is het goed rusten 🙂 Vorige week zondag keerden de laatste wintergasten van dit seizoen met een rugzak vol mooie Lapland-ervaringen huiswaarts en sindsdien is het uitrusten geblazen. Wat heerlijk om zo een mooi winterseizoen af te sluiten zonder vervelende zaken of erger nog ongelukken. Dit jaar is gelukkig niets vervelends gebeurd. Alleen maar blije en tevreden gasten, die hebben genoten van de prachtige Laplandse wildernis, de stilte en rust, de dieren van het Hoge Noorden en, last but not least, het lekkere eten en mooie onderkomen. We kunnen nu dus ff relaxen. Heerlijk!

Na het ontbijt starten we onze dag met sporten. Frans op de crosstrainer, die nog in de wasruimte staat, en ik op de spinningfiets, die nog in de woonkamer staat. Dus een goed begin van de dag 🙂 Verder hebben we elke dag wel wat te doen. Ofwel samen de boekhouding bijwerken, buiten klussen, de accommodaties opruimen, naar de milieustraat, enz. enz. Er is altijd wel wat te doen. Gelukkig!

’s Nachts is het nog wel koud en vriest het, maar overdag zorgt de zon ervoor dat het behaaglijk is, zo rond de 5 tot 10 graden. Er ligt nog wel veel sneeuw maar het is ook behoorlijk aan het dooien. Tijdens de sneeuwschoenwandeling wachten we de gasten altijd halverwege de wandeling op met door Frans zelf gemaakte rendierworst, broodjes en chocomelk. De spullen die we daarvoor nodig hebben hebben we vorige opgeruimd. Ter afsluiting hebben we ter plekke in de zon een lekker kopje koffie gedronken.

We verwachten dat over een weekje of 2 de sneeuw vrijwel weg is. Het ijs ligt dan nog wel op de meren, maar we hebben nog even voordat de eerste visgasten komen.

19 Maart was het de beurt aan de groep V.d. Steen, een groep van 5. 2 Bevriende echtparen en een vrouw die alleen zonder man was gekomen. Ze hadden al twee jaar geleden geboekt en door corona zagen ze hun reis tot 2x toe opgeschoven. Het was een gezellige groep. Als dank voor de gezellige week ontvingen we vandaag ook nog een leuke kaart.

Gedurende die week hadden we veel problemen met de watervoorziening. Hier in de Laplandse wildernis vind je natuurlijk geen waterleiding en daarom heeft elk huis zijn eigen waterput. Omdat het in maart, zowel s nachts als overdag, erg koud is geweest en er nauwelijks dooiwater in de moerassen was, kwam de pomp in de waterput droog te liggen waardoor deze in plaats van water lucht aanzoog. Resultaat was dat het waterreservoir door onvoldoende druk niet meer vol werd gepompt en dit zorgde voor watertekort. Frans is regelmatig 6 meter diep de waterput ingeklommen om het euvel te verhelpen. Om voor eens en voor altijd van dit probleem af te zijn hebben we inmiddels opdracht gegeven om een waterput te boren van zo’n 80 meter diep. We verwachten dat deze in de herfst geboord zal worden, zodat we voor het komende winterseizoen van het waterprobleem verlost zijn 🙂

En de week erna was de laatste groep van het winterseizoen aan de buurt, ook een groepje van 4. 2 Bevriende echtparen, die ook al een aantal jaren geleden hadden geboekt. De omstandigheden waren in een woord geweldig. Veel sneeuw, koude nachten, en met zon overgoten dagen. Het was een super leuke groep en we hebben samen veel plezier gehad.

Op 22 maart jl. heb ik de uitslag van mijn maagonderzoek gehad. Ik heb een slokdarmontsteking. Oorzaak is een breukje in het middenrif waardoor maagzuur de slokdarm in kan komen. Daarvoor krijg ik nu medicijnen, die ik in totaal 8 weken moet nemen, ’s ochtends en ’s avonds. In mei krijg ik dan weer een maagonderzoek – Yippie! 🙁 – en dan gaan ze kijken of de ontsteking weg is. Ik voel me erg goed, dus het zal allemaal wel goed komen. Maar, net zoals bij een auto van 60 jaar oud, zullen er ook bij mij wel wat roestige leidingen zijn 🙂 Ik let nu extra op de dingen die ik eet en drink. Bijvoorbeeld zo’n 8 kleine maaltijden over de dag verspreid. Verder drink ik thee en maximaal één kop koffie per dag. Ik merk dat het me goed doet.

Verder is de maand gevuld met allerlei bestuursvergaderingen en jaarvergaderingen. Volgende week komen onze Zweedse samenwerkingspartners Janne en Tina. Ze komen naar hier en we bereiden een lekker etentje en daarna zullen we wel zeker een kaartje leggen. Ook evalueren we de samenwerking van dit jaar en kijken we naar de toekomst. Ze blijven slapen. We maken er twee gezellige dagen van.

Frans is volop aan het klussen aan de aanbouw. Afgelopen week zouden we het rustig aan doen, maar dat duurt bij ons nooit lang. Hij heeft de balken op het nieuwe dak van de veranda en aanbouw vervangen. Deze zijn dikker geworden en ze zijn ook hoger komen te liggen. We kwamen er namelijk achter dat de huidige ruimte boven onze hoofden op de spinningfiets en de crosstrainer te laag was. Gelukkig dat we er tijdig achter gekomen 🙂 Morgenvroeg gaan we met de aanhanger naar de bouwmarkt in Lycksele om het nieuwe dak en planken en balken te kopen. De vinylvloer hebben we inmiddels besteld en die wordt volgende week geleverd. Ook zijn de kozijnen voor de aanbouw vorige week geleverd. Wordt vervolgd.

Frans is super handig met allerlei dingen, dus hier zouden ze het programma Help mijn man is klusser! niet hoeven op te nemen! Misschien kunnen ze eens een ander programma maken. Yippie! Mijn man is klusser! Dan is John Williams en zijn crew hier welkom 🙂

Tussendoor is onze Bartje nog jarig geweest. Maar liefst 13 lentes heeft hij nu op de teller en het oudje gaat, net als baasje en vrouwtje, gelukkig nog goed.

Blijf gezond en blij en tot een volgende blog!

Paula

De winters in Lapland zijn natuurlijk altijd bijzonder mooi, maar deze winter is, in mijn beleving, nóg mooier. De weersomstandigheden zijn gewoonweg alle wintermaanden super, met zéér koude temperaturen, vooral in de nachten, waardoor de ochtenden lekker knisperend koud zijn. De zon, die nu al rond 5.30 uur opkomt, maakt dat het al snel opwarmt. Overdag is het heerlijk om onder een stralende hemel buiten te vertoeven. Ook hebben we afgelopen weken nog een flink pak sneeuw erbij gekregen, wat het buiten sprookjesachtig mooi maakt.

We hebben weer veel leuke gasten Lapland in al zijn pracht mogen laten beleven. Zo was een familie van 5 hier, vader en moeder met hun 3 zoons, allen uit Brabant. Ze kwamen een zgn. midweek, 4 nachten en 3 scooterdagen. Daarna was het de beurt aan de zus van Frans, Caroline, die al vaak bij ons in Lapland op bezoek was. Dit jaar met een heel goede vriendin, Samantha, woonachtig in België. Zij woonden op de bovenverdieping van ons huis. In het huisje Tores verbleven Mario, een goede vriend uit Maasbracht, met zijn Belgische vriend en zakenpartner Ronny. Het was dus als het ware een samengesteld gezin die in de whatsapp-groep de toepasselijke naam Nederbelgen kreeg. We hebben heel veel plezier samen gehad. Ronny zei vaak als opmerking bij een mooi verhaal of als blijk van verbazing op zijn Belgisch “Allè” en dat werd een beetje het stopwoordje van die week. Hieronder het gezelschap tijdens een sneeuwscootertocht.

De winter is om nóg een andere reden meer dan bijzonder. Ik kan me niet herinneren dat het magische noorderlicht zich ooit zó vaak heeft laten zien als in de afgelopen maanden. Het was eerder regel dan uitzondering en heel veel gasten hebben mogen genieten van dit prachtig natuurverschijnsel. Hier een foto van Caroline en haar vriendin Samantha.

Daarna was het de beurt aan twee echtparen uit Maasbracht en Linne. Zij waren vroeger buren geweest en ook al wonen ze nu in andere dorpen zijn ze bevriend gebleven. Het was een leuke gezellige week.

Daarna kwam een gezelschap van 3: een echtpaar, Albert en Koby, en hun schoonzus Diana. Het echtpaar had mij ontmoet op de vakantiebeurs in januari. Koby was zeer bedreven in sparkles en hobbydots, vergelijk het met borduren maar dan niet met garen, maar met steentjes en stickertjes. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ze was er zeer goed in. We kregen 3 door haar gemaakte kaartjes. Leuk he? We vinden ze zo leuk, dat we ze gaan inlijsten. Resultaat volgt!

Op 1 maart jl. was ik voor de gastroscopie in het ziekenhuis in Lycksele. Nou eerlijk gezegd, was het onderzoek geen pretje. Het deed geen pijn maar het is geen fijn gevoel als er een slang door je slokdarm naar beneden naar de maag wordt geduwd. De verpleegster die de arts assisteerde zei vooraf tegen me dat het ietwat Obehaglig – onaangenaam – zou aanvoelen en dat was niet overdreven. Over een paar weken krijg ik de uitslag, dus duimen. Inmiddels heb ik met medicijnen (maagbeschermers) de klachten goed onder controle. Geen last meer dus 🙂

Afgelopen zondag is een groep van 5 gasten gekomen, die al op de vakantiebeurs 2020 hadden geboekt, maar welke vakantie we helaas door corona tot 2 x toe moesten verplaatsen. Maar gelukkig zijn ze er nu en zoals ik al schreef treffen ze het met de zeer mooie winterse omstandigheden. Gisteren hebben ze de sneeuwschoenwandeling gemaakt en vandaag is hun eerste sneeuwscooterdag. Hieronder tijdens een lunchbreak onderweg met de sneeuwschoenen.

Zondag komt de laatste groep van het winterseizoen 2023 en vanaf 2 april hebben we dus vakantie. Ook lekker!

Frans heeft een super mooie spinningbike voor me gekocht, een NordicTrack S22i, het neusje van de zalm onder de spinningbikes. Het mooie van de bike is dat deze met een softwareprogramma I Fit gekoppeld is. Je fietst dan op allerlei plaatsen in de wereld, in de bossen, langs meren, over bergen en je weerstand en stijgingspercentage worden automatisch digitaal geregeld. De fiets schakelt dan ook echt omhoog als je een berg omhoog fietst en omlaag als je gaat dalen. Je kunt kiezen uit diverse niveaus en er zit zelfs een ventilator op. Echt heel bijzonder 🙂

De fiets staat nu nog in de woonkamer waar Frans en ik hem al regelmatig gebruiken. Bedoeling is dat hij straks in de nieuwe aanbouw komt te staan, samen met de crosstrainer en de infrarood sauna.

Het is een totaal andere manier van spinnen dan ik normaal doe in het sportlokaaltje van het gemeenschapshuis. Het groepje met wie we fietsen is de afgelopen jaren steeds kleiner geworden 🙁 In 2014 begon ik met zo’n 20 mensen, Jong en oud, vrijwel het hele dorp zat op de fiets 🙂 En nu zijn we nog met 5, allemaal 60 plussers. Niet omdat er weinig interesse is, maar dit is het probleem in Lapland. De jonge mensen verhuizen naar de grotere steden om te studeren of te werken of omdat ze daar kennis hebben gemaakt met iemand. De oudjes blijven achter in de dorpen. Het toerisme is dan ook dé kans om Lapland te ontwikkelen en vitaal te houden. Net zoals Frans en mij natuurlijk! 🙂

Volgende week gaan we naar de bouwmarkt in Lycksele om materialen te kopen voor de aanbouw. Er komt allereerst een nieuw dak op de aanbouw en veranda. De ramen en kozijnen zijn vorige week besteld en de levering duurt nog wel even. We gaan al verder met de wanden. Planning is dat we rond de zomer klaar zijn. We verheugen ons op onze lekkere relaxruimte 🙂 Foto´’s volgen.

Tot een volgend blog. Blijf gezond en blij.

Paula