Boy en ik ontmoetten elkaar binnen de Kempensamenwerking. Daar hadden de burgemeesters en gemeentesecretarissen regelmatig vergaderingen met elkaar. Toen ik in oktober 2010 voor 3 jaar werd aangesteld als gemeentesecretaris in Bladel, hadden we dagelijks en intensief contact. Voor Dick Zumker, verantwoordelijk wethouder voor de organisatie, en mij was Boy altijd bereikbaar als geïnteresseerd luisterend oor en adviseur. In de ruim 3 jaar dat ik met Boy heb samengewerkt heb ik hem leren kennen als een zeer gedreven, positief, en humoritisch mens. Limburgers die we beiden zijn, moesten we altijd erg lachen om de Limburgse moppen en de “sjaele zeiver”. In zijn rol als burgemeester bleef hij ook altijd de kritische jurist, die zich – terecht – mateloos ergerde aan taalfouten in college- en raadsstukken en slechte kwaliteit van stukken in zijn algemeenheid.. Hij had een hekel aan mensen die de kantjes ervan afliepen en die geen eigen verantwoordelijkheid namen. Het afscheidsfeest voor Frans en mij bij mijn vertrek in Bladel in december 2013, had Boy samen met de mensen in de organisatie tot in de puntjes geoganiseerd. Frans en ik genieten nog steeds van het mooie fotoboek.

De laatste jaren hadden we regelmatig contact via skype. Onder het genot van een kopje koffie praatten we een uur bij over van alles en nog wat. Het was net alsof ik weer bij hem en Lidy aan tafel zat in hun gezellige huis in Bladel. Op 23 juli jl. hadden we via de whatsapp nog afgesproken dat we binnenkort weer zouden skypen. Hij zou zich melden. “Efkes kieke wanneer ich mich doa t beste veur veul”. Ook toen – naar nu is gebleken in die laatste periode van zijn leven – bleef hij het positieve in de uiterst moeilijke situatie zien. Gisteren rond het middaguur heb ik een tijd aan Boy gedacht en verheugde me op ons aanstaande skypecontact, maar maakte me tegelijkertijd ook zorgen waarom het zo lang duurde eer ik iets van hem hoorde…………. Dan het nieuws van zijn overlijden. “De enige keer dat hij zich niet aan een afspraak heeft kunnen houden” dacht ik direct. Bedankt Boy dat we elkaar hebben gekend.

Frans en ik wensen zijn lieve Lidy, zijn zoon, zijn zus Angelique, zijn verdere familie, en vrienden, heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

De hemel heeft er een levensgenieter bij!

’s Morgens rond een uur of 6.00 gaat de wekker, maar meestal worden we voordien al wakker gemaakt door Bartje of Prinske die met een zielig piepje lijken te zeggen “kom baasje en vrouwtje, opstaan. We willen eten en aan de dag beginnen”. Na een kopje koffie gaat Frans altijd met onze 2 schatten naar buiten. Ze krijgen elk hun halsbandje om met een klein gps zendertje en dan rennen ze samen over het gras, net een paar kleine kinderen. De vogels vliegen druk heen en weer van en naar de vogelhuisjes in de bomen, met takjes, blaadjes, pluisjes en wat al niet meer. Ze zijn druk in de weer met hun nestjes en over een paar weken vliegt hun kroost uit. Vanuit het moeras hoor je de indringende roep van de kraanvogels en boven je hoofd vliegt de watersnip, die in een duikvlucht het geluid van een schaap maakt. Geen kabaal van langsrijdende auto’s, motors of brommers.Het leven hierboven midden in de natuur en wildernis is zo rustgevend en puur, waarin elk individu, mens en dier, ruimte hebben om met respect voor elkaars bestaan, te leven. We voelen ons nog steeds elke dag zondagskinderen om in zo’n paradijs te mogen leven.

Dit prachtige leven staat in schril contrast tot afschuwelijke berichten en video’s, die o.a. via de sociale media tot ons komen. Ik noem geen voorbeeld, want elke daad op zich is zo verschrikkelijk dat je maag ervan omdraait. De trouwe lezer weet al, dat dierenmishandeling me zeer aangrijpt en me vaak ’s nachts wakker laat liggen. Elke keer weer vraag ik me af hoe mensen dieren zo afschuwelijke dingen kunnen aandoen. Onschuldige dieren, en ook kinderen, die gruwelijk mishandeld en gedood worden door gewetenloze mensen, die nog niet eens met de ogen knipperen bij het uitvoeren van hun daden. Het lijkt niet op te houden, eerder veel en veel erger te worden. Het probleem is alleen, wat kun je eraan doen? De circel van influence reikt niet zover dat je alle kinderen en dieren in de wereld, die het slecht hebben, kunt redden, hoe graag ik dat ook zou willen. Ook de politieke ontwikkelingen in Nederland stemmen me niet vrolijk. Rutten en consorten draaien al maanden om elkaar heen en dat met een enorme arrogantie. Wreekt zich hier het feit dat de koning geen rol meer heeft in het coalitieproces? Los van de vraag of deze een wezenlijke inhoudelijke bijdrage in het vormingsproces zou kunnen spelen, er was in elk geval wel een derde partij, die vanuit een andere invalshoek feedback, input en advies had kunnen leveren in dit proces. Ik vind het verder verwerpelijk dat partijen die veel stemmen hebben behaald totaal niet in het vormingsproces worden betrokken. Wat is de waarde van een democratische rechtstaat als partijen categorisch worden uitgesloten om überhaupt mee te praten. Vaak denk ik terug aan Pim Fortuyn. Hij had volgens mij echt verschil kunnen maken.

Ik wilde hieronder nog iets schrijven over de Amerikaanse kosmoloog en natuurkundige Stephen Hawking. Hij geeft aan dat de mens binnen 100 jaar een andere planeet moet vinden om te bewonen, wil onze soort overleven. Maar volgens Frans moet ik mijn blog niet te zwaar maken.  Dus over naar leukere berichten!

De eerste weken van het visseizoen 2017 zijn omgevlogen en we hebben het erg gezellig gehad. Zo zijn onze Belgische visvrienden Freddy en Jens weer op bezoek geweest. Samen met Ad, die ook al voor het tweede jaar hier was, hebben we een gezellige week gehad. Daarna was het de beurt aan Fred en Joeri, ook voor het tweede jaar hier. Gezellige mensen. De vangsten zijn alle weken goed geweest dus allemaal tevreden vissers.

Op dit momen is het midzomer, de heerlijke tijd van 24 uur licht. De zon gaat nu helemaal niet meer onder en dit levert prachtige middernacht foto’s op. De dagen zijn zonovergoten en temperaturen van rond de 25-30 graden zijn nu eerder regel dan uitzondering, en in de nacht koelt het heerlijk af tot een graad of 10. Vorige week vrijdag was het midzomerfeest in het dorp en als voorzitter van de vereniging heb ik de bardienst gedraaid. We hebben goed verkocht en met een omzet van ruim 10000 Zweede kronen (ongeveer € 1100,–) kunnen we weer leuke dingen voor het dorp organiseren.

Vorig blog had ik al laten weten dat we als gemeenschapsvereniging een aanvraag om subsidie zouden indienen bij de windmolenvereniging. Deze steun is in de bestuursvergadering van de windmolenvereniging van 8  juni jl. volledig toegekend. We krijgen een bedrag van 30000 Zweedse kronen en met onze eigen inzet kunnen we daarmee het gymzaaltje verder oppimpen. We kopen een loopband en de vloer wordt gerenoveerd. Verder krijgen we matten onder de spinnenfieten en schaffen we moderne gewichten aan, zodat we meer kunnen inzetten op krachttraining. Zelf ben ik zo n 4 x in de week in het gymzaaltje te vinden en doe ik krachttraining. Lekker zweten en je blijft een beetje strak in het vel 🙂

In 2014 hebben we van buurman Roland zijn Volvo kunnen overnemen en deze Volvo heeft ons 3 jaar trouw gediend. Zeker bij een volle auto, 4 gasten met zware bagage, was het elke keer een knal als Frans over een hobbel in de weg reed. Helaas was het dus tijd om afscheid te nemen van onze trouwe vierwieler 🙂 en een andere auto aan te schaffen. We moesten een afweging maken tussen een nieuwe auto leasen of een andere auto kopen. Na veel wikken en wegen hebben we gekozen voor het tweede alternatief. Even door de zure appel heengebeten en een deel van de spaarcentjes aangeboord, maar we hebben nu weer een auto, waarmee we de gasten veilig kunnen vervoeren. Het is weer een Volvo geworden, een nieuwer model dat iets hoger ligt.

Afgelopen donderdag hebben we afscheid genomen van een groep van 4 Belgen, uit Antwerpen. We waren vooraf gewaarschuwd dat Antwerpenaren bijzonder zijn en dat werd bevestigd 🙂  Een erg gezellige groep mensen en we hebben het goed naar de zin gehad. Ze noemden me tante Julia, weet je wel van het liedje van Rob de Nijs ” He tante Julia, je wordt alweer wat ouder. Speel piano als je wil, maar haal je …….. enz. “. Nu zijn we nog met 2 gasten, 2 Duitsers, van wie er een, Asley, al voor het 5e jaar onze gast is. Ze gaan maandagmorgen richting luchthaven Umeå met de auto en dan hebben we 2 dagen zonder gasten. Woensdagavond komen 4 Duitsers die we steevast “unsere Jungs” noemen. Ze komen voor de 4e keer en noemen ons Vati en Mutti. De hele familie is dan weer bij elkaar en leuk om naar uit te zien.

Verder zijn de komende maanden gevuld met vergaderingen en bijeenkomsten van de toeristenorganisatie Gold of Lapland. Ik zit in het bestuur en we zijn bezig met een visietraject. Vanuit mijn baan als gemeentesecretaris heb ik daar ervaring in en leuk als ik hier mijn bijdrage aan kan leveren. Ook zijn we al weer bezig met de voorbereidingen voor de vakantiebeurs in Utrecht in januari 2018.

Zo, nu zijn jullie weer bijgepraat over alles dat me hierboven in ons mooie Lapland bezig houdt.

Kabouter Plop wenst jullie een fijne zomer en tot een volgend blog.