“Wanneer schrijf je jouw nieuwe blog Paula, je laatste blog is van 15 mei” vroeg JP, een van de visgasten van afgelopen week. Speciaal voor JP en natuurlijk ook voor al mijn andere trouwe blogvolgers weer een nieuw Paulas blog. Inmiddels is het hartje zomer in Lapland. De dagen zijn nu erg lang en het wordt niet meer donker.  Vorige week was het een koude week met lagere temperaturen en veel wind, maar de afgelopen week was het heerlijk buiten. En plotseling zitten we volop in het visseizoen. Dit is al de derde week dat we gasten hebben en het is leuk om weer vele bekenden hier te mogen begroeten. Zo werd de eerste week bijna traditiegetrouw ingeluid door Miranda en Floriaan. Zij zijn beide snoekvissers, nou eigenlijk is Floriaan de snoekvisser en Miranda ondersteunt hem en vangt ook zo nu en dan haar eigen snoek. Een groep van 4 Brabanders maakten het gezelschap voor die week compleet. Toen was het de beurt aan onze vriend Jo, die al voor de tiende keer te gast was bij Laplandtime.  Hij was dit jaar met zijn buurman Melis en met twee vismaten die ook al eens hier waren geweest, Roland en JP. ‘Verder waren er 2 Belgische snoekvissers, Tom, die in 2016 al eens onze gast was, en zijn vriend Stefaan. Ze hebben leuk gevist en het was een gezellige week.

Het vorige blog schreef ik al dat we naar een schoen-orthopedisch bedrijfje in Skellefteå zijn geweest en daar hebben we speciale zolen voor de schoenen van Frans laten maken. Door het ongeluk in 2012, waarbij hij de dijbeenhals heeft gebroken, is zijn rechter been nu circa 2 cm korter dan het linker been. Met name de laatste tijd had hij steeds meer problemen met lopen. Hij heeft nu voor binnen speciale sandalen met een verhoging in de rechter sandaal. Bij de schoenenzaak is verder een gipsafdruk van zijn voeten gemaakt en daarvan zijn zooltjes gemaakt. Die kunnen we in de waadschoenen en sneeuwscooterschoenen leggen. En als laatste heeft hij voor buiten crocs met een verhoging rechts. Het is fijn dat het nu een stuk beter gaat met lopen. Hopelijk blijft het zo en kunnen we ons redden. De operatie voor een nieuwe heup willen we echt nog effe uitstellen. De week vóór de start van het visseizoen was Frans met zijn Belgische vriend Jonas gaan vissen op een meer in de buurt. Frans had een mooie meter-snoek geland.

Natuurlijk hebben we op 18 mei samen naar het songfestival gekeken en Duncan Lawrende voor Nederland zien winnen.  Het project Catch & Release, waarbij wij als adviseur optreden voor bedrijven die iets willen met vistoerisme, loopt inmiddels. We hebben de voorwaarden en criteria opgesteld waaraan aanvragers moeten voldoen om in aanmerking te komen voor onze advies-uren. Op 29 juni a.s. is de eerste vergadering met mogelijke geïnteresseerden. De interesse op dit moment is groot, maar het is natuurlijk de vraag wie uiteindelijk echt een bedrijf in vistoerisme start. Wordt vervolgd. Op 31 mei en 1 juni heb ik verder 2 dagen op de Utemässan (buitenbeurs)in Lycksele gestaan, een soort buitenevenement dat vooral draait om vissen en jacht. Vrijdag 31 mei was het met een temperatuur van 4 graden, regen en veel wind, geen pretje en er was dan ook nauwelijks volk. Zaterdag 1 juni was het iets beter, maar nog steeds waren er, in vergelijking met andere jaren, weinig bezoekers. Al met al dus een tegenvaller.

Alle inwoners van Zweden die 60 jaar worden krijgen een Hälso-undersökning , een gezondheidscheck. Hierbij wordt het bloed, bloeddruk, suikerspiegel etc. gecontroleerd en moet je een uitgebreide vragenlijst invullen. De vragen hebben betrekking op je leef-en eetpatroon en o.a. of je happy bent. Frans heeft het onderzoek op 21 mei jl. gehad en a.s. maandag 17 juni krijgt hij de uitslag. Hopelijk is alles oke en krijgt hij tips hoe nog gezonder te leven.

Naast het zorgen voor de gasten neemt de tuin van ons huis en Tores veel van mijn tijd in beslag. Het is leuk om in de tuin te werken en het er, voor ons zelf en voor ons gasten, netjes uit te laten zien.

Ook ben ik nogal wat tijd bezig met Gold of Lapland en dan vooral zaken die spelen rondom organisatie en personeel. De afdelingsmanager had om een loonsverhoging gevraagd en mijn ervaring kwam me goed van pas. Ik heb op google loonstatistieken van cheffuncties in Zweden geanalyseerd en op die manier een mooi voorstel kunnen uitwerken voor haar. Verder zijn we bezig met een strategisch proces en ook daar kan ik mijn ervaring goed gebruiken. Het is wel leuk om met dit soort trajecten bezig te zijn, maar ik merk ook aan mezelf dat ik dat niet als dagelijkse kost meer zou willen doen. Laat mij maar lekker koken voor de gasten en alles, samen met Frans, goed te organiseren. De keuze die ik heb gemaakt om naar hier te komen en vaarwel te zeggen tegen mijn baan als gemeentesecretaris, is nog steeds een goede.

Gisterenavond heeft Frans de Dutch 4, een groep van 4 Nederlandse vliegvissers, opgehaald op Skellefteå luchthaven. Ze zijn vorig jaar voor het eerste hier geweest en dit jaar dus voor de tweede keer onze gast. Vandaag is Frans voor het eerst weer met ze vissen op de Juktån.

Hieronder nog enkele foto’s van onze gasten en hun vangsten van de eerste weken.

Blijf blij en gezond en tot een volgend blog.

Paula

Wat hebben we fantastische weken achter de rug! Te beginnen met heerlijke dagen met onze familieleden. Op 22 april haalde Frans ze op vanuit luchthaven Arvidsjaur. Zus Caroline en Wout en broer René en Ingrid. Het was zo gezellig samen en het weer was in een woord geweldig. Zon, heel veel zon, en temperaturen van rond de 18 graden. We hebben van alles samen ondernomen. We zijn een dag naar Sorsele geweest en hebben lekker geluncht in het River Hotel en een dag zijn we met zijn allen gaan ijsvissen. Maar het leukste vond ik het samen eten en het lekker op de altan (veranda) samen zijn. Koffie en thee drinken, en een kaartje leggen. Het weer tijdens de ijsvisdag was zo lekker dat de mannen in blote bast hebben gevist.

Maar de bups voor het feest was nog niet compleet hoor! Op 25 april kwam onze vriendin uit Bladel Vanessa, dit keer met man Frank en de kinderen. Frans haalde ze op vanaf luchthaven Lycksele op donderdagavond laat en ze namen hun intrek in het huisje Tores. Ze hadden een paar activiteiten gepland, waaronder een bezoek aan een huskyfarm. Niet meer om een hondensledetocht te maken hoor, want de sneeuw was inmiddels vrijwel helemaal verdwenen, maar voor een kennelbezoek. Ook zijn ze een keer met zijn viertjes naar een huisje aan het einde van het meer tegenover ons huis gelopen en hebben toen, met uitzicht over het meer, een vuurtje gemaakt en worstjes gegrild. Verder hebben ze met de kinderen een kleine speurtocht gemaakt. Volgens mij hebben ze een paar leuke dagen gehad. De kinderen hadden bij het afscheid nog een hele leuke kleurentekening voor ons gemaakt. Leuk he 🙂

De dag erna kwamen onze vrienden Anita en Wil, en onze buren uit Voerendaal en vrienden van vroeger Yolanda en Hub en met zijn vieren maakten zij het gezelschap compleet. Ze waren samen vanaf Brussel luchthaven naar Lapland gereisd en er was meteen een klik! Dat kan natuurlijk niet anders, want het zijn vier mensen van wie wij veel houden, dus dat moet onderling dan ook wel goed komen 🙂  De humor van Wil en Hub sloten wel op elkaar aan en we hebben erg moeten lachen met alle sjaele zeiver.

En toen was eindelijk de dag van het feest aangebroken. Het thema van de avond was Zwart en al onze gasten waren in het zwart gekleed. Frans en ik kwamen in het wit. Frans had een mooie witte jurk voor me gekocht en we zagen er leuk uit! Frans en ik hadden geoefend voor onze openingsdans en gelukkig ging die goed. We waren in totaal met ongeveer 60 mensen. Een zakenrelatie van ons zorgde voor de catering en we hadden gekozen voor Asian Fusion, allerlei lekkere Oosterse gerechtjes. Voor de muziek hadden we een DJ in de arm genomen. “DJ Jens” was zijn artiestennaam en hij kwam helemaal uit Örebro, zo’n 700 km zuidelijk gelegen. Laat ik zo zeggen, het was een echte Zweedse DJ. Hij draaide plaatjes maar zei verder helemaal niets. We hadden wel wat meer actie van hem verwacht. In het begin draaide hij hampetamp-muziek die hij zelf mooi vond, maar waar we de zaal niet mee op sleeptouw konden nemen. Maar niet gevreesd! Dan is er schoonzus Ingrid die het regelt. Elke keer ging zij het podium op met verzoekjes. En met het liedje “Leef, alsof het de laatste dag is” kregen we uiteindelijk de hele zaal mee in een typisch Nederlandse polonaise. Dat waren de leukste momenten van de avond. Bedankt Ingrid!

Vanuit Nederland en België kregen we veel kaartjes en kadootjes voor ons jubileum. Zo kregen we van onze vrienden Thei en Hilde een prachtige collage achter glas die we meteen een mooi plekje in onze keuken hebben gegegen. En van mijn tante Tinie, zus van mijn vader, kregen we een mooi persoonlijk presentje. Een boekje, dat mijn nicht Gerda namens haar had gemaakt, met foto’s van Frans en mij, van ons leven in Lapland. Zeer lief en attent. Bedankt iedereen die aan ons gedacht heeft. Na het feest zijn we op de verjaardag van Frans, 2 mei dus, met de camper en onze lieve schatjes Bart en Prins, nog een weekje naar het Zweedse eiland Öland geweest. Vanaf vorige week donderdag zijn we terug, ook omdat je eigenlijk nog niet genoeg rust hebt, omdat er nog zoveel te doen is voor onze eerste visgasten komen op 30 mei a.s. Traditiegetrouw wordt het visseizoen ingeluid door Floriaan en Miranda, die een week komen snoeken. Leuk om elkaar weer te zien 🙂

Gisteren zijn Frans en ik naar een orthopedische schoenmaker in Skellefteå geweest om te bezien of een schoenverhoging Frans helpt bij het beter lopen. Hij heeft proefsandalen meegekregen en we hopen dat dit helpt. Op 28 mei a.s. hebben we een vervolgafspraak.

En zo staat het visseizoen  voor de deur. De dagen zijn nu al echt lang en het wordt al niet meer donker ‘s-nachts. We verheugen ons erop dat we weer allemaal lieve mensen mogen begroeten hier in ons mooie lapland.

Tot een volgend blog.

Paula