Het is vrijdagmiddag 11 november. November is de donkere tijd van het jaar, ook omdat er nog geen dik pak reflecterende sneeuw ligt. In de ochtend wordt het rond half 9 licht, waarna het om 15.00 uur al weer pikkedonker is. Het is helemaal geen probleem dat er op dit moment nog geen echt dik pak sneeuw ligt. Eerst moet het ijs op de meren en rivieren flink aangroeien en dat gaat moeilijker als er een dikke laag isolerende sneeuw op ligt.
Vandaag is de sterfdag van mijn lieve moedertje, die 9 jaar geleden van ons heenging. Het is vandaag ook het begin van het carnavalsfeest. De dag voelt altijd een beetje dubbel. Zo meteen kijken we op L1 TV naar het inluiden van het carnaval op het Vrijthof in Maastricht. Als ik dan Beppie Kraft “Hej speulde akkordeon”  hoor zingen, bekruipt me toch altijd een gevoel van heimwee naar mijn geboorteland Limburg. Maar eerlijk is eerlijk, dat is eigenlijk ook de enige keer dat ik met weemoed terugdenk aan ons vorige leven. Ok, op de reclame van de Dobben kroketten na dan.
Als surrogaat voor carnaval hebben we hier in ons dorpje het Halloween feest. Elk jaar dossen we ons uit al naar gelang het thema van de avond. Dit jaar de Olympische Spelen. Frans en ik hadden ons verkleed als zombiegolfspeler en dat was wel in de smaak gevallen bij de localen: Ze beloonden ons met de eerste prijs! Het was een gezellige avond met de nodige biertjes en met live muziek van een groep uit een buurtdorp, Octagon, een gezelschap van 7 personen, die vooral muziek uit de jaren 60 en 70 speelt. Erg gezellig.

De afgelopen week hebben we hard gewerkt aan een filmpje over het sneeuwscooteren. Aan de hand van video’s en opnames van afgelopen jaar hebben we een mooie impressie gemaakt van het sneeuwscooteravontuur bij Laplandtime in het Hoge Noorden. Het filmpje staat al op onze site www.sneeuwscootertocht.nl en we zijn er trots op. Al weet ik wel hoe goed Frans is met de computer, elke keer blijf ik me erover verbazen hoe hij de techniek van de website en alles daaromheen beheerst, en met welk engelengeduld hij dagenlang eraan werkt om alles perfect te krijgen. Ik zou dat nooit kunnen. Op de eerste plaats, omdat ik absoluut geen aanleg heb voor techniek, maar vooral…… ja daar komt ie….. Omdat ik er geen geduld voor heb. Zo dat is er weer uit. En ik zie bij vele lezers van dit blog een glimlach rondom hun mond. Tja, that`s me!

Vanaf medio oktober ben ik ook weer gestart met de spinning- en yoga pilates lessen. De interesse is erg groot. Voor het spinnen heb ik nu een groep van 23 personen, die zich gemiddeld 1 tot 2 keer per week het licht uit de ogen fietsen. Gemiddeld zit ik 6 keer per week op de spinningfiets. Bij de yoga pilates op de zondagavond 18.30 uur heb ik een vast groepje van 8 vrouwen. Ik vind het erg leuk om op deze wijze iets voor het dorp en de mensen terug te kunnen doen en de mensen zijn blij, dat ze, in de donkere wintermaanden, iets omhanden hebben. Verder kunnen ze dicht bij huis werken aan hun conditie en heeft het elkaar ontmoeten in de donkere maanden ook een sociale functie. Last, but not least, zo kan ik zelf in een gezellige groep dicht bij huis mijn hobby sporten blijven uitoefenen in het Hoge Noorden.

Oktober en november zijn ook de maanden van de vergaderingen van de vele toeristen- en visorganisaties hier in het Hoge Noorden. Veel organisaties houden dan hun bestuursvergaderingen. Op 12 oktober was mijn eerste vergadering als bestuurslid van Gold of Lapland. De manager van de organisatie, Karin Fällman, was aanwezig en ze heeft een toelichting gegeven op een organisatieontwikkelingstraject dat ze binnen haar club doorvoert. Leuk om te ervaren hoe het is als je nu aan de andere kant van de tafel zit. Op 26 oktober hadden we een zgn. Kompetensdag van Gold of Lapland. Al de bedrijven die meedoen in het project Nederland waren aanwezig en we hebben die dag onderzocht op welke manier we eventueel zouden kunnen samenwerken. Ik formuleer het met opzet zo omdat we nu al een aantal keren over samenwerking hebben gepraat. Dit is typisch Laps, het is moeilijk voor mensen om van praten naar doen te komen. Ons bedrijfje Laplandtime werd als voorbeeld genoemd. In januari a.s. staan Karin, Monica en ik ook weer op de vakantiebeurs in Utrecht voor Gold of Lapland en wel van 11 tot en met 15 januari. Meer informatie binnenkort op de facebooksite.

Heerlijk! Het sneeuwscooterseizoen 2017 staat voor de deur. Het seizoen 2017 is op een weekje na helemaal volgeboekt en ook voor 2018 hebben we al een aantal boekingen opstaan. Het loopt als een tierelier en we zijn erg blij dat er zoveel interesse is voor een winteravontuur bij Laplandtime.

Maar eerst hebben we december nog en december staat in het teken van Beste Vrienden. Op 13 december a.s. komt Vanessa. Ze blijft tot 19 december en ik hoop dat er genoeg sneeuw ligt en we, net als vorig jaar, heerlijk kunnen sneeuwscooteren. We hebben een paar leuke uitstapjes gepland en ik weet zeker dat we weer een onvergetelijke week met elkaar beleven.

Op 27 december daarna komen Jan en Danielle, onze eerste wintergasten überhaupt. We vieren samen oud op nieuw hierboven in het Hoge Noorden. Hopelijk worden we getrakteerd op het Noorderlicht.

We voelen ons gezegend en zijn dankbaar dat we onze droom mogen leven op de wijze waarop we het voor ogen hadden. Elke dag voelen we ons zondagskinderen, ook op vrijdag 11 november, de dag met een lach en een traan.

Tot een volgend blog!

Paula

Wat vliegt de tijd. Het is nu 12 oktober 7.00 uur in de ochtend en vannacht zakte het kwik alweer naar -10. Koning Winter kondigt zich aan en nog ff en we rijden met de sneeuwscooters door besneeuwde bossen en over bevroren meren. En al mijmerend denk ik terug aan het geweldige visseizoen 2016 dat achter ons ligt. Al onze gasten hebben goed gevangen, genoten van de stilte, de prachtige natuur, en het lekkere eten. En, last but not least, iedereen is gezond en wel terug naar huis gegaan. Wat me opviel is dat we, wat de Nederlandse gasten betrof, vaak vaders en zoons te gast hadden en dat uit alle hoeken van Nederland. Zoals vader Harry met zoon Ed uit Limburg. En Henk met zijn zoon Jelle uit Apeldoorn. En uit Friesland bezocht vader Harm met zijn zoon Germ ons alweer voor de derde keer. En dan nog Rick met zijn zoon Wessel uit de Randstad.

Ook met onze Belgische visvrienden Frank en Herbert en nieuwkomers Freddy en Joeri hebben we  het reuze naar de zin gehad. Birgitte uit Zwitserland was de enige vrouwelijke visser dit jaar. En er waren natuurlijk de groepen vissers die al jaren achter elkaar ons als hun vakantiestek uitkiezen, zoals de groep Guido, de groep Freddy en de groep Jo. Allemaal genoemd naar de leider van de groep.

En niet te vergeten visvrienden Mario, Vincent en Mannes, die ook al vanaf de start van ons bedrijfje steevast onze gast zijn. De Zwitsers Ernst, Peter en Hampi maken de groep compleet. Traditiegetrouw werd ook dit jaar het seizoen afgesloten door onze Duitse visgasten Helmut en Hary. Een aantal keren ben ik vroeg in de ochtend, bij het krieken van de dag, met Frans en hen mee gaan vissen. Een heel bijzondere belevenis.

Van deze gasten komt een groot deel ook volgend jaar weer terug en dat is voor ons de kroon op ons werk. Ik sluit dit blog af met een selectie van foto’s van onze gasten en hun vangsten en excuses als ik niet iedereen genoemd heb. Iedereen bedankt dat jullie er waren, het ga jullie en jullie naasten goed, en hopelijk in goede gezondheid tot ziens bij ons in het mooie ongerepte Lapland.

Lieve groetjes

Paula

.