Na mijn laatste blog zijn er alweer dik 6 weken verstreken en wordt het dus echt weer eens tijd dat ik jullie bijpraat. Inmiddels zitten we in week 51 en zijn de laatste weken van het jaar een feit. Dit is de donkerste tijd van het jaar en dat merk je. ’s Ochtends rond 8.30 uur wordt het licht en in de middag rond half 3 is het pikkedonker. En toch vind ik dit een gezellige tijd, niet op de laatste plaats omdat er overal lichtjes branden. Ook Frans en ik hebben onze 2 huizen versierd met lichtslingers. Samen met de sneeuw maakt dit dat het toch niet al te donker lijkt.

De weken vliegen om. Er is altijd wel wat te doen in en rondom onze accommodaties, met de websites, met Gold of Lapland enz. enz. Onlangs zijn we een aantal weken druk geweest met het opknappen van de woonkamer en de keuken. Naast het witten van het plafond, dat echt regelmatig nodig is als je een houtkachel hebt, hebben we de muren voorzien van een fris behangetje en zijn ook de lijsten van een nieuwe kleur voorzien. En last but not least hebben we een mooie canvas foto laten maken van een rendierhoofd, dat nieuwsgierig de keuken inkijkt. Verder heeft Frans vorige week de stenen vervangen van onze houtkachel in de kamer. Dit moet eens in de zoveel jaren gebeuren om ervoor te zorgen dat de houtkachel geen valse lucht trekt. Vorige week zijn we met de Tiguan en aanhanger naar Skellefteå (een grote stad bij de Botnische golf) gereden om grote boodschappen te doen. We hebben o.a. pellets gehaald voor in de kachel bij Tores’ en allerlei andere dingen gekocht die hier niet te krijgen zijn en waarvoor je dus echt in de grote stad moet zijn.

Op 7 november jl. was het jaarlijkse Halloweenfeest en we hadden ons erg mooi verkleed in het thema van de avond Duizend En Een Nacht. Frans was een Arabische Sultan en ik was zijn Princes. En eerlijk is eerlijk. We zagen er erg mooi uit en kregen van iedereen veel complimentjes. De hembygsdsgård (gemeenschapshuis) was voor de gelegenheid omgebouwd in een heuse Beduin-tent en, al zittend op kussens, waanden we ons voor even echt in een woestijn. Het eten was ook geheel in de sfeer van het thema, orientaals. Erg lekker. Na de nodige biertjes werden we rond middernacht veilig huiswaarts´gebracht door onze buurman Roland. De dag erna zijn we met alle mensen uit het dorp het gemeenschapshuis gaan opruimen. Ook dat is gemeenschapszin.

Zoals ik in een vorig blog al schreef maak ik onderdeel uit van het bestuur van Sandselehöjderna Vindkraftpark, juist ja een Windmolenpark. In de gemeente Sorsele wil Vattenfall (een soort Essent) de komende jaren 100 windmolens realiseren. Ik zit samen met nog 10 andere mensen in het bestuur. Inmiddels hebben we al een paar vergaderingen achter de rug en zit ik in een aantal werkgroepen die allerlei opdrachten moeten vervullen. Mijn ervaring in processturing komt me goed van pas. Ook al begrijp ik de Zweedse taal niet altijd voor de volle 100%, met mijn managementervaring heb ik toch een goede rol in het team. Ook Frans maakt onderdeel uit van een bestuur, in zijn geval van Leader Vindelälven Fiske. Dit is overigens toch de tijd van de vergaderingen en conferenties. En alles komt nu bij elkaar en daardoor is het soms wel heel erg druk met reizen en vergaderen, zeker als je gemiddeld voor een vergadering 150 km moet rijden. Ook de toeristische organisatie Gold of Lapland draait op volle toeren. Op 20 en 21 november jl. was het 10 jarig bestaandsfeest en de manager van Gold of Lapland had ons gevraagd een presentatie te geven over onze bedrijf Laplandtime. Verder was de opdracht dat we iets zouden vertellen over de wijze waarop wij als Nederlanders naar de regio Gold of Lapland kijken. De een uur durende presentatie ging ons goed af en iedereen was erg geinteresseerd in wat we zoal te vertellen hadden. We sloten onze presentatie af met een aantal tips die we voor de Laplandse ondernemers hadden, o.a. op het gebied van de website en ook waar het gaat om aanpakken van zaken. Niet alleen maar praten, maar vooral ook doen. Dat onze aanpak aanslaat blijkt wel uit het feit dat een aantal Laplandse ondernemers zich hebben gemeld die met ons willen samenwerken. Binnenkort treffen we elkaar om te kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. We hebben volgende week een afspraak met een rendierhoudende Same in de buurt en op 20 december brengen we een bezoek aan een Laplandse kunstenares die allerlei kunstwerken van hout maakt. En in januari treffen we een collega die ook visarrangementen aanbiedt in een dorp 150 km hier vandaan. Eens kijken wat het brengt. Volgende keer meer!

Ook bakken de vrouwen in het dorp, zeker in deze tijd van het jaar, allerlei lekkernijen, die vrijwel allemaal in het teken staan van de kerst en het komende nieuwe jaar. Buurvrouw Karin maakt er echt werk van en ze stuurt me altijd vol trots foto’s van al het lekkers dat ze gefabriceerd heeft. En natuurlijk nodigt ze me uit om te komen proeven.

Afgelopen weekend hebben we onze jaarlijkse sauna- en Lapse Jacuzzi avond gehouden voor de mensen in het dorp. We waren met 15 personen die afwisselend in de sauna en badtunna te vinden waren. De kers op de taart was dat we tijdens die avond rond 23.00 uur getrakteerd werden op een magische noorderlichtshow. Het blijft toch altijd zeer speciaal om dit te mogen meemaken. Zittend  in het warme water van de badtunna hebben we allen, onder het genot van een biertje of een wijntje, heerlijk genoten van dit magische natuurwonder. Woorden zijn dan overbodig. Het is kijken en genieten geblazen.

Gisteren, zondag 13 december, stond het St. Luciafeest op het programma.Dit is een typisch Zweeds lichtfeest dat altijd op die dag gevierd wordt. 13 December is de naamdag van Sint Lucia. De traditie is ontstaan in de Middeleeuwen en heeft zich in de 20e eeuw van Västergötland naar de rest van Zweden en de naburige landen verspreid. In Zweden markeert het Luciafeest nu het begin van de kerstperiode.  De traditie heeft elementen van het voorchristelijke midwinterlichtfestival overgenomen. In vroegere tijden kwam de dertiende december overeen met de midwinternacht. Door kalenderwijzigingen in de loop van de eeuwen is het moment van de kortste dag op de kalender verschoven, hoewel het feest op 13 december bleef staan. De traditie in Zweden is dat er vroeg in de morgen meisjes in witte kleding met een rode sjerp en met kaarsjes op hun hoofd het gezin en ouderen wekken en eten brengen. Daar worden dan ook speciale Lucialiedjes bij gezongen. Ook is het traditie dat elk dorp jaarlijks een eigen ‘Lucia’ kiest. Tijdens het Luciafeest worden er vaak lussebullar gegeten. Dit zijn gele saffraanbroodjes.  Behalve in Zweden wordt het Luciafeest ook in een aantal andere landen gevierd (Noorwegen, Denemarken, Finland, IJsland). In Nederland kent Beek een jaarlijks Luciafeest. (uit Wikipedia). Het Luciafeest in het dorp gisteren stond in het teken van Lap Lisa, een Zweedse zangeres die geleefd heeft van 1889 tot 1974. En ook jultomten (de kerstman) was van de partij.

Ondertussen heeft Frans zich bekwaamd in het maken van worst van rendier- en elandenvlees. Het is een precies werkje en hij is er de hele week druk mee geweest, o.a. ook met het lezen van informatie hoe je zoiets moet aanpakken. Zowel qua luchtvochtigheid als qua temperatuur luistert het heel nauw. En verder is het belangrijk om bepaalde zouten en (goede) bacteriën toe te voegen. Met vriend Åke heeft hij de worsten gemaakt en nu hangen ze te drogen in de wasruimte. Daarna moeten ze gerookt worden buiten in de rookhut en daarna nog een aantal weken in de kelder van Tores’ omdat Tores’ kelder de juiste temperatuur heeft voor die fase van het proces. Het maken van worst vereist echt vakmanschap en veel geduld. Volgend blog laat ik jullie weten of ze smaken!

Leuk dat Bartje en Prins een kadootje hebben gehad van de buren Sarah en Per, die zelf ook 2 katten hebben. Vooral Prins vindt het een interessant speeltje. Bart is meestal degene die van een afstand bekijkt hoe Prins met het nieuwe speelgoed speelt.

En zo nadert het einde van het jaar met rasse schreden. Morgen komt Vanessa, de vriendin van de sportschool in Bladel. We hebben een week met allerlei uitstapjes voor haar uitgestippeld. De weersverwachtingen voor komende week zijn  goed, zowel wat sneeuw als temperatuur aangaat. We vertrouwen er dus op dat we zowel kunnen sneeuwscooteren als een huskytocht kunnen maken. En natuurlijk staat in die week ook het spinnen bovenaan de agenda. Vanesse zal ook een paar spinninglessen geven en dat geeft mij de kans om me weer eens lekker in het zweet te werken onder begeleiding van een professionele spinninginstructeur. Dat heb ik wel gemist en ik verheug me erop. Dus doe je best Vanessa!

De kerstdagen brengen we met zijn tweetjes, samen met Bartje en Prinske door, en ze staan in het teken van het treffen van de laatste voorbereidingen voordat het winterseizoen definitief aanvangt. Op 27 december verwelkomen we onze eerste gasten en we hopen dat we hen de vakantie van hun leven kunnen bezorgen. Op 12 januari ga ik dan nog voor een week naar Nederland om de organisatie Gold of Lapland en de bedrijfjes die daarbij aangesloten zijn te promoten op de vakantiebeurs in Utrecht. Hopelijk treffen we elkaar in de week van 13 – 18 januari 2016 in de Jaarbeurshal in Utrecht, hal 10.

            Voor nu wensen wij iedereen hele fijne kerstdagen en een heel goed en vooral gezond 2016. Dat het nieuwe jaar, net als de kerstversieringen in ons dorp, vele lichtjes brengt.

Paula