Het weer van de afgelopen weken liet een wisselend beeld zien. Een week of 2 geleden was het heeeeerlijk. Wel koud, ’s nachts zo’n -30 en overdag rond -15, maar de zon scheen er lekker op los. Het zonlicht maakt het Laplandse winterlandschap nog mooier en je waant je in een sprookje. De afgelopen dagen is het beduidend minder. Woensdag was het overdag zelfs +6 en dooi is iets dat we hier op dit moment niet kunnen gebruiken. We zijn dan ook heel erg blij met de weersverwachting voor komende weken. Als het klopt gaat het vandaag rond 16.00 sneeuwen en dat gaat door tot morgenmiddag 16.00. Dan kleuren ook de bomen weer sprookjesachtig wit en is het plaatje voor de gasten compleet. De sneeuw komt voor alle bedrijven die met wintertoerisme bezig zijn op precies het goede moment. We zeggen vaak tegen de gasten, dat alles zich laat regelen, behalve het weer en het Noorderlicht niet. Apropos Noorderlicht, gisterenavond was het er. De gasten die gisterenavond aankwamen vielen met de neus in de boter. Een mooi begin van hun Laplandavontuur.

Afgelopen week hebben we een super gezellige week gehad. 2 Belgen van begin 50 en 2 Hollanders van begin 60 waren te gast en het was in het begin even aftasten of er een klik zou zijn. Maar die klik was er direct bij de kennismaking. Bijzonder om te zien hoe mensen in een split second aanvoelen dat het wel goed zit. De Belgische vrouw Else ontpopte zich als een ware stand-up comedian. Ze droeg het hele reportoire voor. Van kinderliedjes tot de sketch van Karin Bloemen en Angela Groothuizen, waarin zij 2 dikke vrouwen spelen, nou ja speelden 🙂 Bij het afscheid gisteren biggelde hier en daar dan ook een traantje over de wangen. Gisteren was dus de poets- en wasdag en de dag waarop de eigenaar van het plaatselijke supermarktje de  boodschappen voor de nieuwe gasten brengt. Voor Frans is de wisseldag net zo druk. Hij vertrok gisterenochtend rond half 12 met de auto naar Lycksele (100 km) en Umeå (220) en gisterenavond om half 11 was hij terug, waarbij hij er op die dag 700 km. had op zitten. Hij zit dus vrijwel de hele dag in de auto. Ik ben altijd blij als iedereen, en vooral mijn eigen lieve Frans, weer gezond en wel thuis is. En zo zitten we al weer in de vijfde week van het winter sneeuwscooterseizoen.

2 Weken geleden hadden we een erg gezellige groep Eindhovenaren op bezoek. Ook met hen hebben we een mooie week beleefd. Jammer dat de week werd afgesloten met stukken aan een van onze sneeuwscooters. Een van hen was met een sneeuwscooter tegen een boom gereden. Gelukkig geen persoonlijke schade, maar wel flinke schade aan de sneeuwscooter. Maar ook dit is alweer opgelost. De sneeuwscooter is al gerepareerd en staat klaar voor een mooie rit door het winterse Laplandse landschap.

Sinds mijn vorig blog 6 januari is er al weer van alles gebeurd. Natuurlijk ben ik naar de vakantiebeurs in Utrecht geweest, onder de paraplu van Gold of Lapland, maar dit keer voor ons eigen bedrijfje Laplandtime. Het was erg leuk en succesvol. Leuk omdat ik weer veel bekenden en vrienden van vroeger heb gezien. Zo stonden opeens 3 vriendinnen van vroeger voor me. Ze woonden alle drie in de straat achter de Emmalaan waar ik woonde. Ik had ze al zo lang niet gezien en wat denk je als mensen dan ineens voor je staan. We hebben gelachen, gegierd en gebruld. De hele stand was in rep en roer en heeft met ons meegenoten. Ze hadden een lekker pakje knapkook voor me meegenomen. Verder was er een vriendin en buurmeisje van vroeger en ook haar had ik al zo’n 35 jaar niet gezien. Ze heeft nu een eigen cateringbedrijf. Samen hebben we op de beurs zuurkool met worst gegeten, en we waren het erover eens, dat haar producten zeker lekkerder moesten smaken. Zo waren Joke en Tanja aan de stand. Ze waren in 2016 in de winter onze gast en komen in 2018 terug. Ook Sven en Katja, een van onze eerste wintergasten in 2015, waren er. En Leon, die vorig jaar in Lapland was, verblijdde me met zijn bezoek. Maar het allermeeste heb ik toch wel genoten van het bezoek van de “3 meisjes van de Wilhelminalaan”.

Erg leuk dat een vriendin van de lagere school van vroeger, toen heette ze Marion Brouwers, 3 weken geleden met haar man en vrienden hier in Lapland op bezoek was. We hebben samen verhalen van vroeger verteld en het weerzien was erg warm en fijn. Ze zijn ook een keer mee gaan spinnen en dat ging hen goed af. Bij het afscheid hadden we allebei de tranen in de ogen staan. Bedankt Marion. Wat was het mooi en warm jullie hier te mogen verwennen.

De trouwe lezer van mijn blog weet dat ik voorzitter van de gemeenschapsvereniging in het dorp, dat ik in het bestuur van de toeristenorganisatie Gold of Lapland zit, en dat ik bestuurslid ben van een windmolenpark op Sandberget (de zandberg). Vorige week ben ik gevraagd zitting te nemen in het bestuur van de provinciale koepel van gemeenschapsverenigingen. De mevrouw van de valberedning (kiescommissie) , die ik onlangs had ontmoet tijdens een vergadering in Lycksele, zei dat ze nogal onder de indruk was van mijn andere kijk op dingen. Toen ik aangaf dat ik bestuurslid zou willen worden, zei ze dat ze blij was met deze vitamininjektion. Grappig he? Mijn Lapse Curriculum Vitae begint zich dan ook behoorlijk te vullen. Dus degene die bij de titel van mijn blog aan carnaval of de centrale verwarming dachten, hebben het helemaal mis.

De gasten die de eerste avond arriveren krijgen van mij steevast Paula’s vissoep geserveerd. Omdat veel mensen de soep erg lekker vinden, hier het recept. Doe er je voordeel mee!

Snijd een ui in kleine blokjes en 2 wortels met een kaasschaaf in dunne schijfjes. Fruit ze kort in olijfolie in een pan. Maak ondertussen 1 liter visbouillon (1 liter water en 2 vis- bouillonblokje). Voeg dit bij de ui en wortel. Een belangrijk bestanddeel van de soep is räkost (garnalenkaas). Die schijnt ook bij Ikea Nederland te krijgen zijn in tubevorm. Je hebt ongeveer 400 gram nodig. Doe dit bij de bouillon en roer totdat het goed opgelost is. Als laatste voeg je dille toe. Snijd de zalm in grote stukken. Kook in een apart steelpannetje met water en zout de zalmstukken 5 minuten. Voeg de zalmstukken net voor het opdienen van de soep bij de soep, zodat de zalm niet kapot kookt. Smakelijk!

En zo staat alles in het teken van onze wintergasten. En elke keer is het weer zo bijzonder om zoveel verschillende mensen te mogen leren kennen. En elke keer is er weer die persoonlijke klik die het zo speciaal en warm maakt. Soms direct bij de kennismaking, soms na een paar dagen. Maar de klik is er steeds. En wat is er mooier als je na een week met elkaar bij het afscheid een soort weemoed voelt en de wens om dit nog ff met elkaar vast te mogen houden. Maar dan staan snel alweer nieuwe mooie mensen voor de deur.

Heel veel lieve groeten van mij uit het mooie Lapland en tot een volgend blog.
Paula