In Lapland maakt de sneeuw langzaam maar zeker plaats voor steeds meer groene plekken in de bossen. De zon zorgt ervoor, dat het ijs op de meren en rivieren nu zienderogen smelt. Er ligt op dit moment nog circa zo’n 50 cm sneeuw en we hebben een prachtige koude sneeuwrijke winter achter de rug. De afgelopen maanden hebben we regelmatig tegen elkaar gezegd dat het zo jammer was dat we onze wintergasten niet konden laten genieten van de prachtige ongerepte wildernis en het sprookjesachtige winterse landschap. Maar het is zoals het is. 🙂

De hele winter zijn er geen gasten geweest 🙁 en we zijn nu in volle verwachting of het zomerseizoen echt van start kan gaan. Het Europees Parlement heeft ingestemd met invoering van de zgn. Reispas 🙂 die binnen Europa de mogelijkheid geeft om vrij te reizen onder de voorwaarde dat men óf gevaccineerd is (1) óf het coronavirus heeft gehad (2) óf beschikt over een negatieve sneltest (3). We hebben er vertrouwen in dat we veel visvrienden een onvergetelijke vakantie kunnen laten beleven. We staan in de startblokken en jullie zullen begrijpen dat onze accu meer dan vol zit.

Goed dat de vaccinaties nu echt goed op gang komen. Frans en ik zijn op 12 mei a.s. aan de beurt en op 24 juni volgt dan de tweede prik. We zijn in ons leven eigenlijk nooit zo van het inenten geweest, maar hebben besloten dat het dit keer om meer gaat dan alleen maar beschermen tegen een griepje. We hebben niet alleen een verantwoordelijkheid voor onze eigen gezondheid, maar ook voor die van onze gasten.

Omdat er nu echt tijd voor was heb ik verder besloten te investeren in het opknappen van mijn gebit. Er zijn inmiddels al 4 afspraken achter de rug en ik heb er nog een aantal te gaan. Op 22 februari had ik de eerste afspraak. Een tegenvaller in de weken erna was dat ik een ontsteking onder een 4-delige brug kreeg, niet fijn dus 🙁 De brug zat al een tijdje los aan de voorste tand. De tandarts is overigens wel een lollig type. Hij waarschuwde dat je nooit weet wat er onder een brug speelt en dat er wel eens twijfelachtige gevallen kunnen liggen 🙂 Door de ontsteking waren we echter gedwongen om de brug te verwijderen en dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Tot 3 x toe ben ik terug geweest en uiteindelijk lukte het. Toen bleek dat de voorste tand bijna helemaal weg was. Een wortelkanaalbehandeling bleek onvermijdelijk. En daarmee ben ik nu nog bezig. Ik ben al 2 x terug geweest, maar het is te pijnlijk om het hele wortelkanaal schoon te maken. Op 18 mei mag ik weer. Yippie 🙁

De reetjes die we vanaf november hebben gevoerd komen nog steeds trouw dagelijks eten, maar het loopt wel op het einde. Nog even en ze kunnen allen weer volop voer vinden in het bos. De vrouwtjes zijn allen drachtig en volgens ons dragen sommigen van hen, dik als ze zijn, meer dan één jong, De bokjes zijn uitgegroeid tot prachtige dieren met mooie geweien. We genieten er elke dag van de dieren gade te slaan als ze de voederplaatsen bezoeken. Nog even en de moeders komen hun jongen showen. Het is een gezonde stam reeën.

Jullie weten zeker dat Frans en ik veel tijd en energie hebben gestopt in het bouwen van de juiste voederhokken. In mijn vorige blog heb ik er uitgebreid over verteld. Blijkbaar had zich dit toch rondverteld, want op 8 februari is een journalist hier geweest en die heeft Frans en mij geïnterviewd. Dit heeft geresulteerd in een leuk artikel over ons tweetjes in het blad Svens Jakt, dat hier boven in vrijwel elk gezin maandelijks op de deurmat valt. Liefst 2 bladzijden met mooie foto’s. Erg leuk he? Het artikel vertelt het verhaal van ons project om te komen tot een rendierzekere voederautomaat, die alleen geschikt is voor reetjes. Overigens hebben we de rendieren niet aan hun lot overgelaten hoor. We kochten hooi voor hen. 🙂

Een dikke maand geleden zijn we gestart met het renoveren van de buitengarage. We hebben de binnenwanden en plafonds geïsoleerd en van mooie wanden voorzien en gisteren zijn we gestart met het plaatsen van de garagepoorten. Ook weer een heel project, maar binnenkort zijn we, op het van buiten schilderen, klaar. Hieronder een foto van hoe het was en binnenkort, als we helemaal klaar zijn, foto’s hoe het is geworden. Nog ff wachten dus!

Naast een aantal bestuursvergaderingen is er de laatste tijd verder weinig gebeurd. We helpen wel nog een aantal mensen bij het opstarten van hun bedrijfje en het is erg leuk je eigen kennis en ervaring over te brengen.

Met Bartje en Freja gaat het heel goed. Ze zijn inmiddels echte vrienden die niet meer zonder elkaar kunnen, net als Frans en ik 🙂

We voelen ons nog steeds erg gelukkig en bevoorrecht hier in het mooie Lapland te mogen leven. We hopen dat het zomerseizoen snel van start kan gaan en dat we onze visvrienden hier in ons mooie Lapland mogen begroeten.

Heel veel succes met alles. Blijf gezond en blij.

Veel liefs

Paula