Het is echt winter in Lapland. Al een paar dagen zakt het kwik diep weg naar -30 graden. De gasten die nu op bezoek zijn komen alle vier uit Limburg. Het zijn twee echtparen, die het goed met elkaar kunnen vinden. Al vóór de reis hadden ze emailadressen uigewisseld en ze hebben elkaar al ontmoet op de heenreis op Schiphol.  Ze hadden zich allen een echte winter gewenst, en die wens is definitief in vervulling gegaan. Gisteren zijn ze bij een temperatuur van -30 met de sneeuwschoenen erop uit gegaan. Moe maar voldaan kwam ze na een tocht van 6 km 2,5 uur later terug en hadden het reuze naar de zin gehad. Ze hadden een ontmoeting met een kudde rendieren en de zon scheen prachtig in de met sneeuw bedekte bomen en wierp sprookjesachtige schaduws over de uitgestrekte vlakte. Een van de gasten is trouwens, net als ik, keepster geweest bij Swift Roermond. We hebben echter nooit met elkaar in één team gespeeld, maar het was toch leuk elkaars handbalverhalen van vroeger uit te wisselen. 

In januari ben ik voor de 5e keer op rij naar de vakantiebeurs in Utrecht geweest. Op 8 januari ’s morgens om 12.00 uur steeg het vliegtuig vanaf Umeå airport op richting Helsinki, of zoals de Zweden de Finse stad noemen Helsingfors. Vanaf Helsinki zou ik rond 16.00 uur plaatselijke tijd de vlucht naar Amsterdam Schipol nemen. Daarna nog een dik half uur met de trein en planning was dat ik rond 19.00 uur op mijn hotelkamer in NH Utrecht zou zijn. I.v.m. storm op Schiphol waren veel vluchten vanaf Stockholm Arlanda geschrapt. Dus ik had mazzel dat ik vanaf Helsinki kon vliegen:) De vlucht ging volgens planning om 16.00 uur. Met enigzins knikkende knietjes, want vliegen is niet mijn grote hobby, stapte ik aan boord. Op zich hebben we niet veel last gehad van de storm. Maar mijn teamleden van Gold of Lapland, Karin en Cecilia, hadden minder geluk. Niet alleen had hun vlucht vanaf Skellefteå naar Stockholm flinke vertraging, ze hadden ook nog eens een tamelijk bumpy vlucht. Ik kwam 2 uurtjes later dan hen aan op Schiphol en heb nauwelijks iets gemerkt van harde wind. Opgelucht dus! Op de hotelkamer van het NH hotel voelde ik me meteen weer thuis. Ik kon me het vorig jaar dat ik er ook was nog zeer goed herinneren. Frans had toen een flinke griep te pakken en lag in het ziekenhuis in Sorsele en zelf voelde ik me ook niet 100%. Daarenboven was onze stand vorig jaar een regelrecht drama. Veel te veel mensen in de stand waardoor er nauwelijks mogelijkheid was je produkt aan te prijzen en in persoonlijk gesprek met mensen te komen. Dit jaar moest het beter gaan! En zoals de meesten van jullie me kennen, ik was tot op de tanden gewapend. Brochures, visitekaartjes, videos op de ipad, en speciaal voor de gelegenheid gekochte rode T.shirts met LAPLAND erop, en natuurlijk mijn enthousiasme 🙂 Het moest gewoon goed gaan dit jaar!

Woensdag was de eerste beursdag en deze was nog niet toegankelijk voor bezoekers maar was ingeruimd voor het treffen van reisbureaus en andere tussenpersonen. Het klinkt wellicht ietwat arrogant, maar we hebben die tussenpersonen, die natuurlijk ook provisie willen van boekingen, niet nodig. Onze klanten weten ons prima rechtstreeks te vinden, via de zomer- en winter-websites, die hoog op de google-ranking staan dankzij Frans, ofwel boeken gasten ons via mond op mond reclame. En niet te vergeten natuurlijk de gasten die nog een keer terugkomen, omdat ze het gewoon naar de zin hebben gehad.  En, klein als we zijn, zijn we dus snel volgeboekt. Mijn doel van de eerste dag was om onze eigen Lapland-stand te bekijken. Gold of Lapland, Regio Västerbotten en de stad Umeå hadden dit jaar, gelet op de negatieve ervaringen van vorig jaar, o.a. ook op uitdrukkelijke vraag van mij, gekozen voor een eigen stand van 24 m2. De stand zag er netjes uit, maar er ontbrak iets namelijk een grote Zweedse vlag boven de stand, zodat we voor bezoekers gemakkelijker te vinden zouden zijn.  Ik dus allereerst achter een grote  Zweedse vlag aan. Via een vriend die ook al het 5e jaar op rij van de partij was op de beurs, kwam ik in contact met een bedrijf in Amsterdam, die een grote Zweedse vlag van 2.50 bij 1.50 konden leveren. Perfect dus. Een koerier kwam dezelfde dag nog met de vlag, zodat we hem vanaf donderdag, de eerste consumentendag, in onze stand konden hangen. Zo gezegd zo gedaan. En wat denk je? Wie gaat er dan dik 2 meter hoog de ladder op om de vlag op te hangen? Perriens natuurlijk 🙂 Mijn ene collega had hoogtevrees en de ander had pijn in haar voet.  Hiernaast een foto van de stand zonder en een met vlag. Toch een verbetering of niet? Vanaf donderdag was het tijd voor de consumenten. En ik mag wel zeggen dat het een zeer succesvolle beurs is geweest. Het was alle dagen erg druk en velen waren geïnteresseerd in een winteravontuur bij ons bedrijf Laplandtime. Ik heb mijn verhaal ontelbare keren verteld en daarbij ook steeds de filmpjes op de ipad laten zien. Er stond vrijwel steeds iemand te wachten die ook met me wilde spreken. Het spreekuur van Dr. Perriens is geopend. Volgende patiënt! 🙂 Ik schreef de emailadressen van mensen op en Frans stuurde vanaf de thuisbasis mails met een programma en offerte. Het liep als een tierelier. Verder heb ik een aantal boekingen direct op de beurs kunnen doen. We zijn beiden  dus tevreden met het resultaat. Verder kwamen weer, net als voorgaande jaren, zeer veel vrienden en bekenden naar de stand om ff een praatje te maken. Hier een paar foto’s, maar er waren welgeteld 30 mensen die ik kende aan de stand. Leuk hoor! Ook op zondag waren nog familie en vrienden geweest, maar toen zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar huis. Maandag a.s. kwamen er namelijk weer gasten en dan wilde ik klaar staan samen met Frans.

Met Caroline en Wout hebben we een heerlijke nieuwjaars-week gehad. Het weer was super en we hebben heerlijk kunnen sneeuwscooteren en met Caroline heb ik een huskytocht gemaakt. Nou ja, eigenlijk zat ik in de slede en lag zij in de sneeuw ernaast 🙂 Nieuwjaar hebben we gezellig met zijn allen gevierd met de buurtjes Sarah en Per. We hadden een avond steengrillen, typisch Hollands, voorbereid en dat is goed in de smaak gevallen. Rond 23.30 uur hadden de mannen het vuur bij de grilplaats aangestoken en oud op nieuw hebben we gezellig zittend bij een verwarmend kampvuurtje gevierd. Onze andere buren Karin en Roland voegden zich rond middernacht bij het gezelschap. Echt koud was het die nacht niet. Met temperaturen van rond het vriespunt was het behaaglijk en mild buiten. Rond 2.00 gingen we naar bed.  Als afsluiting van de gezellige week hebben Wout en Caroline getrakteerd op een Chinees etentje in Lycksele. Bij het afscheid hadden we allen vochtige oogjes, maar het weerzien laat niet lang op zich wachten!

Want inmiddels zijn we gestart met de voorbereidingen voor ons feest op 27 april a.s. dat we hier in het dorp vieren. De trouwe bloglezer weet al dat we in 2019 beiden 60 jaar hopen te worden, 25 jaar getrouwd zijn, en ons bedrijf Laplandtime bestaat in 2019 10 jaar. Buurvrouw Sarah heeft op zich genomen om de uitnodigingskaarten te maken. Ze is zeer creatief en we vinden het leuk dat ze een unieke persoonlijke kaart voor ons maakt. Verder hebben we een DJ uit Örebro voor die avond geregeld. We verwachten dat er rond de 80 mensen komen, voornamelijk uit het dorp en zakenrelaties, en er komen 12 mensen uit Nederland, namelijk familie en vrienden. En we hebben ons voorgenomen om in oktober toch weer met de camper naar Nederland te gaan. We verheugen ons erg op beide gebeurtenissen.

Maar het zijn niet alleen die dingen waar we ons op verheugen. We kijken uit naar iedere dag dat we onze droom hier in het mooie Lapland mogen leven, samen met onze Bart en Prins en met onze lieve gasten.

Er is veel om naar uit te kijken  of zoals de Zweden het zeggen Vi ser fram emot 

Tot een volgend blog. Blijf gezond en blij.

Paula