Zaterdagmorgen 18 maart 5.00 uur. Vanmorgen om half 5 was het al licht en de dagen worden nu echt snel langer, wel zo’n 8 minuten per dag. Op naar 19 juni, midzomer, de langste dag van het jaar. Gisterennacht heeft het lekker gesneeuwd en de steeds hoger klimmende zon maakt dat het overdag heerlijk buiten vertoeven is. Lekker aangenaam. De vorst in de nacht zorgt ervoor dat de scooterpaden perfect zijn voor heerlijke scootertochten over de Laplandse bevroren meren en door sprookjesachtige bossen. Dus wij zijn content! Afgelopen weken hebben we weer veel leuke gasten hierboven mogen ontmoeten. Zo was er natuurlijk allereerst de groep uit Bladel, onze laatste woonplaats en mijn laatste werkadres bij de gemeente aldaar. Raadslid Marcel met zijn vrouw, haar broer en zijn vrouw waren onze gasten. We hebben met dit lieve viertal een gezellige week gehad met, laat ik het kort houden, zeer veel interessante gesprekken, dus niet over de politiek  Leuk dat je mensen met wie je gewerkt hebt ook eens in andere gedaante en setting mag ontmoeten. Zonder er verder over uit te wijden kan ik wel zeggen dat dit zeeeeeer verrassend en mooi was! En gelijktijdig kunnen mensen met de “Iron Lady” , zoals ik bij de gemeente Bladel werd genoemd, ook eens in haar natuurlijke omgeving kennis maken. Een doodgewone gekke vrouw op leeftijd met een scooterpak op een rode sneeuwscooter. Hoe leuk kan dat zijn? Na de groep Bladel, zoals we het viertal noemden, kwamen de Rotterdammers Erika en Piet. Ook 2 lieverds met het hart op de tong. Geen ge-ouwehoer, maar gewoon zeggen waar het op staat. Wel zo gemakkelijk. Ik mag dat wel, zoveel simpeler dan maar raden wat er in mensen omgaat. What you see is what you get. Het wees zich al snel uit dat Erika haar mannetje wel stond op de sneeuwscooter en een keer hebben Erika en ik, onbewust overigens, Frans en “Ome Pietje”, op grote afstand achter ons gelaten, diep in de Laplandse wildernis. We hebben er achteraf erg om moeten lachen. Het afscheid was warm en ik heb zo’n vermoeden dat we elkaar nog wel een keer terug zien hier in het Hoge Noorden. Ook Albert en Bert waren in die week onze gasten. Daarna was het de beurt aan vader De Bruijn, van onze leeftijd, dus ook nog fris en fruitig , zijn 2 zoons en schoonzoon, alle 3 rond de 25. Frans heeft met deze groep 3 dagen lange tochten gemaakt van rond de 120 km. per dag. Afgelopen woensdag hebben we vader en jeugd naar de luchthaven Umeå gebracht en pas gisteren, vrijdag dus, heeft Frans de nieuwe groep opgehaald. Donderdag was dus een vrije dag. Jammer genoeg hebben we niet datgene kunnen doen wat we ons voorgenomen hadden. Een dagje lekker genieten in de sauna, en misschien wel een sneeuwscootertocht met zijn tweetjes maken, op zoek naar chaga, de magische wonderpaddestoel. Voor geinteresseerden kijk maar eens op www.chagazwam.nl.  Woensdagavond kreeg ik opeens koorts en donderdag heb ik de hele dag op de bank gelegen. Gelukkig ben ik nu weer boven Jan. Zoals gezegd, we hebben nu weer 4 nieuwe gasten. Een man en 3 vrouwen. “Wat een geluksvogel” hoor ik jullie al zeggen. Maar ook Chris heeft maar één vrouw Ine, en de 2 andere vrouwen zijn vriendinnen. Ik ben benieuwd hoe ze het doen op de sneeuwscooter. Zo meteen na het eerste ontbijt eerst de scooterpakken, -schoenen en -helmen passen en dan op naar de oefenwei voor de eerste les!  Succes allemaal!

Veel mensen die naar het Hoge Noorden komen hebben als grote wens om het Aurora Borealis, het Noorderlicht, te zien. Het lijkt me daarom leuk om in dit blog iets meer over dit magische natuurverschijnsel te verlellen. Het Noorderlicht, ook wel poollicht genoemd, is een lichtverschijnsel in de aardatmosfeer dat bij duisternis kan worden waargenomen. Men ziet het vooral op hoge geografische breedtes en dat betekent dat het verschijnsel vooral ’s winters zichtbaar is. Als het poollicht zich voordoet zien we vaak een lichte gloed of is het licht zichtbaar als bewegende bogen, stralenbundels of gordijnen van licht en heel zelden is het zelfs vlammend. Soms staat aan de noordelijke horizon een boog waaruit de lichtstralen als zoeklichten omhoog schieten.

Het poollicht wordt veroorzaakt door zonnewinden. Deze zonnewind is vooral sterk bij uitbarstingen op de zon, waarbij grote hoeveelheden geladen deeltjes het heelal ingeslingerd worden. Dan wordt het poollicht ook beter zichtbaar tot extreem veel sterker. Soms kan het dan ook in Nederland en Vlaanderen goed zichtbaar zijn. Het aardmagische veld zorgt ervoor dat de deeltjesstroom in de omgeving van de aarde wordt afgebogen en in de buurt van de Noord- en Zuidpool met verhoogde snelheid de atmosfeer binnendringt. De van de zon afkomstige deeltjes bevatten veel energie, die in de bovenste kilometers van de atmosfeer door botsingen wordt overgedragen op zuurstof- en stikstofatomen. Die energie komt uiteindelijk weer vrij en wordt op 80 tot 1000 kilometer hoogte uitgestraald in de vorm van het kleurrijke poollicht. Dit laatste werd in 1957 ontdekt, tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar.

Voordat de wetenschap met de verklaring voor het ontstaan van het poollicht kwam, waren er meerdere verklaringen voor het poollicht te vinden in de folklore en mythologieën van verschillende culturen. Het beeld op leven en dood, het verband met de geestenwereld en de strijd tussen bovennatuurlijke krachten in de hemel, zijn hiervan een voorbeeld.  Men denkt ook dat het verschijnsel voor veel mensen angstaanjagend was. In de middeleeuwen zagen sommige Europeanen de roodgloeiende aurora als een voorteken van onheil, oorlog en bloedvergieten. Er zijn ook nog andere gedachtegangen. Andere Scandinaviërs vroegen zich af of het een weerspiegeling van de zee of zelfs van een school haringen was. De Cree-indianen geloofden dat wie stierf, in een dansende geest – de geest van de aurora – belandt. Zij hebben de aurora’s altijd als heilig beschouwd. Ook de folklore en mythologie van volkeren, zoals de Inuitmythologie en de Nieuw-Zeelandse Maori’s staat vol van verwijzingen naar de aurora’s, of “het branden van de hemel”. Heden ten dage komen veel Chinezen en Japanners naar het Hoge Noorden. De mythe gaat, dat als men de liefde bedrijft onder het Noorderlicht, men een gezond kind ter wereld brengt.

Een deel van de informatie hierboven heb ik van wikipedia gehaald. Maar natuurlijk spreken we uit eigen ervaring. Alle foto’s die je hierboven ziet heeft Frans zelf gemaakt, achter ons huis of in de straat waar we wonen. Frans en ik zijn al heel vaak getuige geweest van een prachtige Aurora Borealis. Elke keer weer anders in zijn verschijningsvorm. Vooral in 2015 en 2016 liet het zich vaak zien. Elke keer is het weer genieten geblazen om met zijn tweetjes buiten te staan, in de kou met de knisperende sneeuw onder de voeten, als een klein kind naar boven starend en je elke keer weer laten betoveren door het moment. Terug naar onze huidige gasten. Zij zijn bij uitstek geinteresseerd in het Noorderlicht en hebben professionele apparatuur in de aanslag staan in de hoop het deze week te mogen fotograferen. Hopelijk is het hun gegeven! Veel succes.

Met Frans en mij gaat het erg goed. Net als Bartje en Prinske, altijd bij elkaar, alles delend, vrienden voor het leven, hopend dat dit heerlijke leventje voor altijd mag duren.

Veel groetjes van ons uit Lapland en tot een volgend blog

Paula

Het weer van de afgelopen weken liet een wisselend beeld zien. Een week of 2 geleden was het heeeeerlijk. Wel koud, ’s nachts zo’n -30 en overdag rond -15, maar de zon scheen er lekker op los. Het zonlicht maakt het Laplandse winterlandschap nog mooier en je waant je in een sprookje. De afgelopen dagen is het beduidend minder. Woensdag was het overdag zelfs +6 en dooi is iets dat we hier op dit moment niet kunnen gebruiken. We zijn dan ook heel erg blij met de weersverwachting voor komende weken. Als het klopt gaat het vandaag rond 16.00 sneeuwen en dat gaat door tot morgenmiddag 16.00. Dan kleuren ook de bomen weer sprookjesachtig wit en is het plaatje voor de gasten compleet. De sneeuw komt voor alle bedrijven die met wintertoerisme bezig zijn op precies het goede moment. We zeggen vaak tegen de gasten, dat alles zich laat regelen, behalve het weer en het Noorderlicht niet. Apropos Noorderlicht, gisterenavond was het er. De gasten die gisterenavond aankwamen vielen met de neus in de boter. Een mooi begin van hun Laplandavontuur.

Afgelopen week hebben we een super gezellige week gehad. 2 Belgen van begin 50 en 2 Hollanders van begin 60 waren te gast en het was in het begin even aftasten of er een klik zou zijn. Maar die klik was er direct bij de kennismaking. Bijzonder om te zien hoe mensen in een split second aanvoelen dat het wel goed zit. De Belgische vrouw Else ontpopte zich als een ware stand-up comedian. Ze droeg het hele reportoire voor. Van kinderliedjes tot de sketch van Karin Bloemen en Angela Groothuizen, waarin zij 2 dikke vrouwen spelen, nou ja speelden 🙂 Bij het afscheid gisteren biggelde hier en daar dan ook een traantje over de wangen. Gisteren was dus de poets- en wasdag en de dag waarop de eigenaar van het plaatselijke supermarktje de  boodschappen voor de nieuwe gasten brengt. Voor Frans is de wisseldag net zo druk. Hij vertrok gisterenochtend rond half 12 met de auto naar Lycksele (100 km) en Umeå (220) en gisterenavond om half 11 was hij terug, waarbij hij er op die dag 700 km. had op zitten. Hij zit dus vrijwel de hele dag in de auto. Ik ben altijd blij als iedereen, en vooral mijn eigen lieve Frans, weer gezond en wel thuis is. En zo zitten we al weer in de vijfde week van het winter sneeuwscooterseizoen.

2 Weken geleden hadden we een erg gezellige groep Eindhovenaren op bezoek. Ook met hen hebben we een mooie week beleefd. Jammer dat de week werd afgesloten met stukken aan een van onze sneeuwscooters. Een van hen was met een sneeuwscooter tegen een boom gereden. Gelukkig geen persoonlijke schade, maar wel flinke schade aan de sneeuwscooter. Maar ook dit is alweer opgelost. De sneeuwscooter is al gerepareerd en staat klaar voor een mooie rit door het winterse Laplandse landschap.

Sinds mijn vorig blog 6 januari is er al weer van alles gebeurd. Natuurlijk ben ik naar de vakantiebeurs in Utrecht geweest, onder de paraplu van Gold of Lapland, maar dit keer voor ons eigen bedrijfje Laplandtime. Het was erg leuk en succesvol. Leuk omdat ik weer veel bekenden en vrienden van vroeger heb gezien. Zo stonden opeens 3 vriendinnen van vroeger voor me. Ze woonden alle drie in de straat achter de Emmalaan waar ik woonde. Ik had ze al zo lang niet gezien en wat denk je als mensen dan ineens voor je staan. We hebben gelachen, gegierd en gebruld. De hele stand was in rep en roer en heeft met ons meegenoten. Ze hadden een lekker pakje knapkook voor me meegenomen. Verder was er een vriendin en buurmeisje van vroeger en ook haar had ik al zo’n 35 jaar niet gezien. Ze heeft nu een eigen cateringbedrijf. Samen hebben we op de beurs zuurkool met worst gegeten, en we waren het erover eens, dat haar producten zeker lekkerder moesten smaken. Zo waren Joke en Tanja aan de stand. Ze waren in 2016 in de winter onze gast en komen in 2018 terug. Ook Sven en Katja, een van onze eerste wintergasten in 2015, waren er. En Leon, die vorig jaar in Lapland was, verblijdde me met zijn bezoek. Maar het allermeeste heb ik toch wel genoten van het bezoek van de “3 meisjes van de Wilhelminalaan”.

Erg leuk dat een vriendin van de lagere school van vroeger, toen heette ze Marion Brouwers, 3 weken geleden met haar man en vrienden hier in Lapland op bezoek was. We hebben samen verhalen van vroeger verteld en het weerzien was erg warm en fijn. Ze zijn ook een keer mee gaan spinnen en dat ging hen goed af. Bij het afscheid hadden we allebei de tranen in de ogen staan. Bedankt Marion. Wat was het mooi en warm jullie hier te mogen verwennen.

De trouwe lezer van mijn blog weet dat ik voorzitter van de gemeenschapsvereniging in het dorp, dat ik in het bestuur van de toeristenorganisatie Gold of Lapland zit, en dat ik bestuurslid ben van een windmolenpark op Sandberget (de zandberg). Vorige week ben ik gevraagd zitting te nemen in het bestuur van de provinciale koepel van gemeenschapsverenigingen. De mevrouw van de valberedning (kiescommissie) , die ik onlangs had ontmoet tijdens een vergadering in Lycksele, zei dat ze nogal onder de indruk was van mijn andere kijk op dingen. Toen ik aangaf dat ik bestuurslid zou willen worden, zei ze dat ze blij was met deze vitamininjektion. Grappig he? Mijn Lapse Curriculum Vitae begint zich dan ook behoorlijk te vullen. Dus degene die bij de titel van mijn blog aan carnaval of de centrale verwarming dachten, hebben het helemaal mis.

De gasten die de eerste avond arriveren krijgen van mij steevast Paula’s vissoep geserveerd. Omdat veel mensen de soep erg lekker vinden, hier het recept. Doe er je voordeel mee!

Snijd een ui in kleine blokjes en 2 wortels met een kaasschaaf in dunne schijfjes. Fruit ze kort in olijfolie in een pan. Maak ondertussen 1 liter visbouillon (1 liter water en 2 vis- bouillonblokje). Voeg dit bij de ui en wortel. Een belangrijk bestanddeel van de soep is räkost (garnalenkaas). Die schijnt ook bij Ikea Nederland te krijgen zijn in tubevorm. Je hebt ongeveer 400 gram nodig. Doe dit bij de bouillon en roer totdat het goed opgelost is. Als laatste voeg je dille toe. Snijd de zalm in grote stukken. Kook in een apart steelpannetje met water en zout de zalmstukken 5 minuten. Voeg de zalmstukken net voor het opdienen van de soep bij de soep, zodat de zalm niet kapot kookt. Smakelijk!

En zo staat alles in het teken van onze wintergasten. En elke keer is het weer zo bijzonder om zoveel verschillende mensen te mogen leren kennen. En elke keer is er weer die persoonlijke klik die het zo speciaal en warm maakt. Soms direct bij de kennismaking, soms na een paar dagen. Maar de klik is er steeds. En wat is er mooier als je na een week met elkaar bij het afscheid een soort weemoed voelt en de wens om dit nog ff met elkaar vast te mogen houden. Maar dan staan snel alweer nieuwe mooie mensen voor de deur.

Heel veel lieve groeten van mij uit het mooie Lapland en tot een volgend blog.
Paula