We zitten nu tussen de herfst- en winterperiode in. De bomen hebben hun prachtige kleurenkleed aan bladeren afgeworpen en het wachten is nu op de eerste sneeuw. Vorig jaar viel al op 18 oktober een flink pak sneeuw. Nu is het voor Lapse begrippen voor de tijd van het jaar erg mild. ’s Nachts liggen de temperaturen rond het vriespunt en een enkele keer dook het ’s nachts naar -10. Overdag is het echter qua temperatuur nog geen enkele keer echt koud geweest.  Op 15 december a.s. komt een goede vriendin uit Bladel, Vanessa, op bezoek en we kijken erg naar haar uit. Vroeger hadden we op sportschool Bodydifference in Bladel veel contact en de afgelopen 2 jaar is dat contact via de sociale media in tact gebleven. Ze wil graag zien hoe we hierboven in Lapland leven. Hopelijk ligt er voldoende sneeuw om haar de echte Lapse winter te laten zien en voelen. Een sneeuwscootertocht en huskytocht staan voor dan op het programma en natuurlijk wacht het warme water van de Lapse jacuzzi op haar. Hopelijk laat het Noorderlicht zich in die week ook zien. Daarna komen op 27 december onze eerste sneeuwscootergasten van het winterseizoen.

De afgelopen weken hebben we met de caravan een rondritje door Zweden en Noord- Duitsland gemaakt en – omdat we toch in de beurt waren – een bliksembezoek gebracht aan  de familie in Zuid Limburg. Ff een paar dagen bijpraten en elkaar weer es ff omhelzen. Omdat we ons niet vooraf gemeld hadden, was het voor de ouders van Frans een echte verrassing. Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout, zaten in het complot en Caroline was bij de ouders thuis toen Frans en ik binnenkwamen. We hadden een Limburgse taart meegebracht en tijdens het koffiedrinken hebben we heerlijk bijgepraat. Natuurlijk werden we ‘s avonds getrakteerd op lekkere frietjes. Natuurlijk was het heerlijk om weer effe in het bronsgroen eikenhout te zijn, maar eerlijk is eerlijk……. Wat een drukte. Overal mensen. Verder had ik erg veel last van astma-aanvallen, iets waar ik in Lapland vrijwel geen last meer van heb. Het weerzien met de ouders van Frans was in een woord geweldig, maar we waren ook blij en tevreden toen we weer huiswaarts konden gaan rijden.  Een bevestiging dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Omdat we onze 2 schatten Bartje en Prinske niet alleen thuis wilden laten hebben zij ook het kamperen met de caravan voor enkele dagen mogen ervaren. Overdag ging het prima maar ’s nachts was het toch ff aanpassen omdat we ons dan met zijn viertjes  in de caravan content moesten doen. Regelmatig werden Frans en ik wakker als een van beiden – gemiddeld om het uur – toch ff een kattenbakbezoek moesten brengen. Of omdat Prinske dan een sprintje door de caravan maakte. Over het geheel genomen ging het echter prima en we hebben besloten dat dit dus voor herhaling vatbaar is. Tijdens de rustperiode tussen winter- en zomerseizoen, volgend jaar rond april/mei, bezoeken we de Noorse fjorden. Ook voor ons iets om naar uit te kijken. Hopelijk geldt dat ook voor Bart en Prins.

Voor buurvrouwen en vriendinnen Sarah en Karin hebben we een typisch Nederlands kadootje meegebracht uit Nederland. Een Rien Poortvliet kabouter. Ze waren er allebei erg blij mee en tot de zomer volgend jaar blijft de kabouter binnen staan, omdat het kaboutervrouwtje -30 niet zal doorstaan.  Voor de oudste vrouw in het dorp, 90 jarige Irma, hebben we een paar kleine souvenirs uit Hollanda meegenomen. Een Delfs blauw molentje en koetje. Tja, we blijven Hollanders.

Morgen is er in het dorp een groot feest waarvoor we ook uitgenodigd zijn. Krister, de plaatselijke loodgieter en spinningvriend, wordt 50 jaar en bij de ronde getallen wordt hier flink uitgepakt. Het thema van de avond is “Its now or never, USA’s ende Kung” (enige koning). Krister is namelijk een van de grootste Elvis fans überhaupt en we verwachten dat hij zelf verkleed als Elvis het podium zal betreden. In de uitnodiging stond dat het op prijs wordt gesteld als de genodigden zelf ook in klederdracht van die tijd verschijnen. Frans en ik dossen ons dan ook uit in flower power stijl. In de uitnodiging wordt gevraagd, dat gasten, in plaats van cadeaus, een envelop meenemen. Op zich is dat niet zo vreemd.  Wat voor ons wel vreemd voelt, is dat er bijstaat hoeveel je in de envelop moet stoppen, namelijk 250 kronen per persoon, toch zo’n € 60,– voor ons samen. Dat is dan wel iets dat we “bij ons” anders doen. Maar we passen ons aan. Verder zullen we met nog een aantal dorpsbewoners Krister trakteren op een grote fles whisky.

Wat het feesten betreft kijken we nu uit naar het jaarlijkse Halloween-feest, dat op 7 november a.s. gehouden wordt. Het thema van de avond is Duizend en een nacht. Omdat we toch in Zuid Limburg waren hebben we bij de karnavalswiertz in Heerlen 2 pakjes gekocht. Frans is een soort sultan en ik ben in dezelfde stijl een oriëntaalse dame. Ook daarvan de volgende keer foto’s. Dus nog ff wachten.

De woningen in het buitengebied van Lapland zijn niet aangesloten op de gemeentelijke riolering. Dat maakt het nodig dat een keer per 2 jaar de septic-tanks bij de woningen geleegd moeten worden. Dat is gisteren gebeurd voor ons huis en Tores. Dus die kunnen er weer effe tegen.

Verder moeten elk jaar de auto’s gekeurd worden. Op 23 september was het de beurt aan de Volvo. Helaas werd hij niet goedgekeurd omdat de handrem het niet goed meer deed en er een lichtje defect was. Afgelopen dinsdag was de herkansing en dat ging goed. Op 29 oktober is het de beurt aan de Tiguan. Apropos auto’s, ik heb sinds kort ook een Zweeds rijbewijs. Het Nederlandse rijbewijs heb ik ingeruild voor een Zweeds, omdat dit hier in Zweden tevens dienst doet als ID.

Afgelopen zondag heb ik de eerste yoga en pilates les gegeven en maandag stond de eerste spinningles op het programma. Ik merkte dat veel dorpsbewoners blij waren dat ze weer wat beweging kregen en dat geldt ook voor mezelf. Ik vind het heerlijk om me weer in het zweet te fietsen en de adrenaline door het lichaam te voelen gaan. Verder is het goed om de kilootjes die er in de zomer bij zijn gekomen af te trainen om op die manier toch weer op mijn ideaalgewicht van 60 kg te komen. En daarnaast voelt het weer erg warm de vrienden uit het dorp na de zomerperiode weer te ontmoeten.

Verder ben ik gevraagd om zitting te nemen in het bestuur dat zich bezighoudt met de realisering van diverse windmolenparken hier in Zweeds Lapland. A.s. maandag is mijn eerste vergadering. Buurvrouw Karin zit ook in het bestuur en zij heeft mij aanbevolen aan de overige bestuursleden. Ik heb begrepen dat het doel van de vereniging is om gelden vanuit het rijk toe te bedelen aan projecten van zgn. benadeelde dorpen. Volgende keer meer info.

Zoals jullie weten werk ik een aantal uurtjes per week voor de toeristenorganisatie Gold of Lapland. Naast het actueel houden van de Nederlandse facebooksite van Gold of Lapland verzorg ik vertalingen, van Zweeds in het Engels, Nederlands of Duits. Leuk om te doen en je houdt de grijze hersencellen ook een beetje bezig. In januari 2016 ga ik weer voor Gold of Lapland naar de vakantiebeurs in Utrecht, die gehouden wordt van 12 -17 januari. Daarnaast houden Frans en ik tijdens een conferentie op 20 november a.s. een presentatie (in het Zweeds uiteraard) over ons bedrijfje Laplandtime.

En zo staat het winterseizoen voor de deur. We hebben al een flink aantal boekingen van mensen die komen sneeuwscooteren en genieten van een echte Lapse winter. We verheugen ons erop hen een Laplandavontuur te laten beleven.

Zo leven we ons leven hier in Zweeds Lapland. We hebben een balans gevonden tussen werken – want ook dat moet natuurlijk gebeuren – en genieten. Maar bij alles wat we doen is het motto steeds, net als bij Kristers` feest vanavond, It’s now or never.

Tot een volgende keer!

Paula