11 Mei 2018. Hemelvaartdag, een zgn. röd dag, een rode dag, wat betekent dat iedereen vrij af is. En mijn zus Kitty is jarig vandaag. Vanaf deze plaats nog een keer Proficiat Kitty. Fijne verjaardag en nog heeeeel veel jaren.  Gisteren en vanmorgen hebben Frans en ik lekker in de tuin gewerkt. Met 20 graden en een lekker zonnetje is dat heerlijk! Dit is sowieso een heel mooie tijd van het jaar. De dagen zijn al lang. ’s Ochtends rond 3.00 uur wordt het licht en s ‘avonds rond 23.00 uur begint het pas te schemeren. Echt pikkedonker, zoals in december en januari, wordt het niet meer. En overal zijn de vogeltjes druk in de weer met het bouwen van hun nestje. Nog even en de zwart-witte flugsnappare (vliegenvanger) is er weer. Elk jaar rond dezelfde tijd is het vogelpaartje er weer. Ze kiezen elk jaar van de vele vogelhuisjes die in de bomen hangen,  hetzelfde houten huisje uit. Zo bijzonder 🙂   De trouwe bloglezer weet dat we een winter hebben gehad met veel, heel veel, sneeuw. Het is bijna onbegrijpelijk dat die enorme berg sneeuw vrijwel weg is. Alleen op de plekken waar Roland onze buurman de sneeuw naar toe heeft geschoven bij het sneeuwschuiven met de tractor  ligt nog een flinke berg. Op het meer tegenover ons huis ligt nog wel ijs, maar met de temperaturen van de komende weken zal dit zeker vóór onze eerst gasten komen verdwenen zijn.

De afgelopen weken hebben we heerlijk genoten van onze vrije tijd. Zo zijn we op 27 april voor 10 dagen met onze camper naar Noorwegen geweest. Prins en Bart zijn natuurlijk ook meegeweest en ze hebben het net als wij prima naar de zin gehad. We hadden ons voorgenomen dezelfde plaatsen te bezoeken die we zo’n 20 jaar geleden, toen met een gehuurde camper, hebben bezocht. Van hieruit ging de reis richting Lofoten en Vesterålen, de prachtige Noorse bergwereld. Allereerst naar Saltstraumen, waar bij eb en vloed een enorme hoevelheid water door een nauwe spleet geduwd wordt. Dit betekent zeer snel stromend water met zelfs draaikolken. We zijn met de camper aan de oever van deze straumen gaan staan en Frans heeft lekker gevist. In korte tijd hadden we een aantal koolvissen gevangen die we ’s avonds met een aardappeltje en wat groente lekker opgepeuzeld hebben. Daarna ging het richting Bleik op het eiland Andoy. Daar hebben we 2 dagen op de camping Midnadsol  – middernachtzon – gestaan. Een heel mooie camping aan een strand. Bart en Prins konden heerlijk vrij rondlopen. Op 2 mei was Frans jarig en in de stad Narvik hebben we genoten van een dagje shoppen en heerlijk eten. Toen was het alweer tijd om de terugreis aan te vangen. Via Kiruna en Abisko zijn we, net als toen, weer rustig afgezakt naar Tväråträsk. Zaterdag 5 mei, op de verjaardag van Prins, waren we weer thuis. We hebben ons voorgenomen vanaf a.s. zondagmiddag nog een korte rit naar Burträsk Camping te maken. Deze is 2 jaar geleden overgenomen door 2 Nederlanders, Egbert en Sandra. Het lijkt ons leuk om met deze landgenoten bij te praten. Aansluitend gaan we dinsdag a.s. nog wat boodschappen doen in Umeå (220km.). De laatste dingen kopen die we nodig hebben en die je hier niet kunt krijgen, zoals 2 nieuwe accu’s voor de electromotoren.  Op 24 mei a.s. komt de eerste groep snoekvissers. Een groep van 6 Oostenrijkers die beide accommodaties betrekken. En vanaf dan gaat het aan een stuk door tot midden september 🙂

Gisterenavond hebben we naar de 2e halve finale van het Eurovisie Songfestival gekeken en, omdat we in Zweden wonen, mochten wij wel stemmen voor Waylon 🙂 Met zijn tweetjes waren we goed voor 20 stemmen. We verheugen ons op zaterdagavond, de finale van het Songfestival. We zijn altijd trouwe kijkers van het Songfestival., ook al weten we nu al dat we ons waarschijnlijk weer ergeren aan de politiek achter het stemmen.

Verder zijn we veel bezig met Gold of Lapland, de toeristenorganisatie. Op 26 april jl. waren we uitgenodigd in het panel te zitten van een bijeenkomst die ging over kleinschalig toerisme. Vorig blog vertelde ik al over het project dat Gold of Lapland en Leader samen willen starten waarbij wij als coaches/mentors gaan optreden voor bedrijfjes die zich hier willen vestigen. Dit is een 2 jaar durend project en belangrijkste doel is dat er een aantal nieuwe bedrijfjes bijkomen die zich toeleggen op vistoerisme. Dit project krijgt nu handen en voeten en het zal ergens eind 2018 zijn dat we starten met dit project. Afgelopen donderdag ben ik nog naar een vergadering van de Hollandgroep van Gold of Lapland geweest. We nemen volgend jaar weer deel aan de vakantiebeurs en de voorbereiding daarop is alweer in volle gang. 24 Mei a.s. is dan nog de jaarvergadering van Gold of Lapland en Frans heeft nog een vergadering van de Leader Vindelälven groep waar hij bestuurslid is. Deze is 4 juli a.s. En omdat vanaf juli de vakantieperiode start, zal het vanaf dan rustig worden met vergaderingen en bijeenkomsten. Mooi, want dan kunnen we al onze tijd aan onze visgasten geven.

En zo staat nu alles in het teken van het visseizoen dat voor de deur staat. En we zijn er klaar voor! De accu is weer vol en we hebben er zin in om weer lieve visvrienden hier in ons mooie Lapland te mogen verwelkomen.

Ik wens iedereen voor nu alvast een te gekke visvakantie . Blijf gezond en tot een volgend blog.

Paula

En zo zijn we inmiddels weer aanbeland in de laatste week van het winterseizoen. Gisterenavond hebben we de 4 laatste gasten van de luchthaven Lycksele opgehaald. Vader Maurice en moeder Willeke, dochter Emmylou en haar vriend Mark. Ze hebben een kort arrangement geboekt. Vandaag en morgen gaat Frans een sneeuwscootertocht met ze maken en woensdag hebben ze een huskieavontuur. Donderdag staat nog een sneeuwschoenwandeling op het programma en vrijdag gaan ze alweer naar huis. Wat hebben we een prachtige winter achter de rug. Fijne gasten en heerlijke winterse omstandigheden. Na deze week hebben we een maandje vrij. Tijd dus om de accu op te laden en de accommodaties en alles daarom heen klaar te maken voor het komende visseizoen 🙂

Afgelopen week was de “groep Roggel” hier. Marga en haar man Jan, en Bea en haar man Huub. Met Marga had ik in mijn jonge jaren gehandbald bij Swift Roermond. Marga was vóór mij keepster van het eerste team van Swift Roermond en is altijd mijn grote voorbeeld geweest. Wat leuk om hen hier in Lapland te mogen verwennen. Ze hadden balkenbrij, met Roggels roggebrood, en appelstroop meegenomen, dat Frans en ik afgelopen zaterdag met veel smaak hebben opgegeten. We hebben met zijn zessen een erg leuke week achter de rug, hebben veel gelachen, en bij het afscheid een traantje weggepinkt. Afscheid nemen bestaat niet……

Daarvoor hadden we een combi-groep van 2 Nederlandse en 2 Belgische gasten. De Belgische Else was hier voor de tweede keer met haar man Peter en altijd leuk als mensen nog een keer naar hier komen 🙂 De Nederlandse Andrea en haar man Corné maakten het viertal compleet. Andrea en Corné had ik ontmoet op de vakantiebeurs in Utrecht vorig jaar. Ze hadden dus lang moeten wachten op hun Laplandavontuur, om precies te zijn 406 dagen had Corné uitgeteld. Ze hadden een kadodoos met allerlei presentjes voor ons meegenomen. Met een mooie foto en kaartje, chocolade paaseitjes, goudakaas, stroopwafels, een kaarsje en nog meer. We vonden het erg attent.

Daarvoor was het de beurt aan de groep Ophelders, 3 echtparen uit Susteren. Thea en Rob, Marjo en Jos, en Ans en Ger. We hebben de hele week Limburgs kunnen praten, ook wel weer eens leuk voor de afwisseling.

En voor de groep Ophelders was de groep Turk hier. 2 Echtparen, Erik en Silvia, en Ed en Mia hadden hun intrek genomen in onze accommodatie Tores. En Michiel verbleef op de bovenverdieping van ons huis. Wat een gezellige bende. We hebben erg moeten lachen met de humor van vooral Ed. Hieronder een foto waar Ed met onze huistrol het bed in is gedoken. Het was erg leuk dat ze bij het afscheid in de sneeuw in het moeras achter ons huis in koeieletters BEDANKT PAULA EN FRANS hadden geschreven en dit hadden opgenomen. Erg leuk!

Naast de zorg voor onze wintergasten is er weinig tijd geweest voor andere dingen. Ik heb wel af en toe nog een spinningles gegeven, en met Anna, een vrouw uit het dorp, ben ik regelmatig in het sportlokaal te vinden. Zij is net zo fanatiek als ik en samen werken we ons met de TRX-krachttraining lekker in het zweet. Anna hiernaast op de foto met haar zoon Gustaf. Verder is er een week geleden nog een vergadering geweest van de Windmolenvereniging waar ik in het bestuur zit. We hebben weer een aantal subsidies verleend aan lokale verenigingen die de leefbaarheid in de dorpen stimuleren. Op 12 april a.s. heb ik nog een bestuursvergadering van Gold of Lapland en Frans heeft op dezelfde dag ‘s-avonds een vergadering waarin gesproken wordt over de toekomst van de rivier de Juktån.

Frans en ik kijken terug op een in alle opzichten prima verlopen winterseizoen. Enig minpunt was de fikse griep die Frans geveld had begin januari. Vanaf december vorig jaar tot een week terug zijn de bomen bedekt geweest met een dikke laag sneeuw, wat de belevenis buiten in de Laplandse wildernis tot een waar sprookje maakt. Verder is het aanhoudend koud geweest, met vooral in de nachten zeer lage temperaturen. Hierdoor bleef het buiten sprookjesachtig winteren en werden de sneeuwscooterpaden steeds beter. Zo kon Frans met al onze gasten mooie scootertochten maken. We hebben genoten van alle vrienden en bekenden die de moeite namen om ons te bezoeken. We zijn dankbaar dat we iedereen veilig naar de luchthaven hebben mogen brengen. Er ligt nu nog een enorme berg sneeuw en het is belangrijk dat het binnenkort gaat dooien. Eind mei komen immers onze eerste visgasten en dan moet het ijs op de meren en rivieren toch echt weg zijn 🙂

We bedanken iedereen die ons dit jaar heeft bezocht!  We keep in touch! Afscheid nemen bestaat niet….

Bedankt iedereen en tot een volgend blog

Paula