Het visseizoen 2014 zit erop. Donderdag 11 september hebben we de laatste gasten van het seizoen, 4 gezellige Brabanders, naar het vliegveld in Lycksele gebracht. We mogen terugkijken op een succesvol visseizoen met veel vis, tevreden gasten, lekker weer, en nog belangrijker geen persoonlijke ongelukken. In een woord Geweldig dus! We hebben veel gezellige gasten zien komen en tevreden huiswaarts zien gaan. Veel van hen hebben weer geboekt voor volgend jaar. Het is echt de kroon op ons werk als gasten na een week weer direkt boeken voor volgend jaar. Ook al zijn we zelf overtuigd van ons produkt, dan weet je pas echt dat het goed zit.

Hier in het Hoge Noorden kun je veel gezond eten zo uit de natuur halen. Zo hebben we van Åke 2 emmers svarte vinbär (zwarte bessen) gekregen en ben ik zelf ook een emmer gaan plukken. Deze bessen worden vervolgens in een zogenaamde saft maja gekookt en in geconcentreerde vorm in flesjes gedaan. Deze flesjes gaan de diepvries in, zodat we in de wintermaanden volop onze vitamientjes binnenkrijgen. En het is ook nog een keer erg lekker. Van buurbrouw en vriendin Karin kreeg ik verder een groot glazen wekglas hallonsylt, een soort frambozenjam, die nu ‘s-morgens op de ontbijttafel staat. Ook heel erg lekker.

Op 6 september jl. was het jaarlijkse elandenfeest. Dit is altijd de eerste zaterdag in de week dat de jacht op elanden in Västerbotten start. Het is een gezellige en eenvoudige aangelegenheid waarbij elandensoep wordt gegeten. Verder zetten de vrouwen in het dorp hun beste beentje voor bij het bakken van overheerlijke taarten en vlaaien.Welgeteld 20 taarten en vlaaien werden in een mum van tijd verorberd. Er wordt alleen sap gedronken, dus geen alcohol. Samen met onze 2 Duitse gasten Helmut en Harry hebben we een leuke avond gehad.

Verder ben ik op 14 september jl. voor het eerst hier in Zweden gaan stemmen. Op een en dezelfde dag wordt er gekozen voor de gemeente, de provincie en voor het rijk. Het was wel wat anders ingericht dan in Nederland. Ff wennen dus, maar met de hulp van Karin lukte het prima. Ik had vooraf op de computer de Valkompassen, de Zweedse stemwijzer, ingevuld. Via allerlei vragen werd ik feilloos naar de partij geleid waarop ik mijn stem zou moeten uitbrengen. Ja, je doet het serieus of je doet het niet.

Nu zijn de 2 laatste gasten van het seizoen hier, Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout. Net als wij zijn ze ook verliefd op Zweeds Lapland. Het is erg gezellig weer wat bij te praten. Ze blijven 2 weken.

Op 15  september in alle vroegte rond half 6 zijn we met zijn viertjes  richting Skellefteå vertrokken en hebben daar 90 m2 planken en isolatie gekocht om de zolder van Tores te gaan betimmeren. Op dit moment ligt er op de zolder alleen maar zaagsel, dat vroeger altijd werd gebruikt als isolatie. We willen de zolder voor een deel inrichten als slaapvertrek waar we 2 bedden kunnen plaatsen, als dat gelet op de grootte van een groep, nodig mocht zijn, en een ander deel van de zolder wordt opslag, waar je hier nooit genoeg van kunt hebben. Gelijktijdig met het betimmeren van de zolder wordt ook de kelder van Tores en onze eigen garage opgeruimd. We zijn al een keer met een aanhanger vol afval naar de miljöstation, de milieustraat, geweest en er zullen er nog zeker een aantal volgen. Dit alles is dus nog een heel project dat de komende weken op het programma staat. Als het project af is kunnen we de Volkswagen Tiguan in onze garage stallen. De Volvo houden we voor de zomers voor het vervoeren van de gasten. Dus die krijgt een dezer dagen nog een grondige wasbeurt waarna hij voorzien van een autohoes, de kalgarage, de koude garage buiten, in gaat.

Met de Volvo hebben we wel wat pech gehad. Toen ik op 1 september 2 gasten ging ophalen op luchthaven Skellefteå merkte ik al dat de auto moeilijk vaart maakte. Het bleek dat er iets mis was met de turbo. Het was een dure reparatie en daar hadden we eigenlijk niet op gerekend omdat we de oude Volvo er juist uit hebben gegooid om voorlopig bespaard te zijn van dure reparaties. Maar ja, het blijkft een tweedehands auto, waar zo nu en dan toch wat aan kapot kan gaan. Hopen dat het voorlopig hierbij blijft. Afgelopen donderdag hebben we de Volvo naar de bilprovningen gebracht, het keuringsstation voor personenauto’s. Anders dan in Nederland is hier in Zweden die keuring elk jaar verplicht. De auto is goedgekeurd dus dat is prima.

Ook de Tiguan is afgelopen maandag in de garage geweest voor een kleine servicebeurt (we hebben maar 7000 km gereden vanaf half maart met de nieuwe motor). Omdat we de Tiguan in de winter hier gaan rijden hebben we maandag extra ljus, verstralers, op de auto laten zetten en ook gummimatten voorin aangeschaft. Op 16 oktober a.s. moeten we met de Tiguan naar de bilprovningen.

Met Bartje en zijn maatje Prins gaat het steeds beter. Bartje heeft er zijn handen vol aan zijn positie in huis te behouden, want Prins is voor de duvel niet bang. Bart, die er met zijn twee uiterst lange voortanden – de dierenarts in Bladel noemde hem altijd de sabeltandtijger – en zijn felgroene ogen nogal gevaarlijk uitziet, maar geen vlieg kwaad doet. En Prins, die met zijn lichtblauwe oogjes de onschuld zelve speelt, maar Bart belaagd vanuit allerlei posities. Het is een leuk stel en we hebben er vertrouwen in dat ze echte vriendjes gaan worden. Dat is alleen nog maar een kwestie van tijd.

En de kat van de buren, Frits genaamd, is na een uitstapje van 5 weken weer naar huis gekomen. Hij meldde zich ‘s-avonds laat bij Irma, de oude vrouw in het dorp, bij wie hij tijdens de vakantie van zijn baasjes was gedropt. Inmiddels is hij weer veilig en droog thuis in Lycksele bij de dochter van Karin en Roland, en haar gezin, tot volgend jaar, want dan komt hij weer op vakantie hier in Zweeds Lapland. Ben benieuwd of hij dan weer een uitstapje gaat maken. Hij heeft per slot van rekening toch ook recht op vakantie, niet dan?

Verder start ik binnenkort met de winterspinning. Op 12 oktober a.s. hebben we nog een vergadering met alle deelnemers aan de spinning om te vragen hoe het afgelopen jaar is bevallen. Wat ging goed, wat kan of moet anders. Zijn er nog tips? In elk geval wordt de groep uitgebreid met 4 spinningliefhebbers, die mij hebben laten weten ook van de partij te willen zijn. Dit brengt de totale groepsgrootte op circa 18. Ervan uitgaande dat iedereen zo’n 2 en sommige 3 keer per week willen spinnen betekent dit dus dat ik, met 3 spinningfietsen, gemiddeld zo’n 12 lessen per week moet geven. Dit is nogal fors, zodat het mogelijk kan zijn dat er een extra fiets bij moet komen en daarvoor is een besluit van het bestuur nodig. We zullen zien. Wordt vervolgd dus.

Paula