Het is winter in Lapland. Hoewel het op dit moment niet extreem koud is voor de tijd van het jaar, ligt er al een flink pak sneeuw en is het met temperaturen van rond het vriespunt overdag goed buiten vertoeven. Een paar weken geleden was het met -25 wel al flink koud, zeker voor november. Zondag zijn we met zijn tweetjes voor het eerst met de sneeuwscooter erop uit geweest. We hebben een route gemaakt in het schier oneindige moeras achter ons huis. Prachtig om buiten te zijn, zeker toen zo’n 10 meter voor de sneeuwscooters 2 elanden onze weg kruisten. Wat een majestueuze dieren 🙂 Volgende week dinsdag komt onze vriendin Vanessa uit Bladel en dan willen we er een aantal keren samen met de sneeuwscooter op uit. We verheugen ons erg op haar en hebben net als vorig jaar een leuk programmaatje in elkaar gedraaid. Het motto is vooral lekker relaxen, buiten zijn, benen omhoog, en afschakelen.

November was de maand van klussen en vooral ook uitrusten. We hebben immers nog vakantie tot 16 januari 2017. Dan komen de eerste sneeuwscootergasten van het winterseizoen. Wat het klussen betreft is er altijd van alles te doen in en rondom onze accommodaties. Dit jaar hebben we de kelderrraampjes vervangen in Tores’. De oude zaten er al in vanaf 1959, toen is het huis gebouwd, en waren nodig aan vervanging toe. Het ziet er nu weer netjes uit. Als hoofd van de afdeling onderhoud 🙂 heb ik de raampjes in de grondverf gezet en in de zomer volgend jaar krijgen ze een mooie kleur, rood of blauw, dat moeten we nog ff bekijken. Het sneeuwscooterseizoen 2017 staat voor de deur en dus is het ook de tijd van het zgn. trampa. Dit wil zeggen dat we de sneeuwscooterpaden moeten maken over de bevroren meren en rivieren en door de bossen. Onze vriend en buurman Per helpt ons hierbij. Inmiddels weet Frans ook al goed waar je veilig de oversteek kunt maken, maar het geeft een veilig gevoel als Per, die hier geboren en getogen is, hem daarbij vergezelt. Altijd gezellig als Per ff binnenloopt. Bart en Prins zijn allebei zgn. husse-katten, wat zoveel wil zeggen dat ze allebei gek zijn op mannen. Als de liefde vooral naar een vrouw gaat worden ze matte-katten genoemd.

De laatste periode zie je op de sociale media en op TV steeds vaker films en documentaires die een beangstigend maar realistisch beeld schilderen van de wereld anno nu en een doemscenario schetsen naar de toekomst. Zoals het pleidooi van Jan Terlouw bij De Wereld Draait Door. Of de beangstigende tekenfilms op facebook over de wijze waarop we omgaan met dieren in de bio-industrie. Gisterenavond hebben Frans en ik naar de film Inferno gekeken met o.a. Tom Hanks. In deze film wordt met name ingezoomd op de enorme toename in bevolkingsaantallen. Als oplossing voor het wereldwijde probleem wordt in die film geopperd dat de helft van de bevolking zou moeten worden uitgeroeid met het pestvirus. Wat de oplossing ook is, er zal in elk geval iets (moeten)gebeuren. Al deze dingen zetten je nog meer aan het denken. Het is ook zo dubbel. Aan de ene kant maakt de mensheid een zooitje van alles.  Aan de andere kant zijn we tot zoveel moois in staat. Qua gebouwen, uitvindingen, naastenliefde voor mens en dier, muziek, theater enz enz. Je vraagt je af wat je zelf meer kunt doen dan je steentje bijdragen. Is het genoeg?

Verder ben ik de afgelopen weken veel bezig met het lezen van publicaties etc. op google over afvallen via gezond eten en trainingsprogramma’s. Een jonge vrouw uit het dorp van 20 jaar heeft me namelijk gevraagd haar te helpen in een proces om af te vallen, flink af te vallen. Ik help haar met eet-adviezen en met een individueel trainings-programma. We trainen elke week 4 x, waarbij we cardio training doen en hoge vetverbranding interval training. Verder hebben we afgesproken elke week de afgelopen week door te evalueren. We zijn nu een week samen bezig en tot nu toe is ze 4 kg kwijt. Het doel is dat ze op 1 mei 2017 30 kg lichter is. Ik hoop dat ze net zo fanatiek blijft als ik 🙂

Op 27 december komen Jan en Daniëlle, vrienden uit de tijd dat we in Midden-Limburg woonden. We vieren hier samen oud op nieuw en ook daarop verheugen we ons super!

In januari ga ik weer naar de vakantiebeurs in Utrecht. Dit jaar sta ik er voor ons eigen bedrijfje Laplandtime. Er komen weer veel vrienden en bekenden op bezoek. Heel erg leuk en ook weer een moment om je op te verheugen in het leven.

En zo moet je in het leven een balans zien te vinden. Je kunt en mag je ogen niet sluiten voor de ellende en problemen in de wereld, maar het is ook belangrijk te genieten van al het mooie dat het leven te bieden heeft. Sjefke Dieteren zong erover “Geneet van ut leave zolang es ze kins. Maak spas en plezeer. Doe leavs toch mer ins. Want straks es ut te laat is, den hubs se spiet dervan. Geneet dus van het leave zolang es ut nog kan”. (*)

En met die woorden sluit ik dit blog af. We wensen iedereen hele fijne feestdagen en eine gooje roetsj (*) in het nieuwe jaar. Het ga jullie goed!

Paula

*Voor de niet Limburgse lezers van mijn blog: zie google translate 🙂