Het is zondag 25 mei en vanmorgen heb ik de voorlopig laatste 2 spinninglessen in het sportzaaltje in het gemeenschapshuis gegeven. Bij de eerste les om 10 uur waren Erik, Krister en Sofia van de partij en om half 12 fietsten Caroline, Emelia en Julia zich het licht uit de ogen. Tot oktober a.s. ligt het spinnen stil, omdat ik, samen met Frans, al mijn aandacht en tijd aan onze gasten wil geven. Caroline, de zus van Frans, en haar vriend Wout zijn samen aan het vissen op het meer tegenover ons huis. Wout en Frans hebben de 2 nieuwe roeiboten voor Tores te water gelaten en ze liggen nu aan de steiger te wachten op de eerste visgasten van het seizoen. Gisterenavond vanaf 18.00 uur was het namelijk de housewarming van Tores en dat was in een woord, geweldig! We hadden gerekend op zo’n 20 mensen en waren dan ook blij verrast toen maar liefst 35 dorpsgenoten op onze uitnodiging afkwamen. Alleen degenen die met vakantie waren moesten noodgedwongen verstek laten gaan. Frans vertelde eerst iets over onze eerste ontmoeting met Tore en Gunvor, een verhaal met de nodige emotie. Vervolgens nodigden we samen iedereen uit eerst binnen Tores te gaan bewonderen. Iedereen was erg onder de indruk van de inrichting. Het filmpje dat we hadden gemaakt van de verbouwing – met mooie foto’s van Tore en Gunvor – maakte de houswarming compleet. Er was vooral veel bewondering voor de 2 meter grote canvasfoto van Tore die we in de gang hadden opgehangen, versierd met een houten omlijsting. Dat typische oude hout, dat grijs van kleur wordt door de tand des tijds, hebben we van een oude vervallen schuur in de buurt gehaald en op een aantal plaatsen in het huis verwerkt. Zo heeft Frans zelf lijsten gemaakt en ook een wandbord in de keuken is van het mooie hout gemaakt. Nooit van mezelf geweten dat ik zo creatief kon zijn. Alhoewel, creatief? Degene die onze ideetjes steevast moet omzetten in zichtbare resultaten is altijd mijn Frans. Maar dat doet hij dan ook echt super!

Daarna was het tijd voor de Knytkalas (uit te spreken als knutkalaas). Bedoeling is dat iedereen dan zijn/haar eigen vlees en drank meeneemt. Caroline en ik hadden 2 lekkere salades gemaakt met macaroni, feta, maasdammerkaas – ja, die is hier in Zweden te koop! – en spek en we hadden ook voor de koffie met lekkers erbij gezorgd. En natuurlijk voor de gril. Bedoeling was dat we buiten zouden grillen bij de nieuwe grilplaats bij Tores, maar toen de weersverwachting regen, veel regen, voorspelde, besloten we uit te wijken naar de altan (veranda) van ons eigen huis. Wat een bijzondere belevenis! Iedereen kwam met tupperware doosjes met vlees, gepofte aardappelen, brood en plastic zakken met drank etc. aan. De hele altan lag vol.  2 Dorpsbewoners, Mats en Warren, werden tot grilmeester benoemd. De 2 barbeques die we nog snel geregeld hadden lagen ketsvol. Vervolgens ging iedereen bij elkaar zitten, net een grote happy family, en werd er samen gegeten, gedronken, verteld en gelachen. Het was erg gezellig. Ik dacht dat we zouden beginnen met koffie en thee met koekjes en daarna pas zouden grillen, maar het werd al snel duidelijk dat de koffie en thee met lekkers voor na het grillen was. Weer wat geleerd.

Vorige week waren we naar een cursus geweest in Sandsele, een dorp op zo’n 30 kilometer afstand. De bijeenkomst was gericht op ondernemers uit Västerbotten, die in het vistoerisme werkzaam zijn en was georganiseerd door Stig Westberg, die bij de gemeente Umeå werkt. Belangrijkste doel was het netwerken, uitwisselenen van ervaringen, en vooral kijken op welke manieren je samen kunt werken. Verder stonden er nog 2 inhoudelijke onderwerpen op het progamma. Fotografie in de natuur en het bereiden van eten buiten op het vuur. De titel van de cursus was “Van Lunch Tot Lunch” en zo was het ook. De eerste dag werden we verwacht om 12.00 uur en, je raad het al, we begonnen met een lekkere lunch. Omdat niemand me kende, gaf ik iedereen een hand en meldde dat ik fruen till Frans (de vrouw van Frans) was. Na de lunch werden de basisbeginselen van de fotografie toegelicht en daarna was het tijd voor het oefenen in de praktijk. We moesten een panoramafoto maken en een opname van dichtbij. Omdat we een tijd geleden hadden geinvesteerd in een nieuwe camera met goede lenzen, lukte het een hele mooie foto van dichtbij te maken van een wilgentak met een paar mieren erop. Wat leuk dat onze foto tot beste foto van de dag werd uitgekozen. Wel leuk. We sloten de dag af met een gezamenlijke maaltijd en rond 22.00 uur kwamen we weer thuis aan. De dag erna startte het programma met koffie en wat lekkers om 8 uur. Het onderwerp voor die dag was het bereiden van eten buiten op het vuur. De groepsleden maakten samen de ingredienten klaar voor de soep en de penne en rond een uur of 13.00 uur genoten we samen aan het meer bij de gril van de zelf bereide maaltijden, de lunch dus. Rond een uur of 3 waren we thuis. Het was een leerzame en gelijkertijd gezellige 2 daagse. Bijzonder om te ervaren hoe rustig in Zweden zoiets verloopt. Het samen eten en drinken van koffie is erg belangrijk en daar wordt dan ook veel tijd voor uitgetrokken. Geen gestress van een overvol programma, maar vooral de tijd nemen om elkaar goed te leren kennen. Wie had nou ooit kunnen denken dat ik er zelfs rustig van word.:)

Voor de rest stonden de afgelopen weken in het teken van opruimen en nog eens opruimen, bij Tores en ons eigen huis. Zo hebben we het gras rondom ons huis gekrat zoals ze dat hier noemen. Eigenlijk schraap je dan het droge gras weg zodat het nieuwe gras voldoende licht en lucht krijgt. Veel, heel veel, werk, maar het ziet er nu wel erg mooi uit. Ook hebben we het oude houthok afgebroken, en de plek waar het gestaan heeft opgeruimd. We waren een paar weken geleden al naar de milieustraat in Gargnäs geweest, maar er ligt nu weer een berg nieuw afval dat nodig afgevoerd moet worden.

En inmiddels kondigt de zomer zich steeds meer aan. Overal komen groene blaadjes aan bomen en struiken, en het krioelt werkelijk van de vogels en andere beestjes. Zo zit er in het bos tegenover ons huis een koekoek, die je de hele dag en nacht door hoort roepen, inderdaad ja “Koekoek Koekoek”. Apropos beestjes, de muggen zijn er nog niet, maar dat duurt niet lang meer. Net zoals onze eerste visgasten, die we op 2 juni a.s. mogen verwelkomen. Een andere periode in het jaar, maar zeker zo leuk als de achter ons liggende maanden.

Paula

Voorjaar! Wat een verrukkelijke periode. Op de eerste plaats omdat de donkere maanden achter ons liggen. De dagen zijn lang en het schemert alleen nog maar gedurende een paar uurtjes in de nacht, maar ook dat laatste plukje schemer maakt snel plaats voor alleen nog maar met zon en licht gevulde dagen en nachten. Verder is het weer overdag met temperaturen van rond de 10 graden perfect om buiten te klussen. En last but not least; De atmosfeer wordt gevuld met het gekwetter en gesjielp van vogels, eenden, ganzen, eekhoorntjes enz. Het is net alsof zij net als wij blij zijn met de zomer die zich aankondigt. Bekende geluiden, zoals die van de merel en de vele soorten mezen, maar ook voor mij nieuwe melodietjes en deuntjes. Zo was het vorige week toen we buiten aan het klussen waren en ff tijd namen voor een kopje koffie in de buitenlucht, dat vanuit de bossen  tegenover ons huis het geluid van een schaap klonk. Ik keek Frans verbaasd aan: “Er grazen hier toch geen schapen in de buurt?”. Hij begon te lachen en zei dat dat het geluid van een vogel was en wel de watersnip (Zie ook de link http://nl.wikipedia.org/wiki/Watersnip) Verder maken de kraanvogels – hier traner genoemd – die diep in het bos en de meren nestelen, prachtige geluiden die echo’s vormen over moeras en bomen. Ook zie je nu met regelmaat elanden, meestal fjårlingen (uit te spreken als fjoerlingen). Dit zijn de eenjarige vorig jaar in juni geboren elanden, die een heel jaar lang erg close met hun moeder hebben geleefd, en nu door moeder verstoten worden, omdat zij in juni het leven geeft aan een nieuw kalf dat haar volste aandacht nodig heeft. De jonge elanden lopen wat verdwaasd rond, zo alleen, zonder hun moeder. De natuur kan hard zijn.

Op een paar plaatsen in het bos liggen nog de laatste restjes sneeuw met daaronder direct een heel groen tapijt van plantjes en besjes. En bij het voorjaar en de zomer horen bloemen. Die hebben we vorige week gekocht om de bloembakken onder de altans (veranda’s) van ons huis en Tores te vullen. En natuurlijk waren we ook hiermee weer veel te vroeg. Ja, we blijven natuurlijk Limburgers, die de bloemetjes graag buiten zetten. 🙂 Hier is het namelijk een ongeschreven regel dat je pas na 10 juni bloemetjes buiten hangt. We hebben de bloemen al in de bakken geplant. Overdag zetten we ze buiten neer en ‘s-avonds gaan ze weer naar binnen. Ook hebben we een oude houten roeiboot voor ons huis beplant met zgn. pensee, een soort viooltjes, die wel tegen lichte nachtvorst kunnen en dus nu al volkomen legaal 🙂 geplant kunnen worden. Het ziet er fleurig uit. We zijn nog op zoek naar een houten figuur van een visser, die we ook nog in de boot willen plaatsen. Dan is de tuindecoratie compleet.

Op 20 april hadden we een familiedag op het meer tegenover ons huis. Elk jaar organiseert de hembygdsvereniging deze visdag voor volwassenen en kinderen. Er zijn prijzen voor degene die het hoogste gewicht aan vissen vangt. En zoals elk jaar zijn er hamburgers, veel hamburgers, te koop. De dag leverde onze vereniging een extra centje op om weer nieuwe activiteiten voor het dorp te ontplooien. Zo is er nu geld nodig om de douche beneden in de kelder van de hembygdsgård (het gemeenschapshuis) te repareren. Er is een lek geconstateerd in de vloer en inmiddels hebben Krister, Frans, Mikael en Erik de douche helemaal gesloopt. Er moet een nieuwe vloer en nieuwe wanden in. We nemen de douche die Frans in Tores heeft gemaakt als voorbeeld, omdat die bij allen goed in de smaak is gevallen. De douche van de vereniging wordt gebruikt tijdens sauna- en badtunna-avonden. Maar zoals alles hier in Zweeds Lapland, gaat ook het maken van de nieuwe douche zeer rustig aan, vooral niets forceren, en goed nadenken en erover praten en discussiëren en pas daarna, en veel later, doen.

De avond van 30 april wordt in Zweden de Valborgsmässo-afton genoemd. 1 Mei is de naamdag van Valborg, de naam van een Zweeds meisje. Valborg staat voor het einde van de winter en de lente wordt welkom geheten. Dit gebeurt met een Majbrassan, een meivuur. Na een gezellige traditionele bingo-avond gingen we samen naar buiten om de warmte van het vreugdevuur van dichtbij te beleven. Eenvoudig maar gezellig.

Zo’n douchegebeuren en de bingo-avond maakt wel een verschil tussen Nederland en het leven in zo’n kleine gemeenschap hier in Lapland duidelijk waar het gaat over de wijze waarop kinderen bij allerlei activiteiten worden betrokken. De bingo wordt verzorgd door 2 meisjes uit het dorp, die rond de 10 jaar zijn. Ze trekken de balletjes en roepen om en controleren of de bingo’s kloppen. Er komt nauwelijks een volwassene aan te pas. En bij het douchegebeuren komen ook de kinderen kijken en op vragen die ze hebben (bijvoorbeeld of de nieuwe douche tegels of panelen moet krijgen en hoeveel dat wel allemaal kost) wordt uitvoerig en serieus ingegaan en met hen bediscussieerd. Waarschijnlijk komt het omdat de kleine kinderen hier in zo’n kleine gemeenschap over een tijdje zelf dingen moeten overnemen van de oudere garde. Door ze echt mee te laten doen worden ze daarop nu al voorbereid.

We zijn nog steeds volop aan het klussen. Vorig blogg schreef ik al dat we materialen gingen kopen voor een nieuw houthok. En dat houthok staat er nu. We hebben er de afgelopen week hard aan gewerkt en we zijn trots met het behaalde resultaat. Ook hebben we de flinke stapel houtstammen samen gezaagd en gekloofd waarbij Frans de zaagmachine en ik de kloofmachine hanteerde. Dit is wel een hele klus, maar het is ook heerlijk om de hele dag buiten te zijn en ‘s-avonds moe met de nodige spierpijn in armen en benen, maar voldaan uit te rusten. Het nieuwe houthok is nu goed gevuld met zo’n 20 m3 hout, genoeg om de hele volgende winter ons huis te verwarmen. Verder vraagt de tuin die zo’n 5 maanden bedekt was onder een dik pak sneeuw de nodige aandacht. Geen probleem, want tuinieren was toen we in Voerendaal woonden al mijn grote hobby.

Toch blijft er naast het klussen genoeg tijd over om erop uit te gaan. Op 2 mei, de verjaardag van Frans, zijn we ‘s-morgens vroeg op pad gegaan met gps en fototoestel en hebben een mooie wandeling naar de Vindelälv (de naam van de rivier hier in Västerbotten) gemaakt. Onder het genot van koffie en een worstje hebben we aan het kampvuur genoten van elkaar en van de prachtige natuur.

Onze 2 katten Elton en Bart hebben de tijd van hun leven hier in Lapland. Waar ze in Nederland noodgedwongen echte binnenkatten waren, genieten ze hier echt van de momenten dat ze lekker zonder toezicht naar buiten kunnen. Nou ja zonder toezicht? Dat kan er bij zo’n controlfreak als ik ben toch niet helemaal in. Via een zendertje in de halsband kunnen we ze traceren en zo is het dat ze voor het eerst vrij buiten kunnen rondlopen, snuffelen aan van alles en nog wat, en de vogeltjes, bijtjes en vliegen op het gras volgend. Het zal me benieuwen hoe dat over een paar weken moet als de muggeninfasie van start gaat.

Nog ff en dan komen de eerste visgasten van het seizoen. Frans en ik verheugen ons erg op het visseizoen. De inrichting van Tores is bijna klaar. We zijn creatief bezig geweest met oude balken van een oude vervallen schuur in de buurt van ons huis en hebben die leuk verwerkt. Zo hebben we een wandbord gemaakt en hebben we de foto van Tore versierd met sloophout. Ook hebben we op canvas doek een drieluik laten afdrukken van een mooie foto van het bos die Frans had gemaakt. En we hebben een rendiervel boven de bank in de woonkamer gehangen. Samen met een prachtige foto van het noorderlicht op de slaapkamers, krijgt Tores een typischs Laplandse uitstraling. We zijn er zelf erg trots op. Ook hebben we op 8 mei jl. 2 nieuwe aluminium visboten en 4 bellyboten opgehaald in Storuman, een dorp op zo’n 60 km. afstand. Onze visgasten kunnen zich hier echt uitleven!

Volgende week 24 mei komt de zus van Frans, Caroline,  en haar vriend Wout een week op bezoek. ‘s-Avond houden we een Housewarming voor Tores en nodigen de mensen uit het dorp uit voor een Knyt Kalas (uit te spreken als knut kalaas) zoals ze dat hier noemen. Wij verzorgen de gril, salade, koffie met koekjes, en iedereen neemt zijn/haar eigen vlees/vis en drinken mee. We verwachten dat veel dorpbewoners nieuwsgierig genoeg zijn om Tores van binnen te komen bewonderen. Hoe meer zielen hoe meer vreugde en leuk voor Caroline en Wout lijkt ons.

Voor de allergie van Bart hebben we inmiddels pilletjes gekregen. We zijn gestart met een kuur van 10 dagen en het gaat al een stuk beter met hem.

Voor het spinnen gaan de laatste 2 weken in. Tijdens het zomerseizoen stop ik met het geven van spinningles. Op de eerste plaats omdat de visgasten onze volste aandacht verdienen en op de tweede plaats omdat veel mensen in de zomer vooral buiten bezig zijn met vissen, wandelen enz.

Het gaat dus erg goed met ons. De accu is vol en we zijn klaar om onze visgasten een super Lapland avontuur te laten beleven. Dus vissers, kom maar op!

Paula