En zo staan we aan de start van het nieuwe visseizoen. Waar blijft de tijd. Op dit moment is het nog rustig met 2 gezellige snoekvissers, Thomas en Martin, die hun intrek hebben genomen op de bovenverdieping van ons huis. Woensdagavond laat arriveren 2 Belgische vliegvisgasten, van wie er een (Frank) 4 jaar geleden voor het eerst hier was, en donderdagavond komen nog 3 Zwitserse vliegvisgasten aan, Ernst, Hampi en Peter. Zij waren vorig jaar voor het eerst hier. Vanaf vrijdag is het dus volle bak en dat gaat zo door tot midden september a.s. Laat maar komen. We zijn er klaar voor 🙂

Het overgrote deel van de visgasten komen elk jaar terug. Het is altijd een warm en gezellig weerzien.

Afgelopen weken hebben we hard gewerkt om alles voor het visseizoen in orde te maken. Allereerst moest er een enorme hoop boomstammen gezaagd en gekloofd worden. We zijn er dik 2 weken mee bezig geweest en we waren erg blij toen het klaar was. Pfff…. wat een werk. Het is zwaar werk maar het is ook wel heerlijk om hele dagen buiten aan het werk te zijn. Ook al doe ik erg mijn best, het lukt me natuurlijk niet om zware stammen van rond de 100 kilo alleen op te tillen. Ik voel me dus altijd wel schuldig dat Frans het echte zware werk helemaal alleen moet doen. Het is op dit moment met temperaturen van rond 25 graden erg warm voor de tijd van het jaar. Dus dat maakte het lichamelijke werk wel dubbel zo zwaar. We hebben nu weer een houtvoorraad waar we hopelijk 2 winters mee vooruit kunnen.

Vandaag is Frans met de 2 snoekvissers, Thomas en Martin, met de boot en onze nieuwe aanwinst, een 6 pk buitenboordmotor, vissen op de Juktån. Ze zijn om 9.00 uur vertrokken en het is zo’n 30 km rijden voor ze de visplek bereiken. Ik verwacht ze niet eerder dan 18.00 terug. Vanavond staat de wekelijkse bbq op het programma.

De spinningmaraton die ik gepland had op 21 mei jl. is helaas niet doorgegaan, omdat er te weinig aanmeldingen waren. Een aantal spinningvrienden waren met vakantie in Turkije en de anderen hadden het waarschijnlijk te druk met allerlei andere dingen. Ook begrijpelijk. Na de lange winter is er zoveel te doen hier in het voorjaar. Het volgend jaar maar eens kijken of ik de maraton in de wintermaanden organiseer. Verder ben ik op 18 mei jl. benoemd in het bestuur van de toeristenorganisatie Gold of Lapland. Verder is er over het windmolenpark in Sorsele, waarover een referendum is gehouden, door de gemeente nog geen uitsluitsel gegeven. Volgen ze de uitslag van het referendum (neen) of besluiten ze toch om vergunning te verlenen voor het bouwen van een park. Op 13 juni a.s. is een bestuursvergadering. Volgende keer meer dus.

Van 1 tot 9 oktober zijn we met de caravan en onze 2 schatten Bartje en Prinsje naar de Noorse fjorden geweest. We hebben een weekje onze caravan opgesteld op de Kvistero Camping in Kolvereid, in de buurt van Namsos. We hadden een bootje gehuurd en hebben heel wat uurtjes samen op het water doorgebracht. Het was voor de tijd van het jaar heerlijk weer en we hebben onze accu lekker opgeladen. Nu weer eerst ff werken. In september komen de zus van Frans, Caroline, en haar vriend Wout op bezoek met de camper. Erg leuk en we verheugen ons erop. Altijd fijn als familie interesse toont in ons reilen en zeilen hierboven in het hoge Noorden.

En dat brengt me bij de titel van dit blog. In december 2013 ben ik geëmigreerd naar Zweeds Lapland, dus dit is mijn derde visseizoen hier. En als ik aan vissen denk, denk ik aan tante Leentje, de zus van mijn moeder Soffie. Tante Leentje (op de foto hierboven, in het midden, met haar man sjeng, en hun kinderen) was een kei in het boeiend vertellen van sprookjes en verhalen. Als er een feest was in de ouderlijke woning aan de Voortstraat 9 in Brachterbeek, waren wij als kleinkinderen ook allemaal steevast van de partij. Naast ijs en vlaai verheugden wij ons allemaal in het bijzonder op de verhalen van Tante Leentje. Ze zat op de traptrede in de hal en wij zaten, gekluisterd aan haar lippen, op de grond. Het mooiste verhaal was dat van de visser, Janneke Tietetater, die het vermogen bezat om de visjes naar zich toe te roepen. Ik hoor nu nog haar stem alsof het gisteren was…… “Visje visje in het water kom noa Janneke Tietetater” en om de spanning vast te houden keek ze ons aan om dan te vervolgen….. “En doa kwame de visjes”. Momenten om nooit te vergeten. Het is ook daarom zo leuk om via facebook contact te houden met alle lieve familieleden.

IN MEMORIAM ESTHER VAN DER LEEUW

Gisterenavond zag ik op facebook een bericht dat Esther zondag overleden is. Vorig jaar is Esther en haar vriend Gert nog bij ons in Lapland op bezoek geweest. Na de oneerlijke strijd tegen kanker die ze zo moedig heeft gestreden, maakt Esther zich op voor haar laatste reis. We wensen haar familie en vrienden veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Tot een volgende keer.

Paula

Net toen ik dacht dat de winter in Lapland voorbij was, begon het woensdagmiddag ineens flink te sneeuwen. En ook de donderdag erop kwam er een pak sneeuw van 25 cm bij.  Wel leuk voor onze 2 laatste gasten van het winterseizoen, Monique en Michel, om Lapland te beleven bedekt onder een sneeuwwitte deken. Monique is een collega uit de tijd (rond 1995) dat ik bij de gemeente Maasbracht werkte. Zij was bestuurssecretaresse en ik was toen bureauhoofd jurische zaken. We hebben samen de afgelopen week heel wat herinneringen uit die tijd opgehaald. Donderdag jl. zijn ze terug naar Nederland gevlogen en zo is er een einde gekomen aan een fijn en succesvol winterseizoen. We hebben heel wat lieve gasten hier in ons mooie Lapland mogen verwennen met een winteravontuur.

De komende tijd staat bol van de activiteiten en ik neem de trouwe lezer mee in wat er zoal op het programma staat. Vandaag is het zaterdag 9 april en deze dag staat in het teken van de Möhippa en Svensexa. Dorpsbewoners Helen en Mats gaan trouwen. Ze zijn inmiddels al z’on 28 jaar samen en hebben 3 kinderen.  Nadat Mats al tot 6x toe Helen heeft gevraagd of ze met hem wil trouwen, heeft ze nu eindelijk ingestemd. Op 16 april a.s. om 14.00 uur geven ze elkaar het ja-woord bij Däri Gretas. Dit is een plek aan het einde van het dorp waar vroeger een vrouw gewoond heeft, Greta. Ze was armlastig en het dorp heeft voor haar een huisje gebouwd waarin ze tot het einde van haar leven gewoond heeft. Het is een plaats in het dorp waar vaak allerlei festiviteiten gevierd worden. Mats is, op zijn zachtst gezegd, een markant figuur. Hij is een zeer fanatiek anti spinning-lid. Vandaag vieren we dus Möhippa en Svensexa. Möhippa is de naam van de vrijgezellenfeest voor de vrouw en Svensexa voor de man. Frans is net op de sneeuwscooter richting het dorpscentrum vertrokken. Rond half 8 vanmorgen trommelen de mannen uit het dorp Mats uit bed en draaien een hele dag een programma met hem. Dat begint met een hondensledetocht voor Mats bij de plaatselijke huskyfarm. Daarna geeft Frans een spinningles aan Mats. Ik ben benieuwd hoe hij, Mats dus, het ervan afbrengt. Daarna trekken de mannen met de bus richting Sorsele om daar van een welnessdag te genieten in het plaatselijke zwembad/sauna. Helen kidnappen we vandaag met de vrouwen uit het dorp. Om 9.00 uur pikken we haar op. We gaan dan met de auto’s richting Lycksele waar o.a. een wijnproeverij op het programma staat.

Op 21 mei organiseren we de jaarlijkse spinningmarathon met de 25 spinningleden in het dorp. Daarmee eindigt dan het spinning- en yoga pilates seizoen. In de zomer amuseert een ieder zich zelf buiten in de natuur. Volgende keer foto’s.

Nog een paar formelere zaken. Vorig blog schreef ik dat er in de gemeente Sorsele een referendum zou worden gehouden over windenergie. Vattenfall wil een windmolenpark bouwen op Sandberget en daarover mogen de inwoners zich uitspreken. Het referendum dat op 20 maart jl. werd gehouden leverde een Neen op. A.s. maandag hebben we een vergadering in het bestuur van de vereniging om te beslissen wat er nu staat te gebeuren. Ik ben van mening dat het resultaat van het referendum moet resulteren in een besluit om geen verdere windenergie toe te staan. Ook al is het een raadgevend referendum, in een democratie geldt dat je hebt te luisteren naar de stem van het volk.  Op 18 mei a.s. is er een vergadering van de toeristenorganisatie Gold of Lapland. Zoals jullie wel weten verzorg ik o.a. de facebooksite en verricht ik vertaalwerk voor die organisatie. Nu word ik op 18 mei a.s. voorgedragen als bestuurslid van de organisatie. Erg leuk en leerzaam. Mijn agenda wordt voller en voller en begint bijna te lijken op de agenda in de tijd dat ik gemeentesecretaris was. Er is echter één heel groot verschil: Ik doe nu alleen nog dingen die ik zelf ook echt leuk vind 🙂

Op 28 april a.s. gaan we samen met onze vriendjes Bartje en Prinske met de caravan een weekje naar Noorwegen. In 1995 zijn we tijdens onze eerste Scandinavië-reis naar Kolvereid, in de buurt van Namsos, gaan vissen in de Noorse fjorden en 23 jaar later wordt dit andermaal ons reisdoel. Voor die gelegenheid heeft Frans 2 hengels gekocht waar we mee kunnen pilkeren. We gaan eerst nog een dagje op bezoek bij onze Zweedse vrienden Anders en Annika, die in Östersund wonen. We komen weer thuis rond 8 mei en kunnen dan uitzien naar de komst van onze eerste visgasten op 26 mei. Als het lukt willen we voordat we vertrekken een flinke stapel boomstammen zagen en kloven, want de kachel moet natuurlijk wel blijven branden. Daar zijn we met zijn tweetjes wel weer 2 weken druk mee. Het is lichamelijk hard werken, maar ook heerlijk om in de lente buiten te zijn, waar de natuur ontwaakt, het zonnetje schijnt en de vogeltjes fluiten en kwetteren. Wat heeft een mens nog meer te wensen?

Ik wens mijn lieve bloglezers het allerbeste en tot een volgende keer!

Paula