vindelälven. Het was een mooi, maar ook emotioneel moment.

Daarvoor waren 3 Belgische gasten hier, die ook al een aantal keren op bezoek waren. Ook zij hebben een mooie week gehad, maar helaas speelde het weer niet zo mee. Koud en sommige dagen veel, heel veel, regen. De groep Christian, 4 Duitsers, waren de week daarvoor hier en ook hen hebben we weer een mooie week mogen laten beleven.

Frans was vorig jaar geopereerd aan zijn heup en zijn chirurg Tomas hebben we, tesamen met zijn 3 zoons, uitgenodigd om hier te komen vissen. Ze hebben 2 dagen op de rivier Vindelälven gevist.

We hadden lekkage in de badkamer 🙁 We hebben besloten alles helemaal nieuw te maken op de manier waarop wij het echt willen, dus geen half werk. Dit is een dure uitgave, maar het resultaat mag er zijn. Een nieuwe tegelvloer, douchekabine, wanden, badkamermeubels en accessoires. Foto’s volgen als alles helemaal klaar is 🙂 Gelukkig is Frans zo handig dat hij alles zelf kan maken.

Vanmorgen ben ik voor de 11e keer maar de tandarts geweest. Ik had een wortelkanaalbehandeling nodig van een ontstoken kies onder een brug. De brug is inmiddels verwijderd en gaat naar het museum 🙂 Het was een gecompliceerde ingreep, maar vanmorgen was de behandeling eindelijk klaar. Het wortelkanaal is helemaal gereinigd en de volgende week ga ik terug om de tand, die onder de brug helemaal afgesleten was, weer op te bouwen. Voor het overige zijn alle tanden netjes gereinigd en kan ik er weer effe tegen 🙂

Tussendoor heb ik nog een aantal jaarvergaderingen gehad van twee verenigingen waar ik in het bestuur zit. Ik ben weer herkozen als vice-voorzitter in het bestuur van de toeristenorganisatie Gold of Lapland en in het bestuur van een vereniging die subsidiegelden verdeelt onder verenigingen en ondernemers die op een of andere wijze negatieve gevolgen ondervinden van de windmolenparken in Lapland. Wel leuk dat je gewaardeerd wordt voor je ervaring die je daar in kunt brengen.

Volgende week maandag komen Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout naar hier. We hebben samen vakantie hier en op 22 september reizen we dan gezamenlijk, met onze katten Bartje en Freja, naar Nederland om familie te bezoeken. Eindelijk weer eens!

Het zal een lange reis worden en we hebben voor de katten een groot hondenhok gekocht, dat net in de auto past, zodat ze voldoende plaats hebben. Bartje zal het zeker vlug accepteren maar Freja is de vraag. Het is een heel lieve schat, maar ook wel een felle tante met temperament, net zoals het vrouwtje 🙂 Zo wil ze direct ’s morgens als we opstaan naar buiten, ook al is het 0 graden. Ze is een echte muizenvanger.

Een heel ander karakter dan Bartje. Die is zo ongelooflijk zacht, sociaal en lief. Als we gasten hebben gaat hij de hele bups af en wil bij iedereen op schoot en kopjes geven. Een heel bijzondere huisgenoot.

We bezoeken familie, een tante van me, en vrienden. Op 28 september hebben we een hele dag gepland met vier vrienden uit Maasbracht. Zij hebben een activiteit georganiseerd en het moet een verrassing zijn, dus we weten niet wat we gaan doen. ‘ S Avonds gaan we gezellig samen iets eten om dat dag leuk af te sluiten.

We hopen dat we corona nu achter ons kunnen laten en dat we eindelijk onze wintergasten het ongelooflijk mooie Lapland mogen laten beleven. Duimen dus!

Blijf blij en gezond en tot de volgende keer

Paula