Het is vrijdagmorgen 11.00 uur en het regent. Eindelijk! Sinds de sneeuw weg is, is het steeds erg warm en droog geweest met weken waarbij het kwik regelmatig tussen de 25 en 30 graden schommelde. De afgelopen weken is er van rijkswege vaak gewaarschuwd voor bosbranden, omdat alles kurkdroog is. Hopelijk regent het flink door, zodat dat gevaar geweken is. Een brand hier is desastreus. De afstanden zijn hier zo groot, wat maakt dat de brandweer hier pas na dik een uur ter plekke is.

De afgelopen weken stond alles in het teken van klussen. Het dak van de veranda aan de voorkant van ons huis was nodig aan venieuwing toe. Hiernaast op de foto Frans aan het werk om het oude dak eraf te halen. Met auto en aanhanger hebben we in Storuman nieuwe dakplaten gehaald. De veranda is ook nog voorzien van een nieuwe verflaag en we zijn erg blij met het resultaat. Het ziet er weer netjes en fris uit. Verder verven we elk jaar een deel van het huis, zodat elke kant één keer in de vier jaar aan de beurt komt. Dit jaar moest Frans hoog op de ladder de nok van het huis verven. We zijn altijd opgelucht als dat weer gebeurd is, want erg leuk is het niet om meters hoog op een ladder te staan. In 2013 t/m 2016 hebben we samen een enorme stapel houtstammen zelf gezaagd en gekloofd, maar eerlijk is eerlijk… we worden er niet jonger op 🙂 Dus ook dit jaar net als vorig jaar hebben we zo´n 20 m3 gezaagd en gekloofd hout besteld voor de aankomende winter. Deze houtstammetjes heb ik een voor een in het houthok gegooid. Het houthok is weer goed gevuld. Laat de winter maar komen. Alhoewel……. Nog ff wachten, eerst genieten van de zomer  🙂

En in een zucht en een vloek zitten we midden in het visseizoen. De eerste week was een gezellige groep snoekvissers uit Oostenrijk onze gast. Ze waren allen familie van elkaar en de laatste avond hebben we met zijn allen gedanst op Duitstalige muziek. Daarna was het de beurt aan 2 vaders met hun 2 zonen uit Nederland. Ronald was 68 en Wim 78. Ze hebben het erg leuk gehad samen en hadden een mooie ontmoeting met een in de rivier zwemmende eland.

Daarna was het weerzien met onze vaste visvriend Jo uit Limburg. Dit keer was hij met zijn vriend Jean-Pierre, afgekort JP, hier. Samen met de Oostenrijker Robert hadden zij met zijn drietjes hun intrek genomen in Tores. Op de bovenverdieping van ons huis waren Floriaan en Miranda uit Groningen onze gast, die, net als vorig jaar, met de auto naar Lapland waren gekomen. Ze hebben gesnoekt en een dag hebben ze een rijtocht gemaakt op IJslandse paarden. We zijn een paar keer samen gaan trainen in het sportschooltje in het dorp. Het weerzien met de lieverds was erg warm. Het is altijd fijn als mensen terugkomen naar hier omdat ze het naar de zin hebben gehad. Het weer was afgelopen week perfect en de vangsten super. Met zijn zevenen hebben we een heerlijke ontspannen week achter de rug. Net alsof we zelf ook vakantie hadden! Gisteren heeft Frans onze nieuwe visgasten opgehaald in Skellefteå, een groep van 4:. 3 Brabanders en 1 Dordrechtenaar. Hopelijk kunnen we ook hen een mooie week laten beleven.

Wat de verwarming en stroomvoorziening van ons huis betreft oriënteren we ons op de diverse mogelijkheden. Onze houtkachel-installatie met accumulatortanks voldoet nog prima. Maar het is altijd goed om nieuwe technieken en systemen tegen het licht te houden. Een van de opties is zgn. bergvärme. Hierbij wordt er een gat in de grond geboord en wordt water naar boven gepompt dat door een installatie wordt verwarmd. Dit is een nogal dure oplossing. Verder spreekt zonne-energie ons aan. In elk geval tijdens de maanden waarop er veel zon is (april t/m oktober), kun je hier een hoge opbrengst genereren. We krijgen binnenkort een adviseur op bezoek. Wordt vervolgd.

Vanaf 2013 was een groep Belgische vissers – de groep Guido, genoemd naar hun leider –  steevast onze visgasten. Ook dit jaar komt een deel van de groep terug. Alleen Guido en zijn broer Johan zouden dit jaar niet naar hier komen, maar voor een visvakantie naar Noorwegen gaan, met hun vriend Serge en de camper.  Op facebook hadden ze een bericht geplaatst dat ze via Finland en Zweden terug zouden rijden naar België. Hoe groot was de verrassing toen ze plotseling met de camper op onze oprit stonden. Serge had me met een grap naar de camper gelokt en de broers stonden ineens voor mijn neus. Het was erg fijn dat ze ons bezocht hebben. We hebben koffie gedronken en ‘s-avonds bij het kampvuur aan de grilplaats een biertje en wijntje gedronken. Na het ontbijt ‘s-ochtends zijn ze richting het Zuiden gereden, terug naar België.

We verheugen ons op de reis die we eind september gaan maken. De ouders van Frans zijn 60 jaar getrouwd en de broer en schoonzus van Frans 25 jaar. De feesten zijn 6 en 18 oktober en bij beide feestjes willen we van de partij zijn. We reizen met onze camper via Finland, Estland, Letland, Litouwen, Polen en Duitsland naar Nederland.

Het gaat dus erg goed met ons en we voelen ons erg gelukkig hier. Maar, er zijn van die dagen dat ik erg droevig ben om de beelden van dierenmishandeling op facebook. Een foto van een dier in nood brengt me erg van mijn stuk. Ik weet dat het gebeurt en dat je er je ogen niet voor kunt sluiten. Het punt is alleen, dat het zien van de gruwelijke foto’s en videos, de problemen niet oplossen. En dat maakt machteloos en heel erg verdrietig. Zo ook de ziekte van vrienden en familie. Ik wens iedereen heel veel succes bij het herstelproces.

Tot een volgend blog. Blijf blij en gezond!

Paula