Op 19 december 2013 was mijn afscheid bij de gemeente Bladel, en voor sommigen zal het ook echt een feest geweest zijn dat ik na een organisatieontwikkelings-traject van 3 jaar naar Lapland vertrok 🙂 Ik ben nu dus al 3 jaar vast in Lapland en run hier samen met mijn lieve Frans ons bedrijfje Laplandtime. We zetten ons met hart en ziel in om onze gasten een onvergetelijk Laplandavontuur te laten beleven, of het nu de vissers in de zomer zijn, of de sneeuwscootergasten in de winter. Het is vandaag 6 januari en de start van het sneeuwscooterseizoen 2017 staat voor de deur. Op 16 januari a.s. komen de eerste gasten. Een vrouw en 2 mannen, 2 afzonderlijke boekingen. De vrouw verblijft op de bovenverdieping van ons huis en de 2 mannen nemen hun intrek in Tores`. Op dezelfde dag kom ik terug van de vakantiebeurs in Utrecht. Volgende week dinsdag 11 januari vlieg ik vroeg in de ochtend om 6.30 uur vanaf Lycksele naar Stockholm Arlanda en van daaruit naar Amsterdam Schiphol. In de late namiddag arriveer ik met de trein in Utrecht Centraal en verblijf in het NH Hotel in Utrecht. Lekker gemakkelijk omdat het van daar maar 10 minuutjes lopen is naar het jaarbeursgebouw. Ik sta op de beurs van donderdag 12 tot en met  zondag 15 januari a.s. en ik verheug me nu al op de mensen die een bezoek brengen aan de stand. O.a. bezoekt een aantal mensen de stand die in 2018 een sneeuwscootervakantie geboekt hebben. Erg leuk om onder het genot van een kopje koffie, en misschien wel iets lekkers erbij,  de details van de reis te bespreken. Verder heb ik elke avond bekenden en vrienden van vroeger op bezoek en eten we samen een hapje. Voor als jullie ook naar de vakantiebeurs willen komen: De stand is in hal 11 stand nummer B 029.

Van 13 tot 19 december hebben we een reuze gezellige week met onze vriendin Vanessa uit Bladel gehad. Er lag een flink pak sneeuw en de temperaturen waren met rond -5 tot -10 optimaal om erop uit te gaan. We hebben 4 dagen kunnen scooteren en het was heeerlijk om de hele dag buiten in de Laplandse wildernis te zijn. Een keer is onze buurman Frank op de tocht meegeweest en een andere tocht waren de buren aan de andere kant Sarah en Per van de partij. Bijzonder om te zien hoe handig Vanessa met de scooter was. Ze bestuurde hem alsof ze het al jaren doet. Al hoewel, het was dit jaar de tweede keer, en dan bouw je toch wel een bepaalde routine op. Op de laatste dag hebben we een bijzondere route gekozen. We zijn samen Iceberget (de ijsberg) opgereden wat op zich een hele onderneming is, omdat er vrij steile stukken op de route naar boven liggen. Onder de bezielende leiding van Frans is het zoals altijd weer goed gegaan. Boven op Iceberget konden we uitkijken zover het oog reikt over het Laplandse landschap, de met sneeuw bedekte heuvels en bossen, en we hebben genoten van een overweldigend uitzicht, met een prachtig lichtspektakel in allerlei kleuren van de net ondergaande zon. Verder hebben we lekker bijgepraat over van alles en nog wat. Op zaterdagavond 17 december hebben we met zijn drietjes meegedaan aan een zgn. Julbord, vrij vertaald kersttafel. Ongelooflijk hoeveel koude en warme lekkernijen dan worden geserveerd. Voor de Zweden is het een traditie om minimaal bij één kersttafel vóór de kerst aan te schuiven. We hebben heerlijk gegeten en daarbij ook een lekker glaasje bier en wijn gedronken. Letterlijk één! Een glaasje wijn kost 55 kronen, omgerekend zo´n € 5,50 en voor een flesje bier betaal je al gauw 60 kronen. Maar eerlijk is eerlijk. Het was heerlijk genieten. Daarna was het de beurt aan onze Limburgse vrienden Jan en Danielle. Zij arriveerden 27 december en zijn dinsdag jl. weer naar huis vertrokken. Ook met hen hebben we lekker kunnen scooteren en het weer liet zich weer van zijn goede kant zien. Als je bedenkt dat het gisteren -36 was hebben we in die week met temperaturen van rond de -5 echt geluk gehad. We hebben samen, ons verwarmend bij het kampvuur, oud op nieuw gevierd en Frans had voor die gelegenheid zelfs vuurwerk gekocht, de allereerste keer in zijn leven. Na een half minuutje schoot de laatste van de 20 pijlen uit een doos en ging het vuurwerk dus letterlijk in damp op. Benieuwd of we het volgend jaar weer vuurwerk hebben. De grootste verrasssing echter was een magisch noorderlicht dat zich op de valreep van het nieuwe jaar, op oudjaarsavond 22.00 uur liet zien. Dat voelde echt als een kadootje.

Verder hadden we nog een leuke kook-opdracht voor Vanessa en voor Jan en Danielle. Plankstek bereiden, een echt traditioneel Zweeds gerecht. Elandenrosbief in het midden met bearnaisesaus, aardappelpurré, harricot verts met spek en op de hoek van het plankje een tomaat met knoflook en peterselie. En dit wordt geserveerd op een plank, die een aantal keren met olie de oven in is geweest, waardoor alles een lekkere rooksmaak krijgt. Het was heel erg lekker en ze hebben zich allen goed van hun opdracht gekweten! Verder heb ik nog brood gebakken met Danielle. Hiernaast het resultaat! Vanessa zie ik volgende week zaterdag terug. We gaan gezellig in Utrecht een hapje eten. Het afscheid zal wel weer moeilijk zijn. 🙁  

Hoewel we officieel nog steeds vakantie hebben, is het toch echt aanpakken geweest de laatste maanden. Er is altijd van alles te doen. De website actualiseren, de boekhouding, werkzaamheden in en rondom de accommodaties en het sporten. En natuurlijk gaat er elke dag veel tijd zitten in het verwarmen van ons huis en Tores`, zeker als het zoals gisteren en vandaag zooo extreem koud is. Verder ben ik veel tijd bezig met de jonge vrouw uit het dorp die mij gevraagd heeft haar te helpen in een proces om flink af te vallen. We zijn begin december gestart en trainen vanaf die datum minimaal 4 x per week. Voor iemand die niet echt sport als een grote hobby heeft is dat een grote opgave, maar ze gaat ervoor, natuurlijk omdat ik dat ook van haar verwacht 🙂 Ook let ze goed op met eten. Iedere week weegt ze zich en wekelijks evalueren we de afgelopen week. Wat is goed gegaan, waar loopt ze tegenaan. Ze is nu in een maand tijd dik 6 kilo afgevallen. Nog behoorlijk wat kilo’s te gaan, maat het begin is gemaakt. Verder laat ik haar zien dat het niet een proces is van alleen maar afvallen en sporten, maar dat ze haar hele levensstijl moet aanpassen. Zo zal ze gestructureerder moeten zijn in de organisatie van haar eigen huishouding, o.a. meer plannen van haar werk en sport en welke maaltijden ze wanneer bereidt. Het allerbelangrijkste is, dat ik het gevoel heb, dat ze er zelf ook plezier in krijgt en er echt voor wil gaan, ook met sporten. Dat doet me denken aan een passage in een managementboek. Je moet mensen niet leren een schip te bouwen, maar je moet ze leren van de zee te houden. En met die wijze woorden sluit ik het eerste blog van het nieuwe jaar af.

Samen met de Paus heffen we het glas en wensen de trouwe lezers van mijn blog een goed en vooral gezond 2017. Wij wensen ons een jaar waarin we al onze zomer- en wintergasten de vakantie van hun leven mogen bezorgen en dat iedereen weer gezond en wel terug huiswaarts mag keren.

Tot een volgend blog

Paula

Het is winter in Lapland. Hoewel het op dit moment niet extreem koud is voor de tijd van het jaar, ligt er al een flink pak sneeuw en is het met temperaturen van rond het vriespunt overdag goed buiten vertoeven. Een paar weken geleden was het met -25 wel al flink koud, zeker voor november. Zondag zijn we met zijn tweetjes voor het eerst met de sneeuwscooter erop uit geweest. We hebben een route gemaakt in het schier oneindige moeras achter ons huis. Prachtig om buiten te zijn, zeker toen zo’n 10 meter voor de sneeuwscooters 2 elanden onze weg kruisten. Wat een majestueuze dieren 🙂 Volgende week dinsdag komt onze vriendin Vanessa uit Bladel en dan willen we er een aantal keren samen met de sneeuwscooter op uit. We verheugen ons erg op haar en hebben net als vorig jaar een leuk programmaatje in elkaar gedraaid. Het motto is vooral lekker relaxen, buiten zijn, benen omhoog, en afschakelen.

November was de maand van klussen en vooral ook uitrusten. We hebben immers nog vakantie tot 16 januari 2017. Dan komen de eerste sneeuwscootergasten van het winterseizoen. Wat het klussen betreft is er altijd van alles te doen in en rondom onze accommodaties. Dit jaar hebben we de kelderrraampjes vervangen in Tores’. De oude zaten er al in vanaf 1959, toen is het huis gebouwd, en waren nodig aan vervanging toe. Het ziet er nu weer netjes uit. Als hoofd van de afdeling onderhoud 🙂 heb ik de raampjes in de grondverf gezet en in de zomer volgend jaar krijgen ze een mooie kleur, rood of blauw, dat moeten we nog ff bekijken. Het sneeuwscooterseizoen 2017 staat voor de deur en dus is het ook de tijd van het zgn. trampa. Dit wil zeggen dat we de sneeuwscooterpaden moeten maken over de bevroren meren en rivieren en door de bossen. Onze vriend en buurman Per helpt ons hierbij. Inmiddels weet Frans ook al goed waar je veilig de oversteek kunt maken, maar het geeft een veilig gevoel als Per, die hier geboren en getogen is, hem daarbij vergezelt. Altijd gezellig als Per ff binnenloopt. Bart en Prins zijn allebei zgn. husse-katten, wat zoveel wil zeggen dat ze allebei gek zijn op mannen. Als de liefde vooral naar een vrouw gaat worden ze matte-katten genoemd.

De laatste periode zie je op de sociale media en op TV steeds vaker films en documentaires die een beangstigend maar realistisch beeld schilderen van de wereld anno nu en een doemscenario schetsen naar de toekomst. Zoals het pleidooi van Jan Terlouw bij De Wereld Draait Door. Of de beangstigende tekenfilms op facebook over de wijze waarop we omgaan met dieren in de bio-industrie. Gisterenavond hebben Frans en ik naar de film Inferno gekeken met o.a. Tom Hanks. In deze film wordt met name ingezoomd op de enorme toename in bevolkingsaantallen. Als oplossing voor het wereldwijde probleem wordt in die film geopperd dat de helft van de bevolking zou moeten worden uitgeroeid met het pestvirus. Wat de oplossing ook is, er zal in elk geval iets (moeten)gebeuren. Al deze dingen zetten je nog meer aan het denken. Het is ook zo dubbel. Aan de ene kant maakt de mensheid een zooitje van alles.  Aan de andere kant zijn we tot zoveel moois in staat. Qua gebouwen, uitvindingen, naastenliefde voor mens en dier, muziek, theater enz enz. Je vraagt je af wat je zelf meer kunt doen dan je steentje bijdragen. Is het genoeg?

Verder ben ik de afgelopen weken veel bezig met het lezen van publicaties etc. op google over afvallen via gezond eten en trainingsprogramma’s. Een jonge vrouw uit het dorp van 20 jaar heeft me namelijk gevraagd haar te helpen in een proces om af te vallen, flink af te vallen. Ik help haar met eet-adviezen en met een individueel trainings-programma. We trainen elke week 4 x, waarbij we cardio training doen en hoge vetverbranding interval training. Verder hebben we afgesproken elke week de afgelopen week door te evalueren. We zijn nu een week samen bezig en tot nu toe is ze 4 kg kwijt. Het doel is dat ze op 1 mei 2017 30 kg lichter is. Ik hoop dat ze net zo fanatiek blijft als ik 🙂

Op 27 december komen Jan en Daniëlle, vrienden uit de tijd dat we in Midden-Limburg woonden. We vieren hier samen oud op nieuw en ook daarop verheugen we ons super!

In januari ga ik weer naar de vakantiebeurs in Utrecht. Dit jaar sta ik er voor ons eigen bedrijfje Laplandtime. Er komen weer veel vrienden en bekenden op bezoek. Heel erg leuk en ook weer een moment om je op te verheugen in het leven.

En zo moet je in het leven een balans zien te vinden. Je kunt en mag je ogen niet sluiten voor de ellende en problemen in de wereld, maar het is ook belangrijk te genieten van al het mooie dat het leven te bieden heeft. Sjefke Dieteren zong erover “Geneet van ut leave zolang es ze kins. Maak spas en plezeer. Doe leavs toch mer ins. Want straks es ut te laat is, den hubs se spiet dervan. Geneet dus van het leave zolang es ut nog kan”. (*)

En met die woorden sluit ik dit blog af. We wensen iedereen hele fijne feestdagen en eine gooje roetsj (*) in het nieuwe jaar. Het ga jullie goed!

Paula

*Voor de niet Limburgse lezers van mijn blog: zie google translate 🙂