Afgelopen weken heeft het heel veel gesneeuwd. Zoveel nieuwe sneeuw is toch vrij uitzonderlijk zo laat in de winter. Onze laatste groep van het winterseizoen heeft hun Laplandavontuur in een sprookjesachtig wit landschap mogen beleven. De week ervoor had het behoorlijk gedooid. Met temperaturen van rond de 5 graden en stralende zon was er toch al veel sneeuw gesmolten. In het bos had de sneeuw op veel plekken plaats gemaakt voor groene vlakten en de sneeuw was uit de bomen gewaaid. Natuurlijk nog meer dan voldoende sneeuw om lekker te sneeuwscooteren en we hebben met de groep van 8 Brabanders een super gezellige week gehad.
Het dikke pak sneeuw maakte het voor de laatste groep gewoonweg prachtig! Hier een opname van de laatste avond in de badtunna 🙂
Sinds mijn laatste blog hebben we weer heel veel lieve gasten hier mogen verwennen en is ook weer het een en ander gebeurd dat ik met jullie wil delen.
Allereerst onze kat Bart. Op vrijdag 4 maart om 8.00 uur had ik een afspraak met onze Bart bij de dierenarts in Lycksele en de dierenarts heeft de twee grote voortanden van Bart getrokken. Op zich heel erg jammer, want zoveel mensen vroegen altijd of het normaal was dat een kat zo lange voortanden had. Hij deed zijn imago als Sabeltandtijger – zo noemde de dierenarts in Bladel hem altijd toen we nog in Nederland woorden – zeker eer aan. Maar de tanden waren ontstoken en daardoor was hij ook verkouden, dus ze moesten er echt uit. De dierenarts gaf aan dat hij alle tanden ontstoken had en ze moesten er op termijn allemaal uit 🙁 Op mijn vraag aan haar of Bart niet aan de antibiotica moest voor de ontsteking antwoordde ze resoluut “nej” wat zoveel als neen betekent 🙂 Ik kreeg alleen een pijnstillertje mee. In het weekend werd Bart erg ziek. Je kon zien dat hij veel pijn had en hij was verkouden en ook zijn ogen waren ontstoken. Omdat ik het niet vertrouwde hebben we 7 maart een andere meer gespecialiseerde tandarts gebeld op 270 km bij ons vandaan 🙁 en daar konden we s middags om 14.00 uur terecht. Deze vertelde dat er een stukje weefstel in een tand was achtergebleven en dat werd, zonder verdoving, verwijderd. Ook schreef de nieuwe dierenarts een antibiotica kuur uit. Verder moesten we elke dag de mond van Bart 2x spoelen met natriumchloride en moest er zalf in de ogen om daar de ontsteking weg te nemen. We hadden er dus een dagtaak aan, maar het was meer dan de moeite waard. Al na 1 dag zagen we Bart opknappen 🙂 Uit de controle op 28 maart, weer 270 km heen en 270 km terug 🙁 bleek dat de wond en ontsteking prima genezen was. Op die dag zijn er 3 kiezen bij Bart getrokken en binnenkort moeten we terug om de laatste 4 kiezen te laten trekken. Wat nog wel spannend is dat ze ook een longfoto van Bart hebben gemaakt omdat hij regelmatig hoest. Ze hebben iets gezien tussen de beide longen en dat zal de volgende keer ook nader bekeken worden. Duimen dat dit niets kwaadaardigs is en dat we onze Bart, toch ook al 12 jaar, nog een tijd bij ons mogen hebben.
Mijn trouwe bloglezer weet dat ook Frans een strippenkaart heeft bij de tandarts. Hij is al een aantal keren in Arvidsjaur geweest om het gebit helemaal in orde te laten maken. Morgen is de laatste rit naar Arvidsjaur en dan is hij voorlopig klaar. Voorlopig, want hij moet nog een keer naar de specialist in het ziekenhuis om een ontsteking te laten verwijderen boven de voortanden. Er is een wachttijd, maar binnenkort is hij aan de beurt. Duimen dat alles goed gaat en de kronen op de voortanden behouden blijven. De tanden zien er in elk geval al mooi wit uit nu.
De laatste weken van het winterseizoen waren steeds grotere groepen hier van 6 en 8 personen. Eerst was er een groep van 6 vrijgezellen, die elkaar kenden van een club waar ze in zaten. Ze bestuurden allen een eigen sneeuwscooter en dat ging prima. Daarna was het de beurt aan de zus van Frans, Caroline en haar vriend Wout. Ze sloten aan bij een Duitse visgast, Fabian, die vaker in de zomer hier is geweest en zijn vriendin Susi. Ze hebben een heel mooie week gehad, die werd afgesloten door een avond met magisch noorderlicht.
Toen was het de beurt aan weer een groep van 6, die allen al 2 jaar geleden hun laplandavontuur hadden geboekt, maar tot nu hadden moeten wachten. 2 echtparen – familie en vrienden van elkaar – had ik in 2020 ontmoet op de vakantiebeurs in Utrecht en we hadden toen al een super klik en die is alleen maar sterker geworden in de week dat ze er waren. Een ander echtpaar, die jaren geleden via de mail hadden geboekt, maakte de groep compleet. We hebben het erg leuk samen gehad. Op de foto de eerste dag lunch buiten tijdens de sneeuwschoenwandeling.
De laatste week van het winterseizoen werd afgesloten met een groep van 6. Twee echtparen verbleven in het huisje Tores en een echtpaar uit mijn geboorteplaats Maasbracht verbleven op de bovenverdieping van ons huis. Het was een super gezellige groep die heel wat afgelachen heeft met elkaar. Alleen heeft een van de echtparen uit het huisje Tores op de allerlaatste dag van het seizoen, het allerlaatste half uur, de allerlaatste km, een ongeluk gehad. De man had zijn vrouw achterop en hij raakte van het scooterpad af. Niets aan de hand, maar hij raakte in paniek en reed met 10 km. per uur tegen een boompje. De arm van zijn vrouw bleef achter de boom haken en ze brak haar arm. Ze is met de helikopter naar Lycksele ziekenhuis gebracht. Afgelopen dinsdag zijn zij naar Nederland gevlogen waar ze geopereerd zal worden. Dit was de eerste keer in de 8 jaar dat we winteravonturen organiseren dat er een persoonlijk ongeluk gebeurt 🙁
In november vorig jaar hebben we een samenwerking opgezet met Tina en Janne, een jong Zweeds echtpaar. Zij hebben een zomercamping en wilden ook winterarrangementen aanbieden. In onze rol als coach hebben we winterpaketten voor hen samengesteld en hebben we gasten, die bij ons niet terecht konden omdat we volgeboekt zijn, bij hen ondergebracht. Deze winter heeft dat al 8 boekingen opgeleverd en we zijn met zijn viertjes erg blij met deze fijne samenwerking. Net als wij leggen ze hun gasten super in de watten. We hebben al van veel van hun gasten een zeer positieve terugkoppeling gehad. Afgesloten vrijdag hebben we een dag samen gehad en zijn ze bij ons blijven eten en slapen. We hebben afgesproken dat we met onze samenwerking doorgaan op dezelfde voet. Voor volgende winter staat er al een paar boekingen voor hen op!
Volgende week iets om minder naar uit te zien. Onze jaarlijkse citroensapkuur. 10 dagen citroensap met ahornsiroop en kruidenthee drinken. Doel is om het lichaam grondig te reinigen van allerlei afvalstoffen die achterblijven. Hopen dat de 10 dagen omvliegen!
We zijn super dankbaar voor een prachtig winterseizoen, met de vele lieve gasten, met veel sneeuw, goede weersomstandigheden voor de sneeuwscootertochten, huskytochten en vele sneeuwschoenwandelingen, met avonden van urenlang fel noorderlicht, de groepen geweldige elanden die we mochten spotten onderweg met de sneeuwscooters en op weg naar de huskyfarm, de ontelbare vogeltjes met alle kleuren van de regenboog die dagelijks hun maaltje kwamen eten in de vogelhuisjes, de stam van reetjes die we de winter hebben door kunnen hepen met wintervoer, de eekhoorntjes die ons met hun capriolen elke keer aan het lachen maakten en de intelligente rendieren die we elke week bezochten bij onze vriend de Same. Maar het meest dankbaar ben ik voor elke dag dat ik hier met mijn liefste Frans en onze Bart en Freja mag leven. Hier in ons mooie Lapland.
Nu is het uitzien naar het visseizoen, dat wordt ingeluid door onze liefste visvriend Fred, die, samen met zijn vriend Jens, op 1 juni a.s. onze gast zal zijn. Fred, we kijken naar je uit 🙂
Tot een volgend blog. Blijf gezond en blij.
Paula
