En zo zijn we inmiddels weer aanbeland in de laatste week van het winterseizoen. Gisterenavond hebben we de 4 laatste gasten van de luchthaven Lycksele opgehaald. Vader Maurice en moeder Willeke, dochter Emmylou en haar vriend Mark. Ze hebben een kort arrangement geboekt. Vandaag en morgen gaat Frans een sneeuwscootertocht met ze maken en woensdag hebben ze een huskieavontuur. Donderdag staat nog een sneeuwschoenwandeling op het programma en vrijdag gaan ze alweer naar huis. Wat hebben we een prachtige winter achter de rug. Fijne gasten en heerlijke winterse omstandigheden. Na deze week hebben we een maandje vrij. Tijd dus om de accu op te laden en de accommodaties en alles daarom heen klaar te maken voor het komende visseizoen 🙂

Afgelopen week was de “groep Roggel” hier. Marga en haar man Jan, en Bea en haar man Huub. Met Marga had ik in mijn jonge jaren gehandbald bij Swift Roermond. Marga was vóór mij keepster van het eerste team van Swift Roermond en is altijd mijn grote voorbeeld geweest. Wat leuk om hen hier in Lapland te mogen verwennen. Ze hadden balkenbrij, met Roggels roggebrood, en appelstroop meegenomen, dat Frans en ik afgelopen zaterdag met veel smaak hebben opgegeten. We hebben met zijn zessen een erg leuke week achter de rug, hebben veel gelachen, en bij het afscheid een traantje weggepinkt. Afscheid nemen bestaat niet……

Daarvoor hadden we een combi-groep van 2 Nederlandse en 2 Belgische gasten. De Belgische Else was hier voor de tweede keer met haar man Peter en altijd leuk als mensen nog een keer naar hier komen 🙂 De Nederlandse Andrea en haar man Corné maakten het viertal compleet. Andrea en Corné had ik ontmoet op de vakantiebeurs in Utrecht vorig jaar. Ze hadden dus lang moeten wachten op hun Laplandavontuur, om precies te zijn 406 dagen had Corné uitgeteld. Ze hadden een kadodoos met allerlei presentjes voor ons meegenomen. Met een mooie foto en kaartje, chocolade paaseitjes, goudakaas, stroopwafels, een kaarsje en nog meer. We vonden het erg attent.

Daarvoor was het de beurt aan de groep Ophelders, 3 echtparen uit Susteren. Thea en Rob, Marjo en Jos, en Ans en Ger. We hebben de hele week Limburgs kunnen praten, ook wel weer eens leuk voor de afwisseling.

En voor de groep Ophelders was de groep Turk hier. 2 Echtparen, Erik en Silvia, en Ed en Mia hadden hun intrek genomen in onze accommodatie Tores. En Michiel verbleef op de bovenverdieping van ons huis. Wat een gezellige bende. We hebben erg moeten lachen met de humor van vooral Ed. Hieronder een foto waar Ed met onze huistrol het bed in is gedoken. Het was erg leuk dat ze bij het afscheid in de sneeuw in het moeras achter ons huis in koeieletters BEDANKT PAULA EN FRANS hadden geschreven en dit hadden opgenomen. Erg leuk!

Naast de zorg voor onze wintergasten is er weinig tijd geweest voor andere dingen. Ik heb wel af en toe nog een spinningles gegeven, en met Anna, een vrouw uit het dorp, ben ik regelmatig in het sportlokaal te vinden. Zij is net zo fanatiek als ik en samen werken we ons met de TRX-krachttraining lekker in het zweet. Anna hiernaast op de foto met haar zoon Gustaf. Verder is er een week geleden nog een vergadering geweest van de Windmolenvereniging waar ik in het bestuur zit. We hebben weer een aantal subsidies verleend aan lokale verenigingen die de leefbaarheid in de dorpen stimuleren. Op 12 april a.s. heb ik nog een bestuursvergadering van Gold of Lapland en Frans heeft op dezelfde dag ‘s-avonds een vergadering waarin gesproken wordt over de toekomst van de rivier de Juktån.

Frans en ik kijken terug op een in alle opzichten prima verlopen winterseizoen. Enig minpunt was de fikse griep die Frans geveld had begin januari. Vanaf december vorig jaar tot een week terug zijn de bomen bedekt geweest met een dikke laag sneeuw, wat de belevenis buiten in de Laplandse wildernis tot een waar sprookje maakt. Verder is het aanhoudend koud geweest, met vooral in de nachten zeer lage temperaturen. Hierdoor bleef het buiten sprookjesachtig winteren en werden de sneeuwscooterpaden steeds beter. Zo kon Frans met al onze gasten mooie scootertochten maken. We hebben genoten van alle vrienden en bekenden die de moeite namen om ons te bezoeken. We zijn dankbaar dat we iedereen veilig naar de luchthaven hebben mogen brengen. Er ligt nu nog een enorme berg sneeuw en het is belangrijk dat het binnenkort gaat dooien. Eind mei komen immers onze eerste visgasten en dan moet het ijs op de meren en rivieren toch echt weg zijn 🙂

We bedanken iedereen die ons dit jaar heeft bezocht!  We keep in touch! Afscheid nemen bestaat niet….

Bedankt iedereen en tot een volgend blog

Paula